เมื่อคุณพิธาได้เป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศไทยคนที่ 30

อย่างน้อยในชีวิตต่ำต้อยไร้ค่าราคาสังคมรังเกียจหนี้สินเยอะรุงรังเงินทองก็มีแบบแทบจะไม่มีแรงก็มีน้อยมากหน้าตาเหี่ยวย่นดูในกระจกทีไรก็เห็นแก่ลงทุกวันปัญญาก็ลดลืมโน่นลืมนี่เดินไปเดินมาแล้วลืมว่าเดินไปทำไมเอาอะไรกว่าจะนึกได้ก็เลิกเดินไม่รู้ว่าจะลืมหายใจตายเมื่อไหร่ แบบผม
- ก็จะได้เห็นนายกที่ประชาชนเลือกมากะมือตนเองอีกครั้ง ครั้งแรก ท่านนายกทักษิณ ครั้งที่สอง ท่านนายกปู ท่านทั้งสองเป็นนายกของประชาชนครับ
- และได้เห็น สว.13 ท่านที่มีใจรักประชาชนอย่างแท้จริง ซึ่งได้พิสูจน์ให้ประชาชนเห็นแล้วชัดเจนครับ ผมคนเดียวนะครับ รับรองว่าท่านเป็น สว.ของประชาชนครับ
---ก็ยังโชคดีที่ได้เห็นอะไรที่เป็นความดีๆบ้างในชีวิตที่มีค่าน้อยกว่ามดปลวกแมลงอย่างผมครับ
--- หวังว่า 19 ก.ค.2566 จะได้น้ำลายเยิ้มแสยะยิ้มโชว์ฟันที่เหลืออยู่และน้ำหูน้ำตาไหลด้วยความปลื้มปิติที่คุณพิธาได้นายกซะทีนะครับ