เเฟนอายุมากกว่าเรา มีความรับผิดชอบสูง ความคิดเเบบผู้ใหญ่มีการวางเเผนตลอดเวลาเรื่องงานคืออันดับ 1 เราเข้าใจในจุดนี้ เเต่กลายเป็นว่าวันนึงเราได้คุยกันน้อยมากนับประโยคได้ บางวันเเค่มอนิ่งกับฝันดี เราไม่ได้อยากทำตัวงี่เง่าหรือเรียกร้องความสนใจจากเขากลายเป็นว่าตัวเราต้องมานั่งน้อยใจเเละมีคำถามมากมาย เเฟนเราไม่ค่อยคุยเรื่องส่วนตัวเลย (เป็นคนโลกส่วนตัวสูง) เราเลยรู้สึกมีกำเเพงกั้นตลอดเวลา เเม้จะนัดไปกินข้าวถ้าไม่ชอบเเนวอาหารคือปฏิเสธเลย เเละที่น้อยใจมากที่สุดคือเวลาไม่เข้าใจกันมักปล่อยปัญหาข้ามวันเเละมาขอโทษทีหลังซึ่งเราเสียความรู้สึกมาก เมื่อจัดอันดับความสำคัญในชีวิตเเล้วเราคืออันดับสุดท้าย ความรู้สึกเราเหมือนได้เเค่เศษเวลาจากเขา เราอยู่ไม่ไกลกันสามารถไปมาหากันได้เเต่สำหรับเขาคือต้องล่วงหน้า ต้องวางเเผน เเละนัดวันตามเขาเท่านั้น ที่ผ่านมา 2 เดือนจะเจอสักครั้ง ครั้งนึงเเค่มาดื่มกาเเฟกันบอกเลยว่าตัวเราเองก็ท้อใจ
นี้คือความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่?