คือปกติเวลาเพื่อนถามเราเรามักจะตอบแบบตรงๆห้วนๆแล้วจบเลยไม่มีอะไรต่อเพราะคิดคำพูดไม่ออก เช่นเพื่อนถามเรา อร่อยมั้ย เราก็จะบอกอร่อย จบ วันนี้เพื่อนบอกเราตอบเนิบๆนิ่งๆตลอดเหมือนคนเย็นชา เราก็คิดว่าจริงเพราะ เราอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียวมาเป็นปีแล้ว เราเป็นคนไม่แสดงอาการอะไรเลยเหมือนของตายเป็นปกติจริงๆ ตอนเรียนมัธยมก็เป็นมาตลอดแต่พอหยุดเรียนไป1ปีก็เป็นคนเงียบหนักขึ้น เราเลี้ยงแมวแต่เราไม่ตั้งชื่อให้เวลาเรียกก็แค่กระดกลิ้นมันก็มาไม่ต้องพูดอะไร เราไม่เคยพูดกับแมว เหมือนเราเจออะไรมาเยอะจนชินชา แต่เราก็พยายามจะทำให้ตัวเองดูสนุกนะพอเข้ามหาลัย ตอนปฐมนิเทศเรามองหน้าใครก็ยิ้มให้ทุกคน แต่ไม่มีใครกล้าเข้าหาเลย ถามเพื่อน เพื่อนมองก็เรานิ่งมาก
ตอนนี้มีเพื่อนก็จริงแต่เวลาอยู่กับใครในกลุ่มสองต่อสองจะอยู่ในภาวะเงียบตลอดเหมือนตอนมัธยมที่เราพยายามหนีภาวะนี้ด้วยการเลิกติดต่อเพื่อนมัธยมทุกคนแล้วมามีเพื่อนใหม่คนที่ไม่เคยรู้จักเรามาก่อน คิดว่าเขาน่าจะกล้าคุยกล้าเล่นกับเรามากกว่า เพราะเพื่อนเก่าๆมองเราเป็นคนเงียบๆแบบนั้นตลอดจนไม่กล้าคุยกับเราสนุกๆเหมือนคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ กูยังไม่กล้าพูดกับเราเลย หรือแม้แต่แกล้งเราเหมือนเพื่อนสนิทคนอื่นก็ไม่ทำ แต่พอมาตอนนี้คิดว่าจะทำตัวสนุกไปกับเพื่อนๆใหม่ได้ แต่ก็มาเป็นอีก เป็นแบบนี้ต่อไปเรากลัวเพื่อนอึดอัดแต่ในหัวมันตื้อมากไม่มีมุกหรือวลีใดๆทั้งนั้น เวลาทำตัวสนุกเรารู้สึกว่าปลอมมาก ยิ้มได้นิดเดียวก็กลับมาหน้านิ่ง อาการแบบนี้ต้องรักษามั้ยหรือเราควรจะทำยังไงให้ตัวเองเป็นคนสนุก
เพื่อนบอกว่าเราเหมือนคนเย็นชา ทำไงดี
ตอนนี้มีเพื่อนก็จริงแต่เวลาอยู่กับใครในกลุ่มสองต่อสองจะอยู่ในภาวะเงียบตลอดเหมือนตอนมัธยมที่เราพยายามหนีภาวะนี้ด้วยการเลิกติดต่อเพื่อนมัธยมทุกคนแล้วมามีเพื่อนใหม่คนที่ไม่เคยรู้จักเรามาก่อน คิดว่าเขาน่าจะกล้าคุยกล้าเล่นกับเรามากกว่า เพราะเพื่อนเก่าๆมองเราเป็นคนเงียบๆแบบนั้นตลอดจนไม่กล้าคุยกับเราสนุกๆเหมือนคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ กูยังไม่กล้าพูดกับเราเลย หรือแม้แต่แกล้งเราเหมือนเพื่อนสนิทคนอื่นก็ไม่ทำ แต่พอมาตอนนี้คิดว่าจะทำตัวสนุกไปกับเพื่อนๆใหม่ได้ แต่ก็มาเป็นอีก เป็นแบบนี้ต่อไปเรากลัวเพื่อนอึดอัดแต่ในหัวมันตื้อมากไม่มีมุกหรือวลีใดๆทั้งนั้น เวลาทำตัวสนุกเรารู้สึกว่าปลอมมาก ยิ้มได้นิดเดียวก็กลับมาหน้านิ่ง อาการแบบนี้ต้องรักษามั้ยหรือเราควรจะทำยังไงให้ตัวเองเป็นคนสนุก