เราจะจัดการตัวเองยังไงดีคะ?

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป เราไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเรามั้ยนะคะ เริ่มเรื่องคือแฟนกับเราคบกันตั้งแต่ม.ปลายยันจบม.6ค่ะ ก่อหน้าที่จะจบนี้เราสองคนตัดสินใจกันว่าจะยังไม่เรียนช่วยกันทำมาหากินไปก่อนแล้วค่อยส่งกันเรียนสักสองปีข้างหน้าค่ะ ตอนคิดเรามีความสุขแบบมากๆเลยค่ะเรามีแค่แฟนที่เป็นเพื่อนเรามาโดยตลอดไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ แต่ที่บ้านเราเขายังไม่ให้นอนด้วยกันแต่ก็จะมีแอบๆบ้างเล็กน้อย เลยคิดกันไว้ว่าจะช่วยกันหาตังค์มาหมั้นกันไว้ก่อน แต่สุดท้ายพ่อแม่แฟนอยากให้แฟนเรียน ซึ่งแฟนก็ไม่ขัดอะไรเลยค่ะ ทีแรกเราก็รู้สึกว่าดีแล้วที่เขาได้มีอนาคตได้จบป.ตรีเรียนครูพละไรงี้ค่ะ ส่วนเราไม่มีตังเรียนเราเลยทำงานค่ะ ชีวิตเราออกมาไม่ค่อยสวยสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าอยู่คนเดียวไม่ได้นะคะอยู่ได้ค่ะแต่แค่มันต้องการเขาบางทีเราก็ทรมานมากที่ทำไมเขาไม่ได้อยู่กับเราตรงนี้ เราเข้าใจพ่อแม่เขาดีเลยค่ะว่าเขาอยากให้ลูกได้เรียนหนังสือได้มีประสบการณ์ชีวิต ถ้าเราเป็นพ่อแม่ก็อยากให้ลูกได้เรียนสูงเหมือนกัน จนมาวันนึงเราทะเลาะกันค่อนข้างหนักบวกกับที่เราเหนื่อยจากงานจากคนรอบข้างด้วย เราเลยพูดว่าอยู่ตรงนี้เราทรมานมากนะบางเวลา ทำไมเราไม่จับมือไว้แบบที่คุยกันล่ะ เราก็พูดออกมาทั้งๆที่เราไม่เคยพูดกับเขาเลยเรื่องนี้ พอเราพูดจบเขาพิมพ์มาว่าจะคุยกับแม่ว่าไม่เรียนแล้ว จะไม่ทำงานจะนอนให้เราหาเลี้ยงเฉยๆได้มั้ย เราเลยตอบว่ามันก็คงจะสายไปแล้วเพราะพ่อแม่เขาจ่ายเงินไปเรียบร้อยเเล้ว เราพยายามที่จะปรับนะคะ เราไม่เคยพูดเลยตั้งแต่เขาคิดที่จะเรียนต่อและไม่เคยคุยเรื่องตอนม.ปลายเลย เราพยายามโอเคมากๆถึงในตอนนั้นเราจะคิดถึงเขามากแค่ไหน เราบอกตลอดว่าเรารอได้เดี๋ยวก็ได้เจอบางทีเราก็รู้สึกว่าเราเห็นแก่ตัวมากๆที่พูดแบบนั้นออกไปในตอนที่เราต้องการเขสเรากลับไม่เห็นเขาเลยเวลาเจอปัญหา เราควรจัดการตัวเองยังไงคะ