พอดี ฝั่งบ้านเเม่เรา กับ ฝั่งบ้านสามี มีปัญหากันค่ะ 
เเละ วันที่เกิดเรื่อง คุณเเม่สามีดันพูดออกมาเองค่ะ
ว่า "กูไม่เอาใครทั้งนั้น ไม่เอาลูกมาเป็นสะใภ้ด้วย
กูจะเอาเเค่ลูกกู เอาเเค่ลูกชายกูคนเดียว "
 แม่เราโกรธมาก เขาบอกน้ำตาจะไหลเลย เขาถามว่าเราทนได้ยังไง ทนให้เขาดูถูกขนาดนี้เลยเหรอ
 เเม่เรายื่นคำขาดเลยค่ะว่าให้เราตัดขาดจากครอบครัวนี้ไปได้เลย เเล้วห้ามพาหลานไปเจออีกเลย เด็ดขาดจะตายก็ห้ามไป เราผิดไหมคะที่ไม่ อยากให้ลูกเราไปยุ่งกับเขาอีก เราต้องบอกก่อนนะคะ ว่าเรากลับมาอยู่ที่บ้านเราได้2ปี เเล้วก่อนจะเกิดเรื่อง สามีเราก็ตามเรามาอยู่ด้วยกันที่บ้านของเรา ไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย บ้านเราต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างมีหน้าที่ค่ะ จะไม่ค่อยมีใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวกัน ลูกเราเเม่เราก็ให้เรากับสามีเลี้ยงกันเองเขาไม่เคยมายุ่งเลย มีเเนะนำบ้างบางครั้ง ดูเเลให้บ้างถ้าจำเป็น
เพราะเเม่เราทำงานมีงานประจำทำเหมือนกันไม่ว่างมาเลี้ยงหลานให้หรอกค่ะ อยู่บ้านค่าใช้จ่ายเเค่ค่าไฟ เดือนละ700 เท่านั้น แม่เราไม่มาวุ่นวายอะไรเลย แม่เราให้เกียรติและเคารพการตัดสินใจของเรามากค่ะ
 มีปัญหาเเค่บ้านสามีนั่นเเหละค่ะ  จากวันที่มีเรื่องกัน
 ฝั่งเขาก็ไม่ได้มาที่บ้านเราอีกเลย ไม่ ได้ติดต่อกัน
1 ปีกว่าๆเเล้วค่ะ เเต่เมื่อสองอาทิตย์ก่อน พี่สาวเขาทักมาหาเรา บอกว่า อยากพาเด็กไปเที่ยว ปู่ เขา อยากเจอหลานด้วย จริงๆ สองสามครั้งเเล้วที่เขาติดต่อมา เรากับสามีปฎิเสธตลอดค่ะ เพราะไม่โอเคเเล้ว สามีเรา ก็เสียใจที่เเม่เขาพูดเเบบนั้น เขาก็ยื่นคำขาดว่าจะไม่ให้เรากับลูก ไปเจอฝั่งบ้านเขาอีกเเล้ว ถ้ามีปัญหา หรือความจำเป็นจริงๆ ที่จะต้องกลับไป เขาจะเป็นคนที่ต้องไปเองคนเดียว
โดยที่ไม่ให้เด็กๆ ไปเจอ ปู่ ย่าเขา เเล้ว ค่ะ.