ต้องเล่าย้อนอดีตไปตั้งแต่สมัยเราเรียนป.ตรี เข้ากทม.ใหม่ๆ ไม่ค่อยประสีประสา
เรื่องแรก ไปทำดั้งที่รพ.ฮีชีอิท (ชื่อสมมุติ) ผลคือเบี้ยว กลับไปให้หมอแก้ หมอก็แก้แบบไม่เต็มใจ (ก่อนแก้ก็บอกว่า ไม่ได้เบี้ยวแค่ยังไม่เข้าที่
แต่ทุกคนที่เจอเราก็เพ่งไปที่ดั้งแล้วถามว่า จมูกเป็นอะไร ทำไมมันเอียง) แก้แล้วก็ยังเบี่ยวแล้วคือหมอไม่แก้ให้แล้ว บอกว่าโครงสร้างเรามันเบี่ยว
ก็ต้องเบี้ยวแบบนี้แหละ สุดท้ายก็เก็บเงินไปแก้ เจอหมอในอาคารพาณิชย์ (เป็นหมอนะ หมอจริงๆ) ใช้วิธีฉีดยาชาและเป็นการทำหัตถการเหมือนจะเพื่อลงกินเนสบุค เรื่องความไว คือรีบจนดูลนลาน ฉีดยาไปยังไม่ทันชาดีก็ลงมือแล้ว ร้องไม่ได้ด้วย พยาบาลดุ (รีบเพราะมีนัดต่อจากเรา เงินก็อยากได้ เวลาก็ต้องรักษา) ทำออกมาคือดีนะ ไม่เบี้ยว แต่เกือบตายคาเตียง เจ็บมากกกกกก
เรื่องที่สอง ไปรักษาสิวที่รพ.ปักเป้า หมอ(?)ถ่ายรูปหน้าเราไปขยายใหญ่ แปะหากินหน้าคลินิคตัวเองกลางตลาด รู้เพราะมีคนไปเจอแล้วจำได้เลยมาบอก ตอนรู้คือหน้าชา อายมาก ร้องไปแพทยสภา มันก็พวกเดียวกันทั้งนั้น เสือกระดาษ ตอนนี้พอไปรพ.เห็นป้ายห้ามถ่ายรูปละอยากจะหัวเราะ ช่วยไปบอกคนของพวกคุณก่อนดีกว่ามั้ย?
เรื่องที่สาม ไปทำหน้าอกที่คลีนิคณรวแถวอุดมสุข ครั้งแรกเอียง(อีกแล้ว) หมอบอกก็เอียงแหละ จะแก้มั้ยละ แล้วแต่ หึ..ก็ได้หรอ?
ก็แก้ไป ทำออกมาน่าเกลียดมาก คือขอบชัดสุด ก็คิดว่าเพราะเราผอมแหละ เลยเป็นแบบนี้ จนเวลาผ่านไปคิดว่า ถ้ามันดูแย่ขนาดนี้ เอาออกดีกว่า ก็ไปหาหมอแถวประตูน้ำ(เพราะราคาไม่แรง)หมอบอกไม่ใช่เพราะผอม แต่เพราะเขาวางซิลิโคนกลับด้าน ให้กลับไปที่เดิมให้เขาแก้ให้
กลับไปที่เดิม หมอบอกปกติ ไม่แก้และไม่คุยด้วย และไม่ให้จนท.ในคลินิคคุยด้วย
ไปหาคุณหมอในรพ.แพทย์ กะจะเอาออกที่นั่น แค่หมอเห็นแผลที่รักแร้ก็บอกได้ทันทีว่า แขนชาใช่มั้ย คำตอบคือ ใช่ คุณหมอบอกว่าเขากรีดตำแหน่งเส้น(ภาษาแพทย์ เราไม่เข้าใจ) ถึงเอา(ซิลิโคน)ออกก็ไม่หาย(ชา)นะ
ก็ร้องไปที่สคบ. แค่อยากให้รับผิดชอบอะไรบ้าง ผลคือ สคบ.ให้ไปแจ้งความ หาเอกสาร หลักฐาน ฯลฯ ทำทุกอย่างที่สคบ.บอก เขาให้รอ50วันทำการ ไม่นับวันหยุดทุกชนิด ครึ่งปีผ่านไป ติดตามสอบถาม ได้ความว่า ไม่เกี่ยวกับสคบ. ช่วยไม่ได้ ส่งไปที่อื่นละกัน ละคือMungไม่บอกแต่แรก จะดองเคสไว้หาสวรรค์วิมารอะไร รู้สึกไร้ที่พึ่ง เLวสูสีกันไปหมด
ที่สุดท้ายจะไปแก้หนังตาตก ต้องจ่ายสองพันเพื่อทำนัด เจอหมอ(?)ยังไม่ทันพูดอะไร มันก็ใส่เราแล้ว ทำงานอะไร จะมาทำอะไร (ทำตาค่ะ หนังตาตก) ไม่ตก ไม่ต้องทำ แล้วหน้าไปทำไรมา(เราเป็นสิว) ใช้ครีมตลาดล่ะสิ่หน้าเลยพัง บลาๆๆๆ พวกนี้น่ะโง่ บลาๆๆๆๆๆ สรุปคือไปจ่ายสองพันให้มันด่า
ซึ่งก็ไม่กล้าทำอะไรแล้ว ดูเหมือนมันสติไม่ดี กลัวนอนๆอยู่มันเอามีดปาดคอ ก็ตายฟรีอีก
อยากถามความคิดเห็นว่า ถ้าเจอแบบนี้ จะรับมืออย่างไรคะ?
เรานี่ท้อมาก จากที่นับถือค่อนไปทางเทิดทูนอาชีพหมอ ตอนนี้คือ ตรงกันข้ามเลย มันก็หากินทั้งนั้น เป็นธุรกิจไปหมด
(เรื่องที่สาม) เหนื่อยละ เทียวไปเทียวมาหาความรับผิดชอบ หวังพึ่งสคบ.ก็ไร้ประโยชน์ ก็คงต้องปล่อยเป็นเรื่องของเวรกรรมกันไป
ถ้าคุณเจอหมอแย่ๆแบบนี้ จะทำอย่างไร
เรื่องแรก ไปทำดั้งที่รพ.ฮีชีอิท (ชื่อสมมุติ) ผลคือเบี้ยว กลับไปให้หมอแก้ หมอก็แก้แบบไม่เต็มใจ (ก่อนแก้ก็บอกว่า ไม่ได้เบี้ยวแค่ยังไม่เข้าที่
แต่ทุกคนที่เจอเราก็เพ่งไปที่ดั้งแล้วถามว่า จมูกเป็นอะไร ทำไมมันเอียง) แก้แล้วก็ยังเบี่ยวแล้วคือหมอไม่แก้ให้แล้ว บอกว่าโครงสร้างเรามันเบี่ยว
ก็ต้องเบี้ยวแบบนี้แหละ สุดท้ายก็เก็บเงินไปแก้ เจอหมอในอาคารพาณิชย์ (เป็นหมอนะ หมอจริงๆ) ใช้วิธีฉีดยาชาและเป็นการทำหัตถการเหมือนจะเพื่อลงกินเนสบุค เรื่องความไว คือรีบจนดูลนลาน ฉีดยาไปยังไม่ทันชาดีก็ลงมือแล้ว ร้องไม่ได้ด้วย พยาบาลดุ (รีบเพราะมีนัดต่อจากเรา เงินก็อยากได้ เวลาก็ต้องรักษา) ทำออกมาคือดีนะ ไม่เบี้ยว แต่เกือบตายคาเตียง เจ็บมากกกกกก
เรื่องที่สอง ไปรักษาสิวที่รพ.ปักเป้า หมอ(?)ถ่ายรูปหน้าเราไปขยายใหญ่ แปะหากินหน้าคลินิคตัวเองกลางตลาด รู้เพราะมีคนไปเจอแล้วจำได้เลยมาบอก ตอนรู้คือหน้าชา อายมาก ร้องไปแพทยสภา มันก็พวกเดียวกันทั้งนั้น เสือกระดาษ ตอนนี้พอไปรพ.เห็นป้ายห้ามถ่ายรูปละอยากจะหัวเราะ ช่วยไปบอกคนของพวกคุณก่อนดีกว่ามั้ย?
เรื่องที่สาม ไปทำหน้าอกที่คลีนิคณรวแถวอุดมสุข ครั้งแรกเอียง(อีกแล้ว) หมอบอกก็เอียงแหละ จะแก้มั้ยละ แล้วแต่ หึ..ก็ได้หรอ?
ก็แก้ไป ทำออกมาน่าเกลียดมาก คือขอบชัดสุด ก็คิดว่าเพราะเราผอมแหละ เลยเป็นแบบนี้ จนเวลาผ่านไปคิดว่า ถ้ามันดูแย่ขนาดนี้ เอาออกดีกว่า ก็ไปหาหมอแถวประตูน้ำ(เพราะราคาไม่แรง)หมอบอกไม่ใช่เพราะผอม แต่เพราะเขาวางซิลิโคนกลับด้าน ให้กลับไปที่เดิมให้เขาแก้ให้
กลับไปที่เดิม หมอบอกปกติ ไม่แก้และไม่คุยด้วย และไม่ให้จนท.ในคลินิคคุยด้วย
ไปหาคุณหมอในรพ.แพทย์ กะจะเอาออกที่นั่น แค่หมอเห็นแผลที่รักแร้ก็บอกได้ทันทีว่า แขนชาใช่มั้ย คำตอบคือ ใช่ คุณหมอบอกว่าเขากรีดตำแหน่งเส้น(ภาษาแพทย์ เราไม่เข้าใจ) ถึงเอา(ซิลิโคน)ออกก็ไม่หาย(ชา)นะ
ก็ร้องไปที่สคบ. แค่อยากให้รับผิดชอบอะไรบ้าง ผลคือ สคบ.ให้ไปแจ้งความ หาเอกสาร หลักฐาน ฯลฯ ทำทุกอย่างที่สคบ.บอก เขาให้รอ50วันทำการ ไม่นับวันหยุดทุกชนิด ครึ่งปีผ่านไป ติดตามสอบถาม ได้ความว่า ไม่เกี่ยวกับสคบ. ช่วยไม่ได้ ส่งไปที่อื่นละกัน ละคือMungไม่บอกแต่แรก จะดองเคสไว้หาสวรรค์วิมารอะไร รู้สึกไร้ที่พึ่ง เLวสูสีกันไปหมด
ที่สุดท้ายจะไปแก้หนังตาตก ต้องจ่ายสองพันเพื่อทำนัด เจอหมอ(?)ยังไม่ทันพูดอะไร มันก็ใส่เราแล้ว ทำงานอะไร จะมาทำอะไร (ทำตาค่ะ หนังตาตก) ไม่ตก ไม่ต้องทำ แล้วหน้าไปทำไรมา(เราเป็นสิว) ใช้ครีมตลาดล่ะสิ่หน้าเลยพัง บลาๆๆๆ พวกนี้น่ะโง่ บลาๆๆๆๆๆ สรุปคือไปจ่ายสองพันให้มันด่า
ซึ่งก็ไม่กล้าทำอะไรแล้ว ดูเหมือนมันสติไม่ดี กลัวนอนๆอยู่มันเอามีดปาดคอ ก็ตายฟรีอีก
อยากถามความคิดเห็นว่า ถ้าเจอแบบนี้ จะรับมืออย่างไรคะ?
เรานี่ท้อมาก จากที่นับถือค่อนไปทางเทิดทูนอาชีพหมอ ตอนนี้คือ ตรงกันข้ามเลย มันก็หากินทั้งนั้น เป็นธุรกิจไปหมด
(เรื่องที่สาม) เหนื่อยละ เทียวไปเทียวมาหาความรับผิดชอบ หวังพึ่งสคบ.ก็ไร้ประโยชน์ ก็คงต้องปล่อยเป็นเรื่องของเวรกรรมกันไป