สวัสดีครับ
ผมอยากถามพี่ๆเรื่องวัฒนธรรมไทย
คุณพ่อผมเป็นชาวต่างชาติ คุณแม่เลี้ยงเป็นคนไทย
ครอบครัวผมเป็นครอบครัวไม่อบอุ่น ทะเลาะกันตลอดเวลา โดยเฉพาะลูกๆกับแม่เลี้ยง
วันนึงคุณแม่เลี้ยงได้พูดไม่ดี (ใส่ร้าย) ผม ให้พ่อแม่แฟนผม และคนรู้จักฟัง
ผมที่ได้ยินด้วยตัวผมเองและได้ยินมาจากพ่อแม่แฟนเกี่ยวกับสิ่งที่พ่อและแม่เลี้ยงพูดไป มันใช้ความจริง ก็เกิดความไม่พอใจและโกรธมาก
เลยไปถามพ่อและแม่เลี้ยง ตรงๆว่าทำไมถึงพูดแบบนั้น ทำไมถึงใส่ร้ายผม... วิธีที่ผมพูดออกไป ก็สุภาพนะครับ ผมไม่ได้ตะคอกหรือใช้น้ำเสียงที่แรงอะไร
สิ่งที่พ่อกับแม่เลี้ยงตอบมาว่า ผมอะ ไม่ให้เกียรติพ่อแม่ และไม่รู้จักวัฒนธรรมไทย เขาบอกว่า ในวัฒนธรรมไทย หากพ่อแม่ทำอะไรผิด ลูกไม่สามารถบอกได้ว่าพ่อแม่ทำผิดอะไร คือได้แต่ห้ามพูดถึงสิ่งที่พ่อแม่ทำ ห้ามเอยถึง มีแต่พ่อแม่เท่านั้นที่สามารถบอกกับลูกได้ว่าลูกทำอะไรผิด และลูกจะต้องขอโทษพ่อแม่
และยังบอกอีกว่า ในวัฒธรรมไทย พ่อแม่ไม่ต้องขอโทษลูกเวลาพ่อแม่ทำผิดต่อลูก
อยากจะทราบว่าอันนี่จริงมั้ยครับ วัฒธรรมไทยเป็นแบบนี่จริงมั้ยครับ
วิธีการพูดคุยเรื่องปัญหากับพ่อ แม่(เลี้ยง) แบบวัฒนธรรมไทย
ผมอยากถามพี่ๆเรื่องวัฒนธรรมไทย
คุณพ่อผมเป็นชาวต่างชาติ คุณแม่เลี้ยงเป็นคนไทย
ครอบครัวผมเป็นครอบครัวไม่อบอุ่น ทะเลาะกันตลอดเวลา โดยเฉพาะลูกๆกับแม่เลี้ยง
วันนึงคุณแม่เลี้ยงได้พูดไม่ดี (ใส่ร้าย) ผม ให้พ่อแม่แฟนผม และคนรู้จักฟัง
ผมที่ได้ยินด้วยตัวผมเองและได้ยินมาจากพ่อแม่แฟนเกี่ยวกับสิ่งที่พ่อและแม่เลี้ยงพูดไป มันใช้ความจริง ก็เกิดความไม่พอใจและโกรธมาก
เลยไปถามพ่อและแม่เลี้ยง ตรงๆว่าทำไมถึงพูดแบบนั้น ทำไมถึงใส่ร้ายผม... วิธีที่ผมพูดออกไป ก็สุภาพนะครับ ผมไม่ได้ตะคอกหรือใช้น้ำเสียงที่แรงอะไร
สิ่งที่พ่อกับแม่เลี้ยงตอบมาว่า ผมอะ ไม่ให้เกียรติพ่อแม่ และไม่รู้จักวัฒนธรรมไทย เขาบอกว่า ในวัฒนธรรมไทย หากพ่อแม่ทำอะไรผิด ลูกไม่สามารถบอกได้ว่าพ่อแม่ทำผิดอะไร คือได้แต่ห้ามพูดถึงสิ่งที่พ่อแม่ทำ ห้ามเอยถึง มีแต่พ่อแม่เท่านั้นที่สามารถบอกกับลูกได้ว่าลูกทำอะไรผิด และลูกจะต้องขอโทษพ่อแม่
และยังบอกอีกว่า ในวัฒธรรมไทย พ่อแม่ไม่ต้องขอโทษลูกเวลาพ่อแม่ทำผิดต่อลูก
อยากจะทราบว่าอันนี่จริงมั้ยครับ วัฒธรรมไทยเป็นแบบนี่จริงมั้ยครับ