ปัญหาที่ไม่ใช่ปัญหา

เราโตมาในครอบครัวยากจนและมีพี่น้องต่างพ่อกัน5คนเราเป็น้องคนที่4เราเกิดปี40เป็นปี่ที่อะไรหลายๆอย่างกำลังพัฒนาเรามีชีวิตปกติประสาเด็กบ้านนอกตั้งแต่จำความได้ในหัวความจำของเราจะมีแค่ยายและพี่สาวตัวเองกับลูกพี่ลูกน้องในความทรงจำเราโตมากับคำว่าพ่อเลี้ยงและคำว่าพ่อตายแล้วในตอนนั้นเราไม่รู้จักึำว่าเด็กกำพร้าเราเข้าใจว่าชีวิตเราก็เหมือนคนทั่วไปเพียงแค่เราจนแค่นั้นต้องบอกแบบนี้นะค่ะว่าแม่เราเป็นคนที่ดุมากขยันมากเราแทบจะไม่ค่อยได้เห็นมุมมีความสุขของแม่เลยเราจะถูกเลี้ยงมาด้วยพี่สาวสะมากกว่าเราไม่ได้ห่างจากพี่สาวมากเวลาพี่ต้องทำหน้าที่งานบ้านพี่สาวจะข่มเหงเราทำตลอดเราไม่ค่อยชอบอยู่กับพี่สาวมากๆแต่ด้วยความจนแม่จะเข้าป่าหาของกินและตัดไม้เผาถ่านชีวิตก็อยู่แบบนี้เรื่อยมาไม่ค่อยมีความทรงจำกับพี่ชายอะไรมากนักจนเราขึ้นป4พี่ชายเราอยู่กับมาอยู่บ้านจำได้ว่าพี่ชายไปมีเมียแล้วแม่ไม่ชอบผญคนนั้นประมาณนั้นพี่ก็เลิกกับเมียไปจนมาอยู่บ้านโดยการเย็บผ้ในสายตาและความคิดเราตอนนั้นคือเราดีใจที่มีพี่ชายมาอยู่ด้วยความเด็กบ้านนอกพอเจออะไรแปลกก็ตื่นเต้นต้องขอบอกแบบนี้ก่อนนะด้วยความเราไม่ได้โตมาในความดูแลผู้ใหญ่เราจะมีนิสัยลักขโมยในวัยเด็กไปไหนมาไหนก็ไม่ค่อยมีใครชอบเท่าไรตัดมาตรงพี่ชายนะพี่เราย้ายมาจากกทมก็จะมีซีดีทีวีโทรสัพเราด้วยความเด็กกก็จะเฝ้าพี่ชายแทบจะตามต๊อยๆเลยพี่ชายเราเริ่มเปิดโน้นนั่นนี้ให้ดูรวมถึงคลิปโป๊พี่จะให้ดูแล้วต้องนั่งนิ่งๆให้พี่จับน้องสาวแรกๆก็แค่นั้นหลังๆเริ่มเอาเกมส์มาล่อและเริ่มทำกับเราเหมือนในคลิปแต่แค่ถูๆไถเรื่อยมาจนเราเริ่มโตเปนสาวก็จากแค่นั้นเริ่มเข้ามาเข้าเราทุกเช้าจะมาชักจนเสดเพื่อปลุกเราทุกเช้าไม่มีเกินเลยนะจนเราปล่อยมาอย่างงี้ถึงมต้นพอเราต้องขึ้นมต้นและต้องย้ายรรเจอสังคมใหม่ๆด้วยความที่เราโดนปลูกฝังมาคือบ้านจนและเราต้องใช้ของต่อพี่สาวหรือของบริจาคไม่ค่อยได้รับของซื้อจากพ่อแม่เราเลยไม่รุ้จักการแต่งตัวมันจะมีป้าข้านเริ่มเสี้ยมเราว่าแม่ก็อย่างโน้นนี้นั่นไม่ดูแลลูกเราก็เริ่มเห็นด้วยพอมาตอนนั้นบ้านเราไม่ได้จนอะไรมากแล้วนะพออยู่พอกินเราก็รับจ้างทำงานมีเงินก็ให้แม่หมดไม่ค่อยสนใจอะไรพอเราอยู่มต้นเริ่มสังเกตุเปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อนๆเริ่มอยากมีอยากได้แต่เราไม่ค่อยกล้าขอตังแม่เพราะแม่เราดุมากมาถึงตอนนี้เรามีน้องสาวเพิ่มมาอีกหนึ่งคนนะเราเริ่มเห็นแม่มีเงินแต่เราก็ไม่เคยได้รับในสิ่งที่แมีลูกคนอื่นเขาให้กันเราเริ่มมีเพื่อนเริ่มเกเรเริ่มชอบผชจนมาทำซึ่งถึงจุดเปลี่ยนชีวิตคือเราขโมยตังแม่ในตอนนั้นเราไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าเราจะไปซื้ออะไรพอแม่ก็ไม่ได้จับได้เลยก็ทำเรื่อยมาเลี้ยงเพื่อนเปย์แฟนในขณะนั้นพี่ชายก็ยังทำกับเราแบบนั้นอยู่จนเราเริ่มไม่อยากอยู่ล่ะบ้านหลังนี้ล่ะเริ่มหนีเที่ยวแม่ด่าแม่ตีก็ยังทำยิ่งแม่ตีเท่าไรเรายิ่งไม่อยากอยากอยู่ขโมยตังแม่หนักขึ้นเริ่มหนีไปอยู่บ้านเพื่อนแม่คือไม่ตามเราเลยเราอยู่บ้านเพื่อนเราสบายใจมากเรารุ้สึกอบอุ่นสุดๆจนนานเข้าญาติๆเขาก็บังคับแม่ให้ตามเรากลับสุดท้ายแม่ก็ตีเหมือนเดิมตีจนเราไม่รุ้สึกอะไรก็หาทางไปอยู่ดีจนพี่สาวที่เป็นลูกป้ามาถามเราด้วยความสงสารที่เห็เราโดนแม่ตีเพราะเราก็คือเดกขยันคนหนึ่งญาติเอ็นดูแต่ความผู้ใหญ่จะทะเลาะกันบ่อยเขาไม่ค่อยจะมายุ่งหรืออะไรไม่รุ้เหตุผลผู้ใหญ่ในตอนนั้นเราเลยบอกพี่สาวไปว่าใครจะอยากอยู่กับครอบครัวแบบนี้พี่ชายแบบนี้แม่แบบนี้โอครป้าก็พอรับรู้ปัญหาไปคุยกับแม่สักพักแม่เดินมาคือตีหนักแล้วร้องไห้ด่าเราว่าจะ จะเลวก็ไป ไปเลวไกลอย่ามาพูดให้คนครอบครัวเสียๆหายๆแบบนี้คือต้องบอกแบบนี้นะคะครอบครัวพี่ๆทุกคนรวมถึงตัวเราจะขยันงานหนักงานเบาคือเอาหมดทุกคนในหมู่บ้านจะมองลูกแม่ทุกคนดีหมดจะมีดื้อแค่เราที่ไม่ค่อยมีใครชอบพอจบเรื่องวันนั้นป้าก็ถามว่าถ้ามาอยู่กับป้าจะเลิกหนีไปบ้านเพื่อนไหมเราก็รับปากเราก็อยู่ปกติเลยสัก3/4วันได้พอเราได้อยู่กับป้าเราชีวิตปกติเลยตื่นเช้าหุงข้าวงานบ้านไปรรกลับทำงานบ้านทีนี้แม่เราเคืองเราว่าเลี้ยงมาเพื่อจะโตมาหุงข้าวให้คนอื่นกินเลยมาตามกลับเราไม่ยอมกลับแม่ถอดรองเท้าดาวเทียมฟาดหน้าจนป้าต้องยอมให้กลับทีนี้หนักเลยเราขโมยตังแม่อีกรอบแม่คือมีเงินนะค่ะซึ่งมีมายังไงเราขอข้ามเพราะแม่ปลูกฝังเรามาว่าจนด้วยความที่เป็นเด็กเราก็ไม่ได้นุกถึงความลำบากอะไรจนแม่สุดจะทนเลยแจ้งตำรวจขู่จับเราเราก็เริ่มโตจะจบมต้นแม่ถามเราว่าอยากเรียนไหมถ้าอยากก็หยุดไม่งั้นจะไม่ส่งด้วยความที่เจออะไรม่หลายๆอย่างบวกกับความที่โตแล้วพี่ชายชาเราก็เลิกยุ่งกะเราจนแม่ให้ไป้รียนมปลายที่รรชนบทแบบเรียนฟรีทุกอย่างเพื่อดูเราแระเราตั้งใจเรียนนะเริ่มต้นใหม่จนมามีแฟนคนแรกที่เปนแฟนจริงๆม4ผ่านไปแม่เหนผลการเรียนดีเลยย้ายมาเรียนในอำเภอก็ปกติเรื่ออยมาแต่เราจะมีความคิดต่างเพื่อนแล้วทีนี้เราไม่ค่อยเข้าใจสังคมเด้กเรีบนลูกคุณหนูผู้ดีเราก็ทนเรียนๆไปคิดแค่ว่าต้องจบเรื่องมาเกิดอีกครั้งตอนเราโดนแฟนไม่เชื่อใจตอนนั้นเราอยู่ม5แล้วเราไม่เคยยุ่งกะผชหมายถึงยังไม่มีอะไรกันเราเลยบอกแฟนง่ารอบจบม6ก่อนค่อยว่ากันเรื่องตรงนี้ยังไม่พร้อมแต่ด้วยแฟนเปนรุ่นพี่เขาทำงานอยู่กทมเราเรียนเขาไม่ไว้ใจเราเลยได้ขื่นใจเราไปจนตอนนั้นความรุ้สึกเรามันเกลียดผชมากจนเตลิดอีกรอบนั่นแระเรากลายเป็นเด็กใจแตกที่กลางวันเดินในขอบเขตตัวเองคือความตั้งใจจะเรียนให้จบกลางคืนก็ใช้ชีวิตเป็นเดกใจแตกถูๆไถไปจนจบม6ในวันที่เราจบม6เนี๊ยเราคือดีใจถูมิใจสุดๆและความตั้งใจจะขอขมาแม่เพื่อลาแม่จะลงมาหางานทำสิ่งที่ได้คือเรายกขัน5ไปขอขมาแม่แล้วแม่คือเตะขันทิ้งหันข้างใส่แบบไม่ใยดีเป็นครั้งแรกที่เรากล้าด่าแม่แะลั่นปากไปว่ากุจะตายร้ายดีกุจะไม่กลับมาแล้วเกบเสื้อผ้าขึ้นรถตู้ลงกทมไร้จุดมุ่งหมาย....เดี๋ยวมาต่อนะค่ะนุ่นผูกคอตายแล้วมีเรื่องราวสยดสยองเกิดขึ้นมันสยองตรงที่ตอนมีคนไปเจอศพนุ่นที่เสียมาแล้ว3/4วันสภาพคือหัวขาดเปื่อยเน่าไปแล้วเครื่องในกองยุพื้นแล้วคนไปเจอคือตอนแรกเหนเปนเดกกำลังจะผูกคอตายแต่ยังไม่ตายแล้วภาพตัดไปอีกทีคือภาพความจริงตรงที่หัวหลุดไปแล้วพีคในพีคตอนผชมาเล่าเดอะช๊อคยังไม่รุ้ความจริงว่าเกิดไรขึ้นว่าทำไมถึงผูกเรื่องมันจบตรงที่เพื่อนสนิทคนเล่าไปผูกที่เดียวกันกับนุ่น
แล้วมีการมาเล่าต่อในเดอะโกสสรุปคือเะอนสนิทมันไปทำมิดีมิร้ายกะนุ่นจนนุ่นต้องจบชีวิตมันมีเรื่องราวเกิดขึ้นที่หลอนมากกว่านั่นอีก