ผู้ปกครองใครเป็นแบบนี้บ้าง

วันนี้มีอะไรจะระบาย
เช้าวันนี้ผมตื่นมาตอน 5:10 น. แล้วรู้สึกปวดต้องบริเวณคอหันหัวซ้ายขวาและก้มเงยไม่ได้ จากอาการน่าจะเกิดจากอาการตกหมอน ก็เลยโทรบอกแม่ว่า "แม่ครับกายส์นอนตกหมอนปวดคอมากมาเปิดประตูให้หน่อย" แล้วแม่ผมก็เปิดประตูมาให้ 
ผมเลยบอกอาการให้แม่ผมฟังทั้งหมด แต่แม่ผมก็บอกว่า "เดี๋ยวก็หายแหละไปกินข้าวได้แล้ว จะกินอะไรไข่เจียวหรือไข่ดาว" 
ผมเลยบอกแม่ไปว่า "กินไข่ดาวครับแม่" ผมเลยคิดในใจว่าทำไม่แม่ถึงถามแบบนี้ก็นึกว่าจะถามแบบว่า อาการหนักมั้ย 
เจ็บแถวๆไหนมากินยาแก้ปวดก่อนจะได้หาย แต่ไม่ใช่เลยตรงกันข้าม พอถึงเวลากินข้าวผมก็กินแบบปกติแต่แค่ก้มหัวไม่ได้เลยกินรำบากนิดๆ ขนาดตอนดื่มน้ำยังต้องใช้หลอดช่วยเลย พอกินข้าวไปสักพักแม่บอกว่า "รีบๆกินแล้วไปแต่งตัวได้เลย" 
พอผมกินเสร็จผมก็บอกแม่ไปว่า "วันนี้กายส์ขอลานะครับแม่ กายส์เจ็บปวดคอมากเลยคงไปร.ร.ไม่ได้" แล้วแม่ก็พูดมาว่า 
"ลาบ่อยไม่ดีนะ เดี๋ยวต้องตามงานและถ้าไม่ได้ไปร.ร.จะไม่มีสิทธิ์สอบจะลูก" คือตอนนั้นแม่ไม่สนใจอาการของผมเลย 
รู้ว่าแม่เป็นห่วงเรียนการเรียนของผม แล้วผมก็บอกแม่ไปว่า "กายส์เจ็บปวดจริงๆหันซ้ายหันขวาไม่ได้ เวลาหันซ้ายขวาต้องไปทั้งรำตัวเลย" แม่ก็พูดอีก "ตอนแม่เป็นแม่ยังไปเรียนได้เลย แล้ววันนี้ไม่ได้เรียนพละด้วยคงไม่เป็นหรอก" ผมเลยงงว่าถ้าแม่ไปได้คือผมก็ต้องไปได้อย่างนั้นหรอ คือตอนนั้นแบบงงมากว่ามันเกี่ยวไรว่ะ ผมเลยบอกแม่ไปว่า "ตอนสะพายกระเป๋าแล้วมันทับหัวไหล่ กายส์สะพายไปไม่ได้มันเจ็บ" ด้วยความที่ผมต้องสะพายกระเป๋ากับกระเป๋าผ้าด้วย ผมก็บอกแม่ว่า "วันนี้ลาในกลุ่มให้หน่อยนะครับ" แม่บอกว่า "ลาตั้งบ่อยสัปดาห์นึงต้องลาทุกครั้งเลยหรอ วันนี้แม่ไม่ลาให้นะ" ผมก็งงว่าทำไมแม่ถึงบอกมาแบบนั้น อาการมันก็เจ็บจริงมั้ยล่ะ มันไม่เกี่ยวเลยที่ต้องลาทุกสัปดาห์เพราะที่ผมเป็นนั้นมันก็เหมือนกับอุบัติเหตุแหละ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นตอนไหนกัน ผมเลยถามแม่ไปว่า "ทำไมไม่ลาในกลุ่มให้กายส์ล่ะ ถ้าไม่ลากายส์จะขาดเลยนะ" แม่ผมก็บอกว่า "ก็ขาดไปเลย" 
ตอนนั้นผมงงมากว่าแม่พูดแบบนั้นออกมาได้ไง ผมเลยถามแม่อีกครั้งว่า "ทำไมอ่ะแม่ อย่างน้อยลาก็ดีกว่าขาดไปเลยนะแม่" 
แม่ก็เลยบอกอีกว่า "แม่ลาให้บ่อยจนแม่อายแล้ว" ตอนนั้นคือแบบห้ะ!!! คือแม่อายเขาหรอแล้วจะอายทำไม ผมเลยถามแม่ว่า 
"แม่จะอายทำไมก็แค่ลาให้กายส์เอง" แม่ก็เงียบไม่ได้บอกอะไรเลย คือตอนนั้นผมรู้เลยว่าถ้าไม้บอกแม่ให้ลา ผมคงต้องขาดเรียนแน่ๆ ผมเลยตื้อให้แม่ผมลาให้ แม่ผมไม่บอกอะไรมาเลย ผมเลยบอกแม่ไปว่า "ถ้าวันนี้กายส์ขาหักแขนหักหรือตาแดงผื่นขึ้นแม่ก็จะไม่ลาให้ใช้มั้ย(ตอนนั้นบอกแม่เตรียมกับน้ำตา😢)" แม่ก็แบบไม่พอใจอะไรผมไม่รู้แล้วก็พูดว่า "อยากจะลาก็ลาเองเลย(แม่ก็เอาโทรศัพท์ของแม่มาให้ผม)" ผมก็เลยคิดว่าทำไมแม่ถึงทำแบบนี้ก็แค่เรื่องลาเรียนแต่เอง ผมเลยบอกว่า "แม่จำเป็นต้องอายขนาดนั้นเลยหรอ จะอายเพื่อกายส์เป็นอะไรไปก็จะไม่ลาเลยหรือยังไง" ตอนนั้นผมร้องไห้เลย ตอนนั้นคิดในหัวว่าทำไมแค่ลาไปเรียนต้องทำถึงขั้นขนาดนี้เลยหรอ สุดท้ายแม่ผมก็ยอมลาให้ผม.