แค่มาระบายค่ะ

อยากกรีดข้อมือค่ะ ใจเย็นๆหนูไม่ได้ทำตามเทรน แค่คิดว่าทางระบายอื่นไม่ได้ เห็นเขาบอกว่ากรีดแล้วมันรู้สึกดี ใช่มั้ยคะ? 
หนูเกิดมาได้สิบปีนิดๆแล้วหนื่อยมากๆเลยค่ะ คิดแต่ว่าชีวิตคนอื่นเกิดมาโชคดีจัง หนูผิดหรอ หนูก็ไม่อยากเกิดมาที่นี่ ไม่อยากเกิดมามีร่างนี้ ถ้าเลือกได้หนูขอไม่เกิดด้วยซ้ำ มันเหนื่อย หนูหาความสุขจากที่ไหนไม่ได้แล้ว  เกิดมาเป็นมนุษย์เป็น ทำอะไรครึ่งกลางๆ ก็อยากจะเก่งกว่านี้ ไม่คิดว่าการประสบความสำเร็จมันจะต้องนานขนาดไหน หนูรู้หนูโตขึ้นหนูคงทำอะไรได้ดีกว่าตอนนี้เยอะ แต่แล้วทำไม? ทำไมหนูต้องรอ หนูเหนื่อยจะตายแล้วนะ ไม่มีใครเข้าใจอะไรสักอย่าง เบื่อ เครียด รำคาญ ไม่เหลือใครเลย หนูต้องเอาใจคนอื่นขนาดไหนหนูเศร้าจนจะบ้าขนาดนี้ยังไม่ทึนคิดตะสงสารหนูเลย หนูต้องไปเยู่ในจุดที่คนๆนึงกำลังฆ่าตัวตายมั้ย คนนั้นเค้าถึงจะเห็นว่าหนูมีค่า การมีคนเยอะๆรอบตัวนี่มันดีจัง ทัศนะคติดีก็มีชัยไปครึ่งแล้ว ยิ่งน่าตาผิวพรรณดีไม่ต้องพูดถึง คนประเภทนั้นเศร้าได้ก็ไม่นานหรอก มีคนมาปลอบประโลม ขอบคุณที่เกิดมาบ้าง โอบกอดแน่นๆบ้าง ถึงแม้วเป็นสังคมที่ดูโครตปลอม เข้าหากันจากหน้าตาทั้งนั้น หนูก็คิดอยากจะมีสังคม ไอ โลกเหวี่ยงแต่เหี้นอะไรไม่รู้เข้ามา สะเปะสะปะไปหมด เมื่อไหร่ เมื่อไหร่จะหลุดพ้น ไม่มีใครสนก็ตายๆไปอะ เผื่อเกิดใหม่จะดีกว่านี้