อาแปะว่า หากประเทศไทยเป็นครอบครัว พรรคสายทหารก็เหมือนพ่อ พรรคสายแม่ค้าก็เหมือนแม่...

แน่นอนว่า...อาแปะกำลังกล่าวถึง พรรคลุงๆและพรรคเพื่อไทย ที่มีโอกาสกลับมาจับมือกันอีกครั้ง..?
อุปมาเหมือนครอบครัวที่พ่อและแม่ เคยทะเลาะตบตีกัน  บาดหมางกันจนถึงขั้นเผาพริกเผาเกลือสาปส่งกัน..
แต่แม้ว่าจะตบตีกันรุนแรงอย่างไร ก็มีจุดร่วมเดียวกันคือความรักที่มีต่อลูกอันได้แก่ประชาชน..

พ่อก็รักลูก เมตตาสงสารลูก(ประชาชน) อยากปกป้องลูกด้วยพลังความเป็นชายชาตรีชาติทหาร..
แม่ก็รักลูก เมตตาสงสารลูก(ประชาชน)  อยากส่งเสริมลูกให้ก้าวหน้าด้วยพลังของเงินตามวิสัยแม่ค้าที่ร่ำรวย..

อาแปะว่า เมื่อถึงคราวที่ลูก(ประชาชน)อยู่ในภาวะคับขัน  ไม่มีพ่อ-แม่ดีๆคู่ไหนที่จะเกี่ยงกันช่วยลูกหรอกนะ...จริงไหม.?
แม้จะเคยทะเลาะกันมาอย่างไร ก็ต้องคิดถึงอนาคตของลูกเป็นใหญ่เป็นที่ตั้ง..
สัจจะวาจาอะไรที่เคยลั่นเคยด่ากันไว้ ก็ควรวางลงไป..   
ผู้ยอมเสียสัจจะเพื่อลูก(ประชาชน)อันเป็นที่รัก  ฟ้าดินย่อมสรรเสริญในความรักนั้น..แน่นอน.

ความรักคือการให้และการเสียสละ..จริงไหม.?
"ให้"คือ ให้ความเมตตา ให้ความกรุณา  ให้ประชาชนเค้ามีโอกาสชีวิตที่ดียิ่งขึ้น..
"เสียสละ" คือเสียสละอัตตาของตน เคยยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดไว้ก็ปล่อยวางลงเพื่อ คนอันเป็นที่รัก คือประชาชน..
พรรคใดเสียสละได้ดังนี้แลจึงควรแก่การยกย่องเชิดชู...โดยแท้..

ส่วนพวกกองเชียร์ในกะลาครอบ ไม่ยอมเรียนรู้ในความรักความสมานฉันท์หมกมุ่นแต่เรื่องคิดแก้แค้นก็ตัดหางพวกมันปล่อยวัดไปเถอะ ยังมีกองเชียร์ดีๆมีคุณภาพที่พร้อมจะเทใจปรบมือให้มากกว่ามาก...

อมิตพุทธ..


_{ปล.อาแปะกำลังหัดทำหมั่นโถว ปั้นๆแปะๆแล้วก็นึ่งเลย ออกมาก็ตามสภาพ....อายจุง..
อยู่บ้านป่าแป้งดีๆก็หาซื้อยาก เมื่อคืนเห็นเด็กๆเอาแป้งสาลีไปโปรยเล่นก็นึกเสียดาย  เอามาทำหมั่นโถวขายได้กำไรหลายบาทเลยนะนั่น..}