เกริ่นนะครับ คือเราเป็นคนที่เข้าสังคมยากและไม่มั้นใจในตัวเองขั้นรุนแรงเพราะเคยถูกบูลลี่
และเจอปัญหาครอบครัวมาด้วยเหมือนกันในการถูกคนในครอบครัวทำร้ายบางครั้งในวันเด็ก
และส่วนตัวเลยเป็นเด็กเก็บกดมาตั้งแต่เด็กจนจบม.ต้น พอขึ้นม.ปลายเราก็เริ่มมีเพื่อนมีอะไร
แต่เพื่อนจริงๆมีไม่เยอะ คือเราจะมีเพื่อนจริงๆแค่5คนที่สนิทและเที่ยวหรือคุยกันบ่อยๆตลอด
แต่ปัญหาคือเราเป็นคนยึดติดกับช่วงเวลานี้มากค่ะ ช่วงนึงตั้งแต่ขึ้นม.5จนถึงจบม.6ได้ปีครึ่ง
ในช่วงเวลานั้นมีเหตุการณ์เราได้อยู่คนตัวคนเดียว แบบคนเดียวจริงๆไม่มีใครยุ่งรึคอยคุมอะไรเลย
เราก็รู้สึกมึอิสระและมีความสุขมากในช่วงนั้น เราใช้ชีวิตแบบไปเรียนและมีความสุขกับเพื่อนๆ
และก็กลับบ้านมาอยู่กับแมวทำกับข้าวกินเอง จัดการตัวเองหมดเลย (ปล.เราไม่ใช่แนวชอบเที่ยวกินเหล้าอะไรเลย)
เราเสพติดกับการอยู่ในโลกส่วนตัวแบบนั้นมากๆ(เผื่อสงสัยเราอยู่ด้วยเงินที่ญาติคอยส่งมาดูแลค่ะ)
และจนตอนนี้เราอายุ20แล้วแต่ยังไม่มูฟออนจากช่วงเวลานั้นๆ และรู้สึกพอต้องได้เริ่มออกทำงาน
เราก็ประสบการณ์ชีวิตน้อย ไม่มีไหวพริบรึอะไรที่คนเป็นงานควรจะมีเลยค่ะ เข้ากับคนที่ทำงานก็ยาก
เพราะเป็นคนที่ไม่เคยหาเพื่อนหรือมีเพื่อนเยอะๆมาก่อนเลย+กับเคยโดนบูลลี่เลยเสียความมั่นใจ
เรารู้สึกท้อและคิดถึงช่วงเวลาอิสระส่วนตัวในตอนนั้นมาก เราพยายามมูฟออนจากช่วงนั้นแต่ยังทำไม่ได้สักที
เราเลยรู้สึกว่าเรา ควรจะปรับmind setตรงไหน รึต้องเอาชนะตัวเองส่วนไหนถึงจะใช้ชีวิตได้มีความสุขเหรอคะ