เล่าก่อนนะครับ แฟนผมกับผมเราคบกันมาได้จะ1ปีแล้ว เธอเป็นแฟนคนแรกของผมครับ และเราไม่ได้อยู่บ้านใกล้กันไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันถามว่าเรามาเจอกันได้ไง ผมรู้จักเธอมาตั้งแต่ประถมเราเรียนโรงเรียนเดียวกันแต่พอขึ้นมัธยมก็แยกโรงเรียนกันครับก็คือเราเป็นรักทางไกลครับนานๆทีจะได้เจอครั้ง และเราก็มาเริ่มคบกันตอน ม.ปลาย แรกๆที่เราคบกันก็มีความสุขดีพูดหวานๆอะไรๆก็ดีหมดครับอาจจะมีงอนนิดๆหน่อยๆบ้างแต่ไม่เยอะครับ จนเข้า3-4เดือนเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เธองอนผมเยอะมาก เรียกได้ว่าเดือนนึงทะเลาะกัน16วันประมาณนี้ครับ เธอเป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจครับผมทำผิดอะไรพูดไม่ดีอะไรนิดๆหน่อยๆเล็กๆน้อยๆเขาก็จะงอนผมแล้วครับ ถ้าเป็นเรื่องใหญ่หน่อยก็ต้องง้อหนักเลยครับ และเวลาที่เธองอนเธอจะเงียบไม่ก็ตอบแค่ว่า อือ อืม หรือผมถามอะไรก็ตอบแค่คำว่า ไม่ต้องมายุ่ง    และอีกเรื่องนึงที่สำคัญมากๆเลยครับคือแฟนผมเป็นโรคซึมเศร้าครับ ผมลองอ่านกระทู้ที่ว่าแฟนเอาแต่ใจขี้งอนแบบนี้ต้องลองไม่ง้อให้อีกฝ่ายไม่เกิดความตายใจและทำติดจนเป็นนิสัย ผมลองดูแล้วครับผลคือเรื่องใหญ่สำหรับผมมากครับคือเธอทำร้ายตัวเองครับโดยการเอาคันเตอร์มากรีดแขนตัวเองผมถามเธอว่า ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ เธอตอบกลับมาประมาณว่า เพราะเธอไม่รักเค้า เค้าไม่อยากมีชีวิต เค้าจะทำอะไรกับร่างกายตัวเองก็ได้ อีกอย่างแต่ก่อนแฟนผมเคยเป็นคนที่สูบบุหรี่กินเหล้า แต่พอมาคบกับผมก็เลิกทุกอย่างอันนี้ถือว่าดีครับ แต่พอเราทะเลาะกันหรือเธอน้อยใจงอนผม เธอก็จะบอกว่าจะทำร้ายตัวเอง จะกลับไปสูบบุหรี่กินเหล้า เพราะเหตุผลที่เธอเลิกพวกนี้ก็เพราะผมบอกให้เลิกครับ  แต่ตลอดมาที่เราคบกันเธองอนอะไรน้อยใจอะไร ผมก็จะเป็นคนง้อตลอดครับ ผมแทบไม่เคยงอนเธอเลยครับเพราะถ้างอนเธอ เธอก็จะพูดประมาณว่า "เออถ้ารับไม่ได้ก็เลิกๆกันไป" ซึ้งผมก็ไม่อยากเลิกกับเธอเพระาว่าผมก็รักและเป็นห่วงหลายๆเรื่องเลย ผมจึงต้องเป็นคนยอมและขอโทษตลอดเวลาที่เราทะเลาะกัน

เราคบกันมาแบบนี้จนเข้า6เดือนจนถึงปัจจุบัน เธอเริ่มงอนผมหนักขึ้นเรียกได้ว่างอนแทบทุกวัน น้อยใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่บ่อยครั้ง เช่น ผมไปเข้าห้องน้ำหรือกินข้าวช้าก็จะงอน หรือผมเผลอหลับไปตอนโทรคอลกันก็จะงอน เรียกได้เวลาผมทำอะไรไม่ได้ตามใจเธอนิดหน่อยเธอก็จะงอนแล้วครับ และตอนนี้งอนครั้งนึงง้อนานมากครับกว่าจะหายหรือถ้าผมทำอะไรผิดหนักมากก็จะต้องง้อเป็นวันเลยครับ เคยงอนหนักสุด2-3วันกว่าจะหาย ในหลายๆครั้งที่น้อยใจหรืองอนเธอก็จะชอบทำร้ายตัวเองครับ ในทุกๆครั้งผมก็พยายามห้ามแต่เธอก็ไม่ฟังเลยครับ จนผมพยายามทำอะไรเพื่อให้เธอไม่งอนจะได้ไม่ต้องทำร้ายตัวเอง อีกอย่างนะครับเราเคยทะเลาะกันจนจะเลิกกันหลายรอบมากแต่ในบางครั้งที่เธอพยายามจะให้ผมออกไปจากชีวิตเธอ ผมก็พูดว่า"ถ้าเค้าต้องเลิกกับเธอ ก็อยากให้เธอเจอผู้ชายที่ดีกว่าเค้านะ"เธอก็จะตอบกลับมาว่า"ไม่อยากมีแฟนอีกแล้วเพราะไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไปเพราะมันมีแต่ความผิดหวัง" ใจผมก็ไม่อยากเลิกกับเธออยู่แล้วเหตุผลหลักๆเลยคือผมยังรักเธออยู่และอีกเหตุผลนึงคือไม่อยากให้เธอทำร้ายตัวเองหรือหนักกว่านี้คือไม่อยากให้คิดสั้น จนตอนนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ก็คือผมเป็นฝ่ายยอมทุกอย่าง แต่มีการเปลี่ยนก็คือเวลาเธองอนตอนนี้เธอจะขึ้น  กู และไม่ก็ด่าผมต่างๆนาๆหรือประชดผมเหมือนเธอรังเกียจผมยังไงอย่างงั้น  

ผมเคยคุยตรงๆกับเธอถึงปัญหานี้แล้วนะครับ ว่าทำไมเวลาทะเลาะกันเราไม่เปิดใจคุยกันดีๆไม่ต้องขึ้นกูไม่ต้องด่าผมแต่เธอก็จะบอกว่า ก็สาเหตุที่เราต้องทะเราะกันก็เพราะผมตลอด และพอผมเริ่มตอบโต้บ้างว่าไม่ใช่ความผิดของผมนะเธอก็จะด่าผมหรือไม่ก็น้อยใจทำร้ายตัวเองบ้าง อีกอย่างในบ้างครั้งเธอก็เคยน้อยใจตัวเองและทำร้ายตัวเองสาเหตุคือ เพราะเธอคิดว่าเธอดีไม่พอสำหรับผมและก็น้อยใจที่ว่าทำให้ผมลำบากใจประมาณนี้แหละครับ

ใดๆคือผมอยากให้เราคบกันดีๆเหมือนเมื่อก่อน ผมยังรักเธออยู่ผมก็เข้าใจว่าเธอนั้นเป็นโรคซึมเศร้าอารมณ์ค่อนข้างแปรปรวน ในส่วนนี้ผมเข้าใจดีครับ แต่ว่ายังไงก็อยากให้เป็นเหมือนเดิม หรือ ผมควรแก้ปัญหาตรงไหนยังไงแบบไหนสอบถามหน่อยครับ

ขอบคุณที่มาอ่านนะครับ ถ้าผมใช้คำอะไรผิดหรือพิมพ์วกไปวนมาหรือพิมพ์ซ้ำก็ขอโทษด้วยนะครับ