รักพิทักษ์ใจ (17)

ฉันไม่เคยต้องการให้เธอรักมากมาย แค่ขอให้เห็นฉันบ้างอยู่ในสายตา แต่วันนี้ต่อให้ฉันพูดยังไงเธอก็เหมือนใจ ​ที่คนไปอยู่ไกลไม่ย้อนมา อยู่แต่ไม่มีตัวตน ​เป็นคนที่เหมือนไม่ใช่คนสำคัญ เหมือนอากาศที่อยู่ร

หลังจากแม่ๆ ทั้งสองกลับไป ผาตะวันก็เอ่ยถามขึ้น “แม่คุณจ้างเท่าไหร่?” “อะไรของนาย?” เธอเลิกคิ้ว แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ “แม่จ้างคุณเท่าไหร่ ถึงยอมไปฮันนีมูนกับผม?”

ก่อนหน้านี้เราชอบพี่คนหนึ่งคะ เขาเป็นเพื่อนกับพี่ชายเรา {ไม่ใช่พี่แท้ๆคะเป็นลูกพี่ลูกน้อง} ขอใช้นามสมมุติว่าพี่ซัน เราได้เจอพี่ซันครั้งแรกตอนพี่ซันมากินเหล้ากับพี่เราที่บ้าน พี่ซันตรงไทป์เรามาก เราชอบ

เนื้อเพลง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้ง เสียแล้วก็ต้องเสียไป สายตาของเธอแอบซ่อนไครอยุ่ พอฉันรู้เธอนอกใจ ยิ่งตอกยิ่งย้ำ ยิ่งทำไห้ใจเจ็บ ความเจ็บปวดรวดร้าวที่ฉันต้องกล้ำกลืน จากนี้จะไม่ฝืนทน อีกแล้ว ต้องปล่อยไห

ยืมแอคจากเพื่อนที่เป็นทั้งเพื่อนและลูกพี่ลูกน้อง เพิ่งรู้จักพันทิปเมื่อวานเองค่ะ จากที่เจ้าของแอคบอก ฉันเชื่อว่าเพื่อนๆในพันทิปช่วยได้ เริ่มเล่าแล้วนะ คุณแม่ของฉันเป็นหมออยู่ในรพ.แห่งหนึ่งที่กรุงเทพ

สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กมัธยมต้นห้องกิฟต์นะคะ เรียกเราว่าไทม์ก็ได้ค่ะคือตอนนี้เรามีเพื่อนกลุ่มใหญ่อยู่6คน แต่ว่าเราไม่ได้นั่งกับเพื่อน1ใน6คนนั้นนะคะเรานั่งกับเพื่อนอีกคนค่ะชื่อว่าซัน เราเจอซันตอนม.1ค่ะตอ

สวัสดีค่ะ เราชื่อเคพี วันนี้จะมาเล่าเรื่องที่เจอมาจากการไปค่ายธรรมแห่งหนึ่งในโคราช เป็นการเข้าค่ายที่ทางโรงเรียนจัดให้ ในคืนแรก ดิฉันต้องเล่าก่อนว่า ฉันเป็นคนที่ป่วยยากมาก แต่วันแรกที่ไปฉัน มีอาการเจ