เรื่องมีอยู่ว่าเราพึ่งเข้าทำงานร้านอาหารและได้รู้จักกับรุ่นพี่คนนึง อายุห่างกันปีนึง เรารู้สึกแปลกๆตั้งแต่เข้าทำงานวันแรก ว่าทำไมพี่เค้ามองเราส่งสายตา จากนั้นพี่เค้าก็เริ่มเข้ามาทักทายคุยกับเรา ทีแรกเราไม่คิดอะไร พี่เค้าก็แค่ถาม แนะนำสอนงานให้เราแบบดีมาก ทั้งๆที่พึ่งเข้าทำงานก่อนเราได้แค่อาทิตย์ เดียว ทั้งช่วยเก็บโต๊ะ คือมันเป็นหน้าที่ของเรา ในใจคิดแค่ว่าเค้าอาจจะเอ็นดู อยากช่วยเพราะเห็นว่าเราตัวเล็ก กลัวทำไม่ไหวมั้ง

พอเริ่มวันถัดๆไป พี่เค้าก็ชอบเข้ามาชวนคุย ถามนั่นถามนี่ ชมเราตลอดทุกครั้ง ว่าทำได้เก่งมาก แถมอะไรที่เป็นหน้าที่เราก็รับทำแทนเกือบทุกครั้ง อันที่จริงเราเองก็รู้สึกมีใจนะคะ แต่ก็สับสน งงไปหมด ว่าทำไมจะต้องดูเป็นห่วงเรา หรือคอยช่วยเหลือเราตลอดทุกครั้ง ชอบพูดหยอกเราบ่อยๆ ชอบพูดเต๊าะ (มันทำให้เราคิดไปไกลจริงๆ) หลังเลิกงานก็เดินกลับพร้อมกัน อะไรที่เราไม่รู้เค้าก็แนะนำพาเราไปตลอด พอหลังๆ มา เรามารู้อีกทีว่าพี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราก็รู้สึกว่าควรตัดใจ ห่างออกมา เพราะเค้าเองก็ชัดเจนกับเราว่าแค่ "น้องสาว" 

พอมาวันนี้ เรารู้สึกแย่มาก เพราะเราเสริ์ฟน้ำแล้วทำแก้วแตกใส่ลูกค้า คือเราไม่โอเคมาก รู้สึกท้อกับการทำงาน เฟลไปหมด เราเลยออกไปรีเซ็ตตัวเองที่ห้องน้ำ พอเดินออกมาเจอพี่เค้าพอดี ก็คือตามมาดูเราและถามว่าเราโอเคไหม วันนี้ได้พักเบรคพร้อมกันพอดี เรารีบออกจากร้าน เดินลงมาร้องไห้ เพราะเหนื่อยจริงๆกับวันนี้ แต่ไม่คิดว่าพี่เค้าจะลงตามเรามาอีก แล้วมานั่งเป็นเพื่อนเรา พูดฮีลใจ ถามทุกครั้งว่าไหวไหม ซึ่งเราก็ร้องไม่หยุดเลย

อันที่จริงเราไม่อยากเอาใจลงไปเล่น หลังจากรู้ว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว แต่ก็ต้องเจอกัน คุยกันทุกครั้ง เพราะทำงานร่วมกัน 

แต่ที่เรามูฟไม่ได้คือ สายตากับรอยยิ้มที่พี่เค้ามีให้เรา เวลาแยกทางกันกลับห้อง หรือแยกทางไปที่อื่น พี่เค้าจะชอบมองเราแบบไม่ละสายตาพร้อมกับรอยยิ้ม เพราะเราก็จะชอบหันกลับไปมองว่าพี่เค้าเดินถึงไหนแล้ว ทุกครั้งที่หันไป ก็เห็นว่าเค้ายังมองเราอยู่ทุกครั้งเลย แล้วก็ต่างคนต่างยิ้มให้กันจากที่ไกลๆ😅

เราสับสน ไม่รู้ว่าควรวางตัวยังไง การที่เค้ามาคอยเป็นห่วงเราไม่ว่าเราจะไปไหน ทำอะไร แบบนี้ มันหมายความอะไรคะ หรือเค้าอาจจะแค่เอ็นดู เห็นเป็นแค่น้องสาวจริงๆ เพราะคนที่รู้สึกมากไปก็คือเราเอง🥺