เรานิกะห์ (แต่งงาน) เกือบปีหนึ่งแล้ว เราต้องห่างบ้านมาอยู่บ้านสามี 
ช่วงแรกๆพ่อเราก็แวะมาหาอยู่บ่อยนะ แต่พักหลังๆมานี้ไม่มาเลย บวกกับพ่ออาศัยอยู่บ้านแม่เลี้ยง และไหนจะต้องแอบแม่เลี้ยงเทียวไปเทียวมาหาผู้หญิงบ้านเล็กบ้านน้อยอีก ตั้งแต่นั้นมาพ่อเราก็เปลี่ยนไปเลย ดูแล เอาใจใส่เมียน้อยเป็นอย่างดี เริ่มไปหากันบ่อยขึ้นทั้งที่บ้านสามีเรากับบ้านเมียน้อยพ่ออยู่ห่างกันไม่กี่กิโล แต่พ่อเลือกที่จะไปหาเมียน้อย พาไปเที่ยวนั่นนี่ 
และแล้วเราก็ได้ทราบสาเหตุที่พ่อไม่อยากมาหาเรา ก็เป็นเพราะว่า บ้านสามีเราไม่สบาย ไม่หรูหรา อาจจะดูเก่าไป อะไรต่างๆนานา 
แต่เราก็ไม่ได้โกรธอะไรนะ แค่เฟลๆ แหละ 
::เราก็วางแผนชีวิตกับสามีนะ ว่าจะต่อเติมบ้านอยู่กันแบบส่วนตัว ตอนนี้ยังอยู่ด้วยกันกับครอบครัวสามี 
แต่เราไม่แบกหน้าไปหยิบยืมให้พ่อช่วยนะ เพราะดูจากการกระทำของพ่อแล้วคงช่วยอะไรเราไม่ได้ จะหาเงินให้เมียน้อยใช้ซะมากกว่า 
และอีกอย่างถ้าไม่มีคดีความต้องขึ้นโรงขึ้นศาลพ่อก็ไม่พยายามหาเงินมาช่วยเหลือลูกสาวอย่างเราหรอก ไม่เหมือนพี่ชายไม่ว่าจะมีคดีความ ประวัติค้ายา เสพยากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง พ่อก็ช่วยทุกครั้ง ยอมเป็นหนี้สิน แต่พี่ชายกลับสำนึกไม่ได้เลย
::เราก็ได้แต่บอกตัวเองว่า ไม่เป็นไรนะ เราก็มีคนรอบครัวมีสามีแล้ว เก็บเล็กผสมน้อย ดิ้นรนด้วยตัวเองต่อไป ค่อยๆก้าวไป ความสำเร็จรอเราอยู่ข้างหน้าเสมอ โฟกัสแค่ว่าวันพรุ่งนี้คืออนาคตของเรา เลิกคิดเรื่องที่ไร้สาระ ไร้เหตุผล สักที ณ ตอนนี้ถึงที่อยู่เราจะไม่สบาย แต่เราก็ไม่เคยลำบาก สู้ สร้างเนื้อสร้างตัวเองให้ดีต่อไป🤍✌️✌️🥺