เลี้ยงลูกอยู่แต่บ้าน ออกไปไหนไม่ได้

เรามีลูก 2 คน คนแรก 5 ขวบก่วา อีกคน 2 ขวบครึ่ง ลูกเราคนแรกเขาเข้าเรียนแล้ว แต่เพราะการย้ายไปมาบ่อยเลยทำให้หยุดเรียนไป พอลูกอยู่บ้าน 2 คนกับเราทั้งวันเรารู้สึกเบื่อและเนื่อยใจมาก เพราะแค่เราอยู่แต่บ้านเลี้ยงลูกทั้งวันมันก็ทำให้เร่รู้สึกเหงาและเบื่อหน่ายมากไปไหนก็ไม่ได้ 

ตอนแรกเราอยู่กับแฟนทำงานต่าง จว พอแฟนได้งานกรุงเทพเราเลยตัดสินใจแยกกันอยู่เพราะโควิดกำลังมา พอเราแยกกันอยู่เรารู้สึกว่าชีวิตเราดีขึ้นกว่าที่อยู่ด้วยกันเพราะตอนอยู่ด้วยมันเหนื่อยมาก เค้าทำงานเลิกงานมากกินเหล้าเมาทุกวันเข้าบ้าน เที้ยงคืนตี 1 ทุกวันไม่พอยังหาเรื่องด่าเราตลอดพูดจาไม่ดีใส่เราเห็นลูกน้องมีค่าดีกว่าเราลูกน้องเขาทำร้ายเรายังเข้าข้างลูกน้องเราเป็นผู้หญิงถูกผู้ชายที่มาทำงานด้วยทำร้ายยังเฉ็ยบอกสมควรที่เราโดน เราเลยไม่อยากอยู่กับเขาเลยตัดสินใจแยกกันอยู่ไป 2 ปี เราอยู่กับลูกแค่ 3 คนแม่ลูก ช่วงที่เราอยกกันอยู่มันมีอะไรมากมาย ลูกป่วย เราป่วย มันเป็นปัญหากับการเดินทางไปหาหมอมาก เพราะต้องจ้างคนรู้จักพาไปทุกครั้งจนเราคิดว่าเราจะกลับไปอยู่บ้านพ่อเรา เราตัดสินใจไปอยู่บ้านพ่อโดยไม่ได้ตั้งตัวเป็นช่วงฉุกระหุบมากเลยลืมเอกสารลูกและของเราทั้งหมด จนทำให้ลูกหยุดเรียนไป 1 เทอม เราไปอยู่บ้านพ่อได้ 3 เดือนกว่าจึงพาลูกมาเยี่ยมพ่อของเขา ช่วงปิดเทอมแล้วกะว่าเปิดเทอมจะเอาลูกเข้าเรียนที่บ้านพ่อ แต่..แฟนไม่ยอมไปส่งเรากับลูกเพราะเราต้องการให้เขาขนของลงไปให้ เขาอ้างว่าไม่มีเงินแล้วไม่ไปส่งให้รอเขาได้เงินก่อนจนลูกไม่ได้เรียนต่อ แล้วเราเลยคุยกับเขาว่าจะเอาลลูกเรียนอยู่ที่นี่เลยแต่ รร อยู่ไกลเราขับรถไม่แข็งแล้วไม่รู้จะไปส่งไง คุยบอกดีๆว่าให้พาลูกไปสมัครเรียนที่นี่ก็ได้เราแยากให้ลูกได้เรียนมีเพื่อนไม่กิจกรรม แต่เขาก็ไม่สนใจและบอกคำเดิมว่ารอตังเขาก่อนเขายังไม่ได้ตัง ออ... คือเราเครีจยมาก ไม่รู้ทำไง อยู่กับเขาเราไปไหนไม่ได้เลยอยู่ได้แต่ในบ้านเพราะเราไปไหนไม่เป็นและมีลูกอีก 2 คนมันลำบากมาก เรื่องเงินเขาให้ใช้จำกัดมาก ให้แค่ซื้อนมลูก ส่วนค่าใช้จ่ายในบ้านไม่ให้เลยเราต้องกู้มาใช้แล้วรอเขาให้เงินค่อยไปใช้หนี้อีกที ให้เงินเรา3 วัน 200-300 ให้มากกว่านี้สุดๆ 500 เพื่อซื้อนมลูกไม่ยอมให้เป็นก้อน คุยทุกอย่างก็เหมือนไม่เคยคุย เพราะเขาจะเอาตัวเอขาเองเป็นหลักโดยไม่สนใจเรากับลูกเลย ลูกเสียงดังก็ไม่ได้ถ้าเขาอยู่บ้าน ที่เรายอมพาลูกไปหาพ่อเขาเพราะเราคิดว่าเขาจะดีขึ้นแล้วเปลี่ยนตัวเองแล้วแต่ไม่เลยเขาเหมือนเดิมแต่อาจดีขึ้นนิดนึงเรื่องกินเหบ้าติดเพื่อนมันดีกว่าเดิมแต่ปากไม่ดีชอบหาเรื่องก็มีเป็นบางครั้ง เราเข้าใจว่าคนเมาก็จะเป็นแบบนี้ทำใจ แต่เรื่องลูกเราไม่โอเครที่ถึงไวเรียนเขาแต่กลับไม่ให้เขาได้เรียน เรารู้สึกเหนื่อยและเบื่อไปหมดจนช่วงนี้เราเก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่เริ่มหงุดหงิด ลูกจะโดนดุบ่อยมากขึ้น เราจะทำไงดีรู้สึกไม่อยากทำอะไรเลยอยากนอนแล้วไม่อยากตื่นมากอีกเลย เรารักลูกนะแต่เราก็ไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองต้องมาเจออะไรแบบนี้ บางสิ่งบางอย่างมันทำร้ายจิตใจเราและเรารู้สึกว่าเราต้องมารับผิดชอบลูกทุกอย่างงานบ้านทุกอย่าง เราเหนื่อย เรารับมีอกับอารมณ์ลูกในแต่ละวันไม่ไหว เราอยากไปทำงานแต่ลูกก็ฝากใครไม่ได้เหมือนกัน เงินก็เป็นปัญหา บางอยากอาจตกไปไม่ได้ลงลายระเอียด อยากดห็นความคิดคนอื่นบ้างว่าเจอเหมือนเราหรือครายเราบ้างมั๊ยหาทางออกกันอย่างไง เราไม่เคยได้คุยกับใครสักคนเลยมา 3 เดือนก่วาแล้วเพราไม่รู้จักใครไปยุ่งกับใครก็ไม่ได้ เพราะแฟนจะบอกว่าเราจะไปหาผัวใหม่ตลอด แค่พาลูกไปเล่นข้างนอกบ้านที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้านก็บอกว่าเราไปหาผู้ชาย เราเลยไปไหนไม่ได้เลย เขาจะให้อยู่แต่ในบ้านไม่ให้คุยกับใครเลย เรื่องแค่นี้แต่เป็นปัญหากับเรามาก ให้เงินมา 500 ซื้อนมลูกขนมให้ลูกเครื่องครัว เขาบอกเราเอาไปให้ใคนหมด เราเหนื่อยใจมาก ตอนนี้เหมือนติดคุกมาก เราทรมานมาก...และสงสารลูก เรามีความสุขมากช่วงที่อยู่กับลูกแค่ 3 คน และมีความสุขที่อยู่บ้านพ่อ เราเห็นลูกมีควมสุขเราก็มีไปกับลูก ลูกบ่นว่าเบื่ออยากไปเรียนเราเราก็บอกให้เขารอ แม่จะพาเขากลับบ้านไปเรียนแต่ช้าหน่อยแต่จะเป็นการรอคอยรอบสุดท้ายแล้วเราว่าเราจะไม่รออีกแล้ว เราไม่เคยพึ่งพาใครได้เลย ตั้งแต่เด็กจนโตเราพึ่งพาใครไม่ได้เลย พ่อเราก็ไม่แน่ใจแต่เรื่องเงินไม่เคยพึ่งได้ เราพึ่งเราเงินกับสามีได้และอาจจะหลายๆอย่างเราเลยยังเลือกไม่ทิ้งเขาแล้วเป็นเพราะลูกด้วยเราอยากให้ลูกทีพ่อ บ้านเราไช่ที่อบอุนแต่อาจเป็นนรกอีกที่ของเราแต่เราเลือกที่จะตกนรกเพื่อให้ลูกได้มีกิจกรรมมีเพื่อน เราไม่ได้ว่าคนที่บ้านไม่ดี แต่เรามีแม่เลี้ยงเขาไม่ชอบเราที่เราไม่มีเงินให้เขาเขาแสดงชัดเจนว่าเราเป็นปัญหาให้เขาทั้งที่เราไม่เคยยุ่งกับเงินเขาเลยมีแต่เรจะให้เขาถ้าเราขายของได้ก็จะให้บ้างเราให้เงินที่บ้านบ่อยมากช่วงก่อนมีลูกจนแฟนไม่พอใจแต่ก็นะเราหลงคำพูดดีๆของคนที่บ้านพอเรามีลูกไม่ค่อยส่งให้นานๆทีสง ทุกอย่างที่เราเคยเจอตอนเรียนอยู่มันกลับมาอีกครั้ง คำพูดและการจะทำ บอกให้เราเอาลูกไปไว้ที่บ้านแล้วให้เราไปทำงานที่ต่างประเทศส่งเงินกลับไปให้เขาเพราะตั้งแต่มีลูกไม่ส่งเงินไปเลย เขาลำบากกันทั้งๆที่เขาก็อายุไม่ค่อยเยอะแล้วยังทำงานได้แต่จะมาขอเงินคนไม่ไก้ทำงานเลี้ยงลูก เรารู้สึกว่าเราไม่มีใครที่จะพึ่งพิงได้ไม่รู้ที่จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใคร แต่เราคิดได้ว่าเราต้องมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อลูกเราอยากเห็นลูกโตและทำท กอย่างเพื่อลูกเพื่อลูกจะไม่เจอสิ่งที่เราเคยเจอ ลูกเจอแต่สิ่งดีๆ แต่ตอนี้เรากับรู้สึกว่าตัวเราไม่ปลอดภัยกับลูกเพราะเราระงับสติไม่ค่อยอยู่ถ้าลูกร้องเสียงดังเราจะสติแตกไปเลย กลายเป็นเกียดเสียงร้องไหรเด็ก เบื่อเด็ก แต่เรารักลูกมากไม่มีเขาเราก็ไม่รู้จะทีวิตอยู่ไปทำไมในเมื่อเราก็ไม่มีใครนอกจากลูก เราไม่ไว้ใจใครเพราะสิ่งที่เราเจอมามันทำร้ายจิตใจเราไปมาก เราไม่อากทำอะไรเพราะเรารู้สึกว่าคนเราอาจไม่แตกต่างกัน เราเล่าเรื่องชีสิตตัวเอาให้ใครฟังไม่ได้เลยเพราะเมื่อเราพูดไปคนที่ฟังก็จะเอาไปพูดต่อกลายเป็นเราไม่เคยพูดกับใครและไม่บอกใครยอกจากเก็บเงียบคนเดียวและคิดวิธีแก้ปัญหากับชีวิตแต่ไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิดกับสิ่งที่เราคิดที่เราทำไป หรือกำลังจะทำ อยากมีเพื่อนคุย อยากมีคนช่วยรับฟังและแสดงความคิดเห็นว่าจะเป็นอย่างไงกันบ้าง