เมื่อเดือนที่แล้วลูกได้ไปโรงเรียนพักเที่ยงได้เล่นกับเพื่อนๆไอ้ลูกเรามันก็ดื้อตามประสาเด็กเนาะ(ลืมบอกลูกเรา5ขวบอยู่อนุบาล3)พากันไปปีนศาลาเล็กๆที่ไว้ให้นักเรียนนั่งเล่นปีนท่าไหนไม่รู้ตกลงมากระดูกข้อมือหักครูก็พาส่งอนามัยในหมู่บ้านแล้วให้คนมาบอกคุนแม่ที่บ้านว่าตอนนี้ลูกเราอยู่อนามัยน่าจะแขนหักรึป่าวให้ไปดูไอ้เราก็รีบขี่มอไซด์ไปเรียกแม่ไปด้วยพอไปถึงร้องไห้ข้อมือปวม(คิดในใจรู้เลยแขนหักแน่นอน)ทีนี้ครูบอกว่าไปปีนศาลาแล้วตก เราก็เลยถามลูกว่าหนูตกยังไงตกเองหรืมีใครทำครับลูกเราก็บอกว่าเพื่อนผลักแล้ววิ่งหนี ทีนี้ครูก็บอกว่าครูก็ไม่เห็นเพราะครูก็อยู่ในห้อง แต่เพีอนบอกว่าตกเองคะ ไอ้เราก็ไม่ติดใจอะไรหรอกเพราะเด็กมันก็ดื้อไง ทีนี้รถกู้ชีพก็มารับไปโรงบาลเราก็ให้แม่กับป้าเราไปแทนเพราะเรายังไม่อาบน้ำจะกลับไปอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วเราก็รีบไปโรงบาลเลยโดยที่ไม่ได้เตรียมไรไปเลย พอไปถึงแม่ก็บอกกระดูข้อมือลูกหัก2ท่อนต้องส่งโรงบาลในตัวเมือง เราก็ให้แม่กับบ้านไปเก็บของให้เรากับป้าก็ไปกับรถโรงบาลเลยพอไปถึงก็ทำเรื่องต่างๆนาๆเพราะลูกต้องนอนโรงบาลพอเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูกอะไรหมดแล้วหมอก็บอกว่าเดี๋ยวคุณหมอจะมาแจ้งอีกทีว่าจะทำยังไงแต่ตอนนี้ให้อดน้ำอดข้าวก่อนนะคะ ทีนี้ก็นั่งรอนอนรอลูกก็ร้องปวดแขนแถมหิวข้าวหิวน้ำอีกไอ้เราก็สงสาร รอจน3ทุ่มพยาบาลก็มาเข็นไปห้องผ่าตัดเลยเข้าห้องผ่าตัดดมยาสลบหลับแล้วก็ให้เรามานั่งรอข้างนอกทีนี้กัวลูกตื่นมาหิวรีบสั่งแก็ปหาข้าวหาน้ำ นม มาเตรียมไว้กัวหิว นั่งรอจน5ทุ่มเข็นลูกเราออกมาสรุปยังไม่ตื่นมานอนต่อที่เตียงจนถึงตี5ตื่นมาบอกปวดฉี่ก็เลยอุ้มพาไปห้องน้ำยังสลึมสลืออยู่บอกเวียนหัวจะอ้วกยืนแทบไม่อยู่เพราะยาสลบยังไม่หมดไอ้เราก็ถามว่าหิวน้ำหิวข้าวไหมบอกไม่หิวง่วงนอนอย่างเดียวเลยสรุปกลับจากห้องน้ำหลับต่อยาวจนถึงบ่ายโมงถึงจะตื่นมาพูดมาเล่นมากินข้าวได้เรานี้ไม่ได้หลับได้นอนกันเลยทีเดียวเพราะโรงบาลให้เฝ้าได้คนเดียวไง.ส่วนคุณครูก็ไลน์ถามอาการเรื่อยๆบอกว่าผอ.ก็เป็นห่วงบอกเดี๋ยวออกโรงบาลจะไปเยี่ยมที่บ้านนะคะ.มาต่อที่อาการของลูกสรุปได้ผ่าตัดดามเหล็ก แต่ฟื้นตัวนี้ขยับแขนนิดหน่อยก็ร้องพยาบาลมาล้างแผลแต่ละทีร้องลั่นเลยไอ้เราก็บอกอย่าเสียงดังแม่อายคนเค้า(คืออยู่ห้องรวมไง)ร้องทีทั้งอายทั้งสงสารขนาดเราแผลนิดเดียวยังปวดเลยเนาะ สงสารตัวเองก็สงสาร สงสารลูกก็สงสาร หลายคนอาจจะถามว่าสงสารตัวเองทำไม เรื่องมีอยู่ว่ากลางวันโรงบาลเค้าให้ญาติเฝ้าได้เป็นเวลาไง แต่เราเคสเด็กเลยให้เฝ้าตลอดเวลาพอหมดเวลาเยื่อมเตียงอื่นก็จะใช้เราหยิบนั้นนี้ให้หน่อยลูกปรับเตียงให้หน่อยเรียกพยาบาลให้หน่อยช่วยพยุงลุกหน่อยไอ้เราก็เข้าใจแหละแต่บางทีเรากะลังหลับอยู่ไง5555..พอผ่านไป2คืนลูกเริ่มเดินเองแหละเริ่มดื้อละ.พอเวลา18-19น.จะมีญาติมาเยี่ยมไงเตียงอื่นก็พากันมาเยี่ยมญาติเรากับลูกก็นั่งดูสักพักลูกถามว่าทำไมไม่เห็นมีใครมาเยี่ยมเราบ้างอะ(คือเวลายายมาเยี่ยมลูกก็หลับตลอดก็มาแค่ตอนบ่ายไงเพราะมันไกลรถมาก็ไม่ค่อยมีมาทีก็เหมารถเค้ามาตังก็ไม่ค่อยมีมาวันเว้นวันบางทีสองวันมาทีกก็มีมาก็มาได้แปปเดียวเพราะเจ้าของรถมีธุระไง)เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ