ผมไม่อยากอยู่แล้วครับ ผมรู้สึกทรมานมากๆกับการที่ต้องอยู่ไปวันๆ ไม่ได้เรียน ไม่ได้ทำสิ่งที่ชอบ ผมรู้สึกเกรงใจพ่อกับแม่ผมมากๆ คือผมไม่ทำอะไรเลยนอกจากกินนอน ผมท้อมาก ผมเคยมีงานทำแต่ผมก็ดันออกเพราะทนไม่ได

คือเรากับแฟนอยู่ด้วยกันตลอดค่ะพอห่างกันก็นอนไม่หลับเลยห่างกันประมาณอาทิตย์นึงค่ะทำยังไงก็นอนไม่หลับจนเช้าเขาโทรมาเห็นหน้าเขาแล้วค่อยหลับมันเกิดจากอะไรคะแก้ไขยังไงดี🥹🥹

สวัสดีค่ะ เราคงเป็นเหมือนหลายๆคน ที่ได้พบกับการสูญเสียคนรัก คนในครอบครัวไปเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นเหมือนพ่อคนที่สอง เป็นคุณตาที่ดูแลเรามาตั้งแต่เด็กๆ เรารักและผูกพันมากๆ เมื่อ1-2เดือนก่อน คุณตาเข้าโรง

ห่างเค้าเวลากินก่ไม่ได้กินอิ่มเค้าเคยคิดถึงเราบ้างไหม เก็บไว้คนเดียวเหมือนไม่มีตัวตนเค้าไม่เคยคิดถึงเราหรอกเค้าห่างแค่ความรู้สึกตัวเอง เสียใจเสียความรู้สึกก่อไม่มีใครเห็นเเค้าทำได้ทุกอย่างแต่เราก่อทนไ

….อยากฆ่าตัวตายทำไม ?- เหนื่อยที่ต้องทนฟัง หรือรับการกระทำของผู้คนที่เหยียบย่ำหัวใจเรา (ซึ่งเค้าไม่ผิดนะ เราผิดเองที่เรารับไม่ได้ทั้งๆ ที่มันควรจะต้องรับได้ป่ะวะ เพราะมันก็แค่นี้เอง)- ทุกอย่างม

สวัสดีทุกคนนะคะ ก่อนอื่นขอเล่าก่อนว่า เรากับแฟนคุยๆกันมาได้ 3 ปี คุยตอนเรา​เรียนมหาวิทยาลัย พี่เขาทำงานใกล้มหาวิทยาลัยค่ะ อายุห่างกัน 13 ปี ในระหว่างที่คุยกันก็กินข้าว ดูหนัง เที่ยวห้าง เดินตลาด ทุกอ

หลังจากที่เราตกลงเป็นเพื่อนกับเขา เราก็คุยกับเขาปกติ แต่ก็มีเรื่องต้องเลิกคุยกันไป ตอนนี้ เราเรยไม่ได้คุย ไม่ได้ทักไปหาเขาแล้วละค่ะ ครบ 1 เดือน ตั้งแต่ 27 เมษายน วันเกิดเขาที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้อวยพรตรง

เคยคิดถึงแฟนจน ทรมานมั้ยครับ แต่เราอยู่ไกลกันพอสมควร เราได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก็ ถือว่าไม่นานแต่ก็ไม่น้อย ตลอดเวลาที่เราทำอะไรร่วมกัน เล่นด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เดินเล่นนั่งคุยกัน แล้วคิดถึงเวลานั้นเวลา

คิดถึงคนที่เคยอยู่กับเรามา ตอนนี้เขาได้ทิ้งเราไป แล้วตอนนี้ เขาเดินไปข้างหน้าไปไกลเเล้ว แต่ทำไมเรา เรายังจดจำ เจ็บปวด ทุกข์ ทรมานอยู่แบบนี้. เมื่อไรความรู้สึกนี้จะหายไปเสียที...

เราคิดถึง คนที่ยังไม่มีสถานะ คนที่รู้สึกดีด้วยมากๆค่ะ แต่เราย้ายมาอีก จังหวัดนึงแล้ว แต่ก็ไม่เคยบอกความรู้สึกไปจริงๆสักที ว่าจริงๆแล้ว เรารู้สึกนะ เราคิดถึงนะ แต่ต้องทำใจย้ายมา เพราะเขียนย้ายก่อนนานแล