เเม่ไม่ส่งเราเรียนเพราะให้เหตุผลว่าโตไปก็หาสามีมาเลี้ยงดู

คือเราสอบครุศาสตร์ เอกภาษาไทยติดค่ะ เรามีความคิดอยากจะรับราชการเพราะฐานะทางบ้านๆม่ค่อยดีค่ะ เเละส่วนใหญ่เราใช้ชีวิตคนเดียว ครอบครัวไม่เคยสนใจค่ะ เราเป็นลูกหลุดที่พ่อเเม่ไม่ได้อยากมีเเต่เเรกค่ะ เขาตัเงใจจะมีเเค่สองคน  ตอนเราเรียนมัธยม เราก็ทำขนมขายตลอดค่ะ เครปเย็น ของจุกจิก เพื่อให้ได้เอามาใช้ในส่วนที่ไม่พอค่ะ  ก่อนหน้านี้เราสอบติดก็บอกเเม่ค่ะ เเต่เเม่ไม่ได้สนใจเลย เเต่พูดมาเเค่ว่า เรียนเเน่ใจหรือเปล่าว่าจะบรรจุได้รับราชการ กว่าจะเรียนจบกุต้องเสียเงินไปเท่าไหร่  ค่าหอก็ปาไปเท่าไหร่เเล้วกุจะหามาจากไหน เเค่พี่สองคนกูก็จะตายเเล้ว เเม่บอกกูไม่มีเงินเเล้ว ลองไปคุยกับพ่อ พ่อเขาก็ไม่ได้อะไรค่ะเเม่ว่าไงก็ตามเเม่ เเม่บอกว่าไม่ต้องเรียน ตอนนั้นคือเสียใจมากค่ะ พี่ทั้งสองคนพวกเขาซัพพอร์ตเต็มที่ ส่งจนเรียนจบ เราอื้อไปหมด คิดไรไม่ออก ความเสียใจ เเต่ก็รู้ตั้งเเต่เเรกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะมีเรา เราก็คุยอีกรอบค่ะ รอบนี้เเม่รำคาญ พูดมาว่า เรียนไปก็ไม่รู้บรรจุได้มั้ย กับที่ว่าหาผุวสักคน ให้มันเลี้ยงดูไม่เถอะ คือเราไม่เคยคิดอะไรเเบบนั้นเลย เราไม่ต้องมีใคร ไม่ต้องมีผัวหรือเเฟนก็ได้ เราคิดถึงอนาคตเราตลอดค่ะ อนาคตเราสำคัญสุด เพราะเราตระหนักรู้ตั้งเเต่เเรกเเล้วว่า ครอบครัวเราเป็บเเบบไหน เราต้องำยังไงดีคะ ท้อไปหมดทุกทางเเล้วจริงๆ 😔