เราไม่ได้เจอหลานบ่อยหรอกค่ะเดือนนึงเจอครั้งนึงตอนเรานัดเที่ยวกับลูกพี่ลูกน้อง(ขอเรียกว่าพี่สาวนะคะ) ครอบครัวเราค่อนข้างสนิทกันไปไหนไปด้วยกันทั้งตระกูลตลอด บางครั้งก็จะนัดกันแค่พี่น้องผู้หญิงรุ่นเดียวกัน นานๆจะหยุดตรงกันที อยากไปเที่ยวกันแบบสาวๆช้อปปิ้ง ถ่ายรูปสวยๆบ้าง
ทุกครั้งนัดกันดิบดีวางแพลนไว้แล้วว่าจะไปไหนบ้างก็ต้องเปลี่ยนเพราะพี่สาวเอาหลานมาด้วย จากนัดไปซื้อของ คาเฟ่ กลายเป็นสนามเด็กเล่น สวนสนุกเด็ก สวนน้ำสำหรับเด็ก
ถ้าปล่อยเราไว้เฉยๆก็ไม่อะไรหรอกค่ะ แต่ตัวแม่เด็กบางทีก็ฝากหลานไว้กับเราแล้วก็พี่คนอื่นๆ ส่วนตัวเองต้องพาสามีไปหาอะไรกินเพราะสามีบ่นเบื่อหิว (เหมือนพี่สาวเรามีลูก 2 คนเลย....)(ไม่เข้าใจว่าสามีพี่จะตามมาเพื่อ??)
เรากับคนอื่นเคยคุยกับพี่สาวตรงๆแล้วว่าทำไมชอบพาหลานมาด้วย สุดท้ายจากนัดเที่ยวสาวๆกลายเป็นพาหลานเที่ยวตลอดทุกที เวลาตัวเองไปเที่ยวกับเพื่อน หรือกลับมาบ้านแม่โดยที่ไม่ได้นัดพวกเรามาเจอยังฝากหลานให้ย่าดูแลได้ไม่มีปัญหา(คนเลี้ยงหลานก็แม่สามีนี่แหละพ่อแม่ทำงานทั้งคู่)
แต่ทำไมพอกับพวกเราชอบเป็นงี้ตลอด แล้วคำตอบคือ ทำงานทุกวันคิดถึงลูก มาเที่ยวก็อยากมากับลูกด้วย แล้วก็กะเอามาให้พวกเราช่วยดู ลูกเขาดื้ออยากให้มีคนช่วยสอน เขาสอนไม่ได้เด็กไม่ฟัง แล้วเขาชอบใจอ่อนเผลอติดเล่นทุกที
ถ้าหลานเราเป็นเด็กน่ารัก เชื่อฟัง ไม่ดื้อ เราจะไม่อะไรเลย เรามีนิสัยขี้สปอยล์ด้วยซ้ำ แต่หลานเราไม่ไหวจริงๆ ไปร้านอาหารก็ขว้างของลงใต้โต๊ะ ปีนเก้าอี้ ถ้าเป็นเบาะก็กระโดดขย่ม เราบอกว่าอย่าทำยิ่งทำ พอเราบอกให้เก็บของที่โยนก็ไปหลบหลังแม่หลังยาย ตอนคนอื่นมัวแต่ซื้อของเราเห็นหลานจะไปจับของกินที่เขาขายเรารีบไปจับแขนออกบอกทำแบบนี้ไม่ได้นะ ผลสรุปคือหลานร้อง ร้องเสียงดังมาก ร้องแบบตะเบงเสียง ว่าหนูเจ็บๆ ช่วยหนูด้วย(ร้องไห้ปลอมแบบไม่มีน้ำตาอะ)(เรามั่นใจว่าเราจับหลานเบามาก ยังมีช่องว่างระหว่างมือกับแขนอยู่เลย) จนคนแถวนั้นหันมองเราเหมือนเราไปรังแกเด็กอะTT วันนั้นเราปรี๊ดแตกบอกแม่หลานเลยว่าจะไม่สนใจว่าลูกเธอจะไปทำอะไรใครเขาพังแล้ว จ่ายค่าเสียหายเองแล้วกัน แม่เด็กตอบแค่ "5555555 เอ็นดู"
คือหลานเราเป็นเด็กแบบเอะอะร้อง ไม่ได้ดั่งใจร้อง ไม่ตามใจร้อง ไม่พอใจร้อง ไม่มีใครสนใจร้อง
แล้วเหตุการ์ณที่ทำให้เราไม่ชอบหลานไปเลย คือ เราซื้อขนมมากะจะกินตอนเย็นกับพี่เรา(ไม่ใช่แม่เด็ก) เราซื้อมาก็กะให้หลานแล้วห่อนึง สรุป ตอนเย็นเรากับพี่หาถุงขนมไม่เจอ หันมาอีกทีอยู่ในมือหลาน ที่อยู่ในมือคือห่อสุดท้ายด้วย คนแกะให้ก็แม่เด็กนั่นแหละ แม่เด็กก็ดูเกรงใจเรานะพอรู้ว่านั่นมันของเรากับพี่ซื้อมาไม่ใช่ของที่ยายซื้อไว้ให้หลาน
แต่พอไม่แกะให้ หลานเราร้องลั่นบ้านเลย วิ่งตามเรากับพี่ บอกของหนู เอามาๆ จนพี่เราต้องแกะแล้วยื่นให้ชิ้นนึง แต่หลานเราไม่พอใจดึงไปทั้งถุง พอเห็นเรากับพี่เคี้ยวขนม(ฉกมาทันตอนเด็กดึงถุงไปนั่นแหละ) ก็ร้องบอก ขนมของหนู นี่มันของหนู น้าAน้าBเอาของหนูไปหมดเลย (ของเธออะไรจ๊ะของฉันจ่ะ) ตอนนั้นโกรธจริงๆนะ เราตั้งใจซื้อมากิน แล้วก็ซื้อเผื่อให้ด้วย แต่กลายเป็นหลานเอาไปกินหมดเลย แถมดึงจากมือเราไปอีก แม่เด็กก็พยายามบอกว่านั่นมันของน้าเขา เด็กก็ไม่ฟังร้องไม่หยุด
จริงๆปัญหามันก็อยู่ที่การสอนด้วย เราเข้าใจในจุดนี้นะ ไม่มีใครสอนเด็กเลยว่าอะไรดีไม่ดี แม่เด็กบอกย่านั่นแหละสอนลูกเขาไม่ดี แต่เราว่าแม่เด็กก็มีส่วน เวลาหลานเราทำอะไรผิดแม่เขาชอบพาเดินหนีหรือพูดติดตลกหรือพูดสปอยล์ว่าของที่ไม่เอาโยนทิ้งก็ถูกแล้ว ถือไว้ทำไมเมื่อย
การสอนของพี่เราคือมันก็ดีมั้งหลานเราดูเป็นเด็กมองโลกในแง่ดีดี เราเคยกินน้ำชานมอยู่ หลอดอยู่ในปาก หลานเดินมายืนข้างๆ บอกน้าAขอกินด้วย แล้วเอื้อมมือมาจะดึงหลอดออกจากปากเรา เราบอกไม่ได้ เด็กไม่ควรดื่มคาเฟอีนแล้วมีไข่มุกอีก ติดคอมาทำไง(หลานเรา 4-5 ขวบ) เราเดินหนีไปทางอื่นหลานเราก็วิ่งตามจะมาดึงหลอดเราอีก พอเราบอกไม่ให้แล้วหันหนีก็หัวเราะวิ่งวนรอบตัวเรา หาจังหวะจับหลอดจับแก้ว
แล้วเวลาห้ามอะไรไม่เคยฟังเลย ชอบพูด "ไม่หยุดหรอก สนุก" แล้วหัวเราะเล่นต่อ
ปกติเด็กจะอยู่กับฝั่งพ่อแม่สามีพี่สาว ทุกเดือนพี่สาวจะกลับมาหาญาติฝั่งเราอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อเดือนพาหลานมาบ้างไม่พามาบ้าง ตอนไม่มีนัดลูกพี่ลูกน้องผู้หญิงส่วนใหญ่จะไม่พาหลานมาเลย
เราควรจัดการความรู้สึกเรายังไงดี แค่เห็นหน้าหลานเราก็รำคาญแล้ว จะหนีไม่ไปตามนัดทุกเดือนคือเราก็รักพี่น้องเราทุกคนนะ อยากไปเจอ แต่หลานนี่.......
ที่เรารู้สึกว่าเราใจแคบไปไหมเพราะคนอื่นในบ้านถึงจะมีท่าทีหงุดหงิดเวลาหลานร้องบ้าง แต่สักพักก็กลับมาอารมณ์ดีไม่ได้ดูหงุดหงิดไปทั้งวันเหมือนเราเลย พอถามว่าไม่รำคาญเหรอ คนอื่นก็บอกว่าเอาน่าหลานยังเด็ก เราต้องค่อยๆสอนด้วยความใจเย็น เราเลยคิดว่าหรือเราขี้หงุดหงิดไป
เพิ่มเติม :
ขอลบเนื้อหาบางส่วนออกนะคะ เนื่องจากคนมาแนะนำกันเยอะแล้ว อีกอย่างกลัวมีเพจที่ชอบแคปกระทู้ลงเฟส เอาไปลงแล้วพี่สาวมาเจอ
จากคำแนะนำของหลายๆคน เราคิดว่าหลังจากนี้จะไม่ไปนัดที่มีหลานไปด้วยแล้วค่ะ(ถ้าไม่โผล่มาเซอร์ไพรส์น่ะนะ เหตุการณ์แบบนี้ก็เคยมี นัดกับพี่อีกคน วันนัดพี่เขามาด้วยพร้อมหลาน) เพื่อรักษาความสัมพันธ์อันดีในครอบครัว แล้วถ้าเขาถามว่าทำไมเดี๋ยวนี้ไม่มาตามนัด เราก็จะบอกไปตามตรงเรื่องหลาน เจอหลานทีไรเราเครียดตลอด
ส่วนเรื่องพาไปพบผู้เชี่ยวชาญหรือส่งคลิปให้ดู เราเคยส่งคลิปไปแล้วค่ะเป็นช่องของผู้เชี่ยวชาญเกาหลีดังมาก พี่น้องคนอื่นๆก็ช่วยบอกให้ดูคลิป แต่พ่อแม่เขาดูไม่สนใจเลย....
แต่ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแนะนำนะคะ ช่วยให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างเลย
รู้สึกรำคาญหลานตัวเอง เราเป็นคนใจแคบหรือเปล่า
ทุกครั้งนัดกันดิบดีวางแพลนไว้แล้วว่าจะไปไหนบ้างก็ต้องเปลี่ยนเพราะพี่สาวเอาหลานมาด้วย จากนัดไปซื้อของ คาเฟ่ กลายเป็นสนามเด็กเล่น สวนสนุกเด็ก สวนน้ำสำหรับเด็ก
ถ้าปล่อยเราไว้เฉยๆก็ไม่อะไรหรอกค่ะ แต่ตัวแม่เด็กบางทีก็ฝากหลานไว้กับเราแล้วก็พี่คนอื่นๆ ส่วนตัวเองต้องพาสามีไปหาอะไรกินเพราะสามีบ่นเบื่อหิว (เหมือนพี่สาวเรามีลูก 2 คนเลย....)(ไม่เข้าใจว่าสามีพี่จะตามมาเพื่อ??)
เรากับคนอื่นเคยคุยกับพี่สาวตรงๆแล้วว่าทำไมชอบพาหลานมาด้วย สุดท้ายจากนัดเที่ยวสาวๆกลายเป็นพาหลานเที่ยวตลอดทุกที เวลาตัวเองไปเที่ยวกับเพื่อน หรือกลับมาบ้านแม่โดยที่ไม่ได้นัดพวกเรามาเจอยังฝากหลานให้ย่าดูแลได้ไม่มีปัญหา(คนเลี้ยงหลานก็แม่สามีนี่แหละพ่อแม่ทำงานทั้งคู่)
แต่ทำไมพอกับพวกเราชอบเป็นงี้ตลอด แล้วคำตอบคือ ทำงานทุกวันคิดถึงลูก มาเที่ยวก็อยากมากับลูกด้วย แล้วก็กะเอามาให้พวกเราช่วยดู ลูกเขาดื้ออยากให้มีคนช่วยสอน เขาสอนไม่ได้เด็กไม่ฟัง แล้วเขาชอบใจอ่อนเผลอติดเล่นทุกที
ถ้าหลานเราเป็นเด็กน่ารัก เชื่อฟัง ไม่ดื้อ เราจะไม่อะไรเลย เรามีนิสัยขี้สปอยล์ด้วยซ้ำ แต่หลานเราไม่ไหวจริงๆ ไปร้านอาหารก็ขว้างของลงใต้โต๊ะ ปีนเก้าอี้ ถ้าเป็นเบาะก็กระโดดขย่ม เราบอกว่าอย่าทำยิ่งทำ พอเราบอกให้เก็บของที่โยนก็ไปหลบหลังแม่หลังยาย ตอนคนอื่นมัวแต่ซื้อของเราเห็นหลานจะไปจับของกินที่เขาขายเรารีบไปจับแขนออกบอกทำแบบนี้ไม่ได้นะ ผลสรุปคือหลานร้อง ร้องเสียงดังมาก ร้องแบบตะเบงเสียง ว่าหนูเจ็บๆ ช่วยหนูด้วย(ร้องไห้ปลอมแบบไม่มีน้ำตาอะ)(เรามั่นใจว่าเราจับหลานเบามาก ยังมีช่องว่างระหว่างมือกับแขนอยู่เลย) จนคนแถวนั้นหันมองเราเหมือนเราไปรังแกเด็กอะTT วันนั้นเราปรี๊ดแตกบอกแม่หลานเลยว่าจะไม่สนใจว่าลูกเธอจะไปทำอะไรใครเขาพังแล้ว จ่ายค่าเสียหายเองแล้วกัน แม่เด็กตอบแค่ "5555555 เอ็นดู"
คือหลานเราเป็นเด็กแบบเอะอะร้อง ไม่ได้ดั่งใจร้อง ไม่ตามใจร้อง ไม่พอใจร้อง ไม่มีใครสนใจร้อง
แล้วเหตุการ์ณที่ทำให้เราไม่ชอบหลานไปเลย คือ เราซื้อขนมมากะจะกินตอนเย็นกับพี่เรา(ไม่ใช่แม่เด็ก) เราซื้อมาก็กะให้หลานแล้วห่อนึง สรุป ตอนเย็นเรากับพี่หาถุงขนมไม่เจอ หันมาอีกทีอยู่ในมือหลาน ที่อยู่ในมือคือห่อสุดท้ายด้วย คนแกะให้ก็แม่เด็กนั่นแหละ แม่เด็กก็ดูเกรงใจเรานะพอรู้ว่านั่นมันของเรากับพี่ซื้อมาไม่ใช่ของที่ยายซื้อไว้ให้หลาน
แต่พอไม่แกะให้ หลานเราร้องลั่นบ้านเลย วิ่งตามเรากับพี่ บอกของหนู เอามาๆ จนพี่เราต้องแกะแล้วยื่นให้ชิ้นนึง แต่หลานเราไม่พอใจดึงไปทั้งถุง พอเห็นเรากับพี่เคี้ยวขนม(ฉกมาทันตอนเด็กดึงถุงไปนั่นแหละ) ก็ร้องบอก ขนมของหนู นี่มันของหนู น้าAน้าBเอาของหนูไปหมดเลย (ของเธออะไรจ๊ะของฉันจ่ะ) ตอนนั้นโกรธจริงๆนะ เราตั้งใจซื้อมากิน แล้วก็ซื้อเผื่อให้ด้วย แต่กลายเป็นหลานเอาไปกินหมดเลย แถมดึงจากมือเราไปอีก แม่เด็กก็พยายามบอกว่านั่นมันของน้าเขา เด็กก็ไม่ฟังร้องไม่หยุด
จริงๆปัญหามันก็อยู่ที่การสอนด้วย เราเข้าใจในจุดนี้นะ ไม่มีใครสอนเด็กเลยว่าอะไรดีไม่ดี แม่เด็กบอกย่านั่นแหละสอนลูกเขาไม่ดี แต่เราว่าแม่เด็กก็มีส่วน เวลาหลานเราทำอะไรผิดแม่เขาชอบพาเดินหนีหรือพูดติดตลกหรือพูดสปอยล์ว่าของที่ไม่เอาโยนทิ้งก็ถูกแล้ว ถือไว้ทำไมเมื่อย
การสอนของพี่เราคือมันก็ดีมั้งหลานเราดูเป็นเด็กมองโลกในแง่ดีดี เราเคยกินน้ำชานมอยู่ หลอดอยู่ในปาก หลานเดินมายืนข้างๆ บอกน้าAขอกินด้วย แล้วเอื้อมมือมาจะดึงหลอดออกจากปากเรา เราบอกไม่ได้ เด็กไม่ควรดื่มคาเฟอีนแล้วมีไข่มุกอีก ติดคอมาทำไง(หลานเรา 4-5 ขวบ) เราเดินหนีไปทางอื่นหลานเราก็วิ่งตามจะมาดึงหลอดเราอีก พอเราบอกไม่ให้แล้วหันหนีก็หัวเราะวิ่งวนรอบตัวเรา หาจังหวะจับหลอดจับแก้ว
แล้วเวลาห้ามอะไรไม่เคยฟังเลย ชอบพูด "ไม่หยุดหรอก สนุก" แล้วหัวเราะเล่นต่อ
ปกติเด็กจะอยู่กับฝั่งพ่อแม่สามีพี่สาว ทุกเดือนพี่สาวจะกลับมาหาญาติฝั่งเราอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อเดือนพาหลานมาบ้างไม่พามาบ้าง ตอนไม่มีนัดลูกพี่ลูกน้องผู้หญิงส่วนใหญ่จะไม่พาหลานมาเลย
เราควรจัดการความรู้สึกเรายังไงดี แค่เห็นหน้าหลานเราก็รำคาญแล้ว จะหนีไม่ไปตามนัดทุกเดือนคือเราก็รักพี่น้องเราทุกคนนะ อยากไปเจอ แต่หลานนี่.......
ที่เรารู้สึกว่าเราใจแคบไปไหมเพราะคนอื่นในบ้านถึงจะมีท่าทีหงุดหงิดเวลาหลานร้องบ้าง แต่สักพักก็กลับมาอารมณ์ดีไม่ได้ดูหงุดหงิดไปทั้งวันเหมือนเราเลย พอถามว่าไม่รำคาญเหรอ คนอื่นก็บอกว่าเอาน่าหลานยังเด็ก เราต้องค่อยๆสอนด้วยความใจเย็น เราเลยคิดว่าหรือเราขี้หงุดหงิดไป
เพิ่มเติม :
ขอลบเนื้อหาบางส่วนออกนะคะ เนื่องจากคนมาแนะนำกันเยอะแล้ว อีกอย่างกลัวมีเพจที่ชอบแคปกระทู้ลงเฟส เอาไปลงแล้วพี่สาวมาเจอ
จากคำแนะนำของหลายๆคน เราคิดว่าหลังจากนี้จะไม่ไปนัดที่มีหลานไปด้วยแล้วค่ะ(ถ้าไม่โผล่มาเซอร์ไพรส์น่ะนะ เหตุการณ์แบบนี้ก็เคยมี นัดกับพี่อีกคน วันนัดพี่เขามาด้วยพร้อมหลาน) เพื่อรักษาความสัมพันธ์อันดีในครอบครัว แล้วถ้าเขาถามว่าทำไมเดี๋ยวนี้ไม่มาตามนัด เราก็จะบอกไปตามตรงเรื่องหลาน เจอหลานทีไรเราเครียดตลอด
ส่วนเรื่องพาไปพบผู้เชี่ยวชาญหรือส่งคลิปให้ดู เราเคยส่งคลิปไปแล้วค่ะเป็นช่องของผู้เชี่ยวชาญเกาหลีดังมาก พี่น้องคนอื่นๆก็ช่วยบอกให้ดูคลิป แต่พ่อแม่เขาดูไม่สนใจเลย....
แต่ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแนะนำนะคะ ช่วยให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างเลย