คุณเคยเเอบชอบเพื่อนสนิทไหม?
ส่วนตัวผมไม่เคยคิดว่าการเเอบชอบเพื่อนสนิทนั้นจะเจ็บทรมานขนาดนี้ เคยดูหนังเฟรนโซนก็ยังอมยิ้มไปกับความรักระหว่างเพื่อนเเต่พอมาเจอชีวิตจริงเเล้วทำไมมันไม่สวยงามเหมือนที่คิด ผมอยากเเค่เขียนบอกความรู้สึกเเละเรื่องราวให้เพื่อนๆได้ฟัง เป็นคนเขียนไม่เก่งถ้ามีอะไรผิดพลาดขอโทษด้วยนะครับ
ในโรงเรียนมีผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง เธอเป็นคนที่เฟรนลี่มาก มีเพื่อนเยอะ นิสัยดี มีเเต่คนรักเเละชอบ ผมรู้จักเธอมาสี่ปีเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะไม่ได้มีวิชาด้วยกันเลยเเละไม่เคยเข้าไปคุย จนมาปีที่เเล้วอยู่ดีๆเราก็เริ่มสนิทกันเพราะเธอเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เราก็ได้มีโอกาสออกไปเที่ยวด้วยกันมากขึ้น ทานข้าวด้วยกัน โทรคุยกัน เราสองคนถือว่าเข้ากันได้ดี พอมีปัญหาอะไรก็จะเล่าให้ฟังทุกคืนหรือไม่ก็ส่งคลิปตลกในไอจี เธอเพิ่งเลิกกับเเฟนเก่าก็จะมีเรื่องต่างๆเล่าให้เราฟัง ผมก็คอยเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ เวลาผ่านไปเเค่ไม่กี่เดือนเเต่เธอก็เป็นคนที่ผมเชื่อใจมากๆในชีวิต คุยด้วยเเล้วรู้สึกสบายใจ ไม่รู้ว่าโชคชะตาเเก้ลงผมหรือเปล่าเเต่จากคนที่ไม่เคยคุยกันกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทมากๆในไม่กี่เดือน ผมดีใจทุกครั้งที่มีเธออยู่ข้างๆ ทำให้วันเเย่ๆกลับมีรอยยิ้มได้ ทุกอย่างดูมีความสุขจนวันหนึ่งผมมีความรู้สึกกับเธอเปลี่อนไป ความรู้สึกที่เกินเลยคำว่า “เพื่อน”
การที่เราอยู่กับใครบางคนทุกๆวัน เป็นคนที่เรารักเเละเชื่อใจ หรือในคืนเหงาๆเป็นคนที่เราโทรคุยด้วยก่อนนอน มันก็ไม่เเปลกที่ผมจะเเอบคิดเกินเพื่อนบ้าง จากที่เราเริ่มรู้จักกันมาเกินสามเดือน คำว่าเพือนก็ค่อยๆหายไป ทำไมผมเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้เธอเเล้ว ฝันว่าวันหนึ่งผมจะข้ามเส้นคำว่าเพื่อน ทุกๆครั้งที่อยู่ใกล้เธอหยอกล้อกันหัวใจผมก็สั่น พอไม่เจอก็จะคิดถึง ยิ่งเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นผมก็เกิดอาการหวงหึง ผมคงคิดเกินเลยคำว่าเพื่อนไปเเล้ว เเต่ก็ไม่เคยบอกความรู้สึกเหล่านั้นไปกับเธอ เก็บความรู้สึกดีๆไว้กับตัวเอง ผมก็ยังคงเเสดงออกไปว่าคิดเเค่เพื่อนเเม้ในความเป็นจริงเเล้วสิ่งที่พูดออกมากับใจไม่ตรงกัน เพียงเพราะความกลัวที่จะต้องเสียเธอไป เเต่ยิ่งเเอบซ่อนความรู้สึกไว้นานเท่าไหร่ก็ยิ่งอึดอันใจ อยากที่จะพูดออกไปเเต่ก็รู้ดีว่ากฎของการเป็น "เพื่อน" คือห้ามคิดเกินเพื่อน….เเค่คิดก็ผิดเเล้ว
เวลาผ่านไปจากสามเดือนเป็นครึ่งปี ความรู้สึกที่มีให้เธอก็ยังเหมือนเดิม คิดฝันไปเองว่าเธอจะให้โอกาสเราบ้าง เเต่ความเป็นจริงก็เเสดงชัดเจนให้ผมรู้ เมื่อผมบอกเพื่อนสนิทของเธอเขาก็บอกผมว่าเป็นไปไม่ได้ที่เราจะได้คบกัน เเต่เขาก็สัญญากับผมว่าจะเก็บเป็นความลับไม่บอกเธอเเละให้ผมเป็นคนบอกเอง หลังจากวันนั้นความหวังก็ค่อยๆหายไปเเต่ก็ยังมีเเอบหวังเล็กๆลึกในหัวใจ ผมรู้ตัวเองว่าผมไม่สามารถหยุดรักเธอได้ เเม้จะไม่เหลือความหวังใดๆเเต่ความรักของผมยังเท่าเดิม เวลาผมรักใครผมจะรักเขามากๆ ทุ่มเทกับเขาจริงๆ เเต่มันก็ส่งผลเสียเพราะผมรักเขาฝ่ายเดียว เเม้บางทีผมอาจจะเเอบให้เขารู้บ้างว่าผมรักเธอเกินเพื่อนเเต่ผมคงปิดบังดีเกินเพราะผ่านมานานมากเธอก็ยังไม่รู้ มีบางวันที่ผมคิดจะบอกเเต่การกลัวเสียเพื่อนไปก็คอยห้ามใจไม่ให้พูดออกไป ทำไมการพูดประโยคสั้นจากใจมันยากจังเลย เเค่ขอเเค่อยู่ข้างๆเธอไปทุกวัน หัวเราะไปด้วยกัน เป็นที่ปรึกษาให้กัน ก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มในทุกๆวัน ขาดเเค่ว่าเขาคิดกับเราเเค่เพื่อน ทำไมมันทรมานจัง ความเจ็บปวดเเม้เรายังไม่เคยรักกันด้วยซ้ำ
จนมาถึงวันที่เราต้องเเยกย้ายกัน เราเรียนจบเเละไปต่อมหาลัยคนละที่ เวลาผ่านมาเกือบปี เรื่องราวดีๆ ความทรงจำดีๆที่ผมจดจำไว้เกี่ยวกับเธอมีมากมาย ผมยอมรับว่าผมยังชอบเธออยู่ เเต่ผมเป็นคนขี้กลัว เส้นบางๆระหว่างเพื่อนกลับเป็นกำเเพงอันสูงสำหรับตัวผม การเก็บความรู้สึกมาเป็นปีมันก็ทรมานต่อจิตใจ ผมคิดกับตัวเองว่าอย่างน้อยผมก็ควรบอกความรู้สึกดีๆไป เเต่ก็เตรียมใจว่าเธอคงมองเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมอาจจะถูกมองเป็นเพื่อนที่ทรยศ เธออุตส่าเชื่อใจเราเเต่เรากลับคิดเกินเลยกับเธอมาตลอด เเต่อย่างไรผมก็เตรียมพร้อมสิ่งที่จะตามมาเพราะผมรักเธอไปเเล้วเเละไม่อาจจะถอดใจได้
ในอาทิตย์นี้ผมจะบอกให้เธอได้รู้ทั้งหมด ผมไม่รู้จะทำใจได้ยังไงถ้าเราไม่ได้สนิทเเบบนี้กันต่อ เธออาจจะไม่ได้อยู่ในชีวิตผมอีกต่อไป อาจจะเหลือเพียงเเค่ความทรงจำอันงดงามในหัวใจผม เเต่ถึงอย่างไรผมเชื่อว่าผมจะได้ทำสิ่งที่กล้าหาญที่สุด ได้พูดความรู้สึกจริงๆกับเธอ เเละผมสัญญาว่ายังจะคงอยู่เคียงข้างเธอห่างๆไปเรื่อยๆเเละยินดีกับเธอในอนาคต ผมขอกำลังใจจากเพื่อนๆให้กล้าบอกความในใจ ขอบคุณครับ
จากเพื่อนสนิทเหลือเพียงเเค่ความทรงจำ..
ส่วนตัวผมไม่เคยคิดว่าการเเอบชอบเพื่อนสนิทนั้นจะเจ็บทรมานขนาดนี้ เคยดูหนังเฟรนโซนก็ยังอมยิ้มไปกับความรักระหว่างเพื่อนเเต่พอมาเจอชีวิตจริงเเล้วทำไมมันไม่สวยงามเหมือนที่คิด ผมอยากเเค่เขียนบอกความรู้สึกเเละเรื่องราวให้เพื่อนๆได้ฟัง เป็นคนเขียนไม่เก่งถ้ามีอะไรผิดพลาดขอโทษด้วยนะครับ
ในโรงเรียนมีผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง เธอเป็นคนที่เฟรนลี่มาก มีเพื่อนเยอะ นิสัยดี มีเเต่คนรักเเละชอบ ผมรู้จักเธอมาสี่ปีเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะไม่ได้มีวิชาด้วยกันเลยเเละไม่เคยเข้าไปคุย จนมาปีที่เเล้วอยู่ดีๆเราก็เริ่มสนิทกันเพราะเธอเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เราก็ได้มีโอกาสออกไปเที่ยวด้วยกันมากขึ้น ทานข้าวด้วยกัน โทรคุยกัน เราสองคนถือว่าเข้ากันได้ดี พอมีปัญหาอะไรก็จะเล่าให้ฟังทุกคืนหรือไม่ก็ส่งคลิปตลกในไอจี เธอเพิ่งเลิกกับเเฟนเก่าก็จะมีเรื่องต่างๆเล่าให้เราฟัง ผมก็คอยเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ เวลาผ่านไปเเค่ไม่กี่เดือนเเต่เธอก็เป็นคนที่ผมเชื่อใจมากๆในชีวิต คุยด้วยเเล้วรู้สึกสบายใจ ไม่รู้ว่าโชคชะตาเเก้ลงผมหรือเปล่าเเต่จากคนที่ไม่เคยคุยกันกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทมากๆในไม่กี่เดือน ผมดีใจทุกครั้งที่มีเธออยู่ข้างๆ ทำให้วันเเย่ๆกลับมีรอยยิ้มได้ ทุกอย่างดูมีความสุขจนวันหนึ่งผมมีความรู้สึกกับเธอเปลี่อนไป ความรู้สึกที่เกินเลยคำว่า “เพื่อน”
การที่เราอยู่กับใครบางคนทุกๆวัน เป็นคนที่เรารักเเละเชื่อใจ หรือในคืนเหงาๆเป็นคนที่เราโทรคุยด้วยก่อนนอน มันก็ไม่เเปลกที่ผมจะเเอบคิดเกินเพื่อนบ้าง จากที่เราเริ่มรู้จักกันมาเกินสามเดือน คำว่าเพือนก็ค่อยๆหายไป ทำไมผมเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้เธอเเล้ว ฝันว่าวันหนึ่งผมจะข้ามเส้นคำว่าเพื่อน ทุกๆครั้งที่อยู่ใกล้เธอหยอกล้อกันหัวใจผมก็สั่น พอไม่เจอก็จะคิดถึง ยิ่งเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นผมก็เกิดอาการหวงหึง ผมคงคิดเกินเลยคำว่าเพื่อนไปเเล้ว เเต่ก็ไม่เคยบอกความรู้สึกเหล่านั้นไปกับเธอ เก็บความรู้สึกดีๆไว้กับตัวเอง ผมก็ยังคงเเสดงออกไปว่าคิดเเค่เพื่อนเเม้ในความเป็นจริงเเล้วสิ่งที่พูดออกมากับใจไม่ตรงกัน เพียงเพราะความกลัวที่จะต้องเสียเธอไป เเต่ยิ่งเเอบซ่อนความรู้สึกไว้นานเท่าไหร่ก็ยิ่งอึดอันใจ อยากที่จะพูดออกไปเเต่ก็รู้ดีว่ากฎของการเป็น "เพื่อน" คือห้ามคิดเกินเพื่อน….เเค่คิดก็ผิดเเล้ว
เวลาผ่านไปจากสามเดือนเป็นครึ่งปี ความรู้สึกที่มีให้เธอก็ยังเหมือนเดิม คิดฝันไปเองว่าเธอจะให้โอกาสเราบ้าง เเต่ความเป็นจริงก็เเสดงชัดเจนให้ผมรู้ เมื่อผมบอกเพื่อนสนิทของเธอเขาก็บอกผมว่าเป็นไปไม่ได้ที่เราจะได้คบกัน เเต่เขาก็สัญญากับผมว่าจะเก็บเป็นความลับไม่บอกเธอเเละให้ผมเป็นคนบอกเอง หลังจากวันนั้นความหวังก็ค่อยๆหายไปเเต่ก็ยังมีเเอบหวังเล็กๆลึกในหัวใจ ผมรู้ตัวเองว่าผมไม่สามารถหยุดรักเธอได้ เเม้จะไม่เหลือความหวังใดๆเเต่ความรักของผมยังเท่าเดิม เวลาผมรักใครผมจะรักเขามากๆ ทุ่มเทกับเขาจริงๆ เเต่มันก็ส่งผลเสียเพราะผมรักเขาฝ่ายเดียว เเม้บางทีผมอาจจะเเอบให้เขารู้บ้างว่าผมรักเธอเกินเพื่อนเเต่ผมคงปิดบังดีเกินเพราะผ่านมานานมากเธอก็ยังไม่รู้ มีบางวันที่ผมคิดจะบอกเเต่การกลัวเสียเพื่อนไปก็คอยห้ามใจไม่ให้พูดออกไป ทำไมการพูดประโยคสั้นจากใจมันยากจังเลย เเค่ขอเเค่อยู่ข้างๆเธอไปทุกวัน หัวเราะไปด้วยกัน เป็นที่ปรึกษาให้กัน ก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มในทุกๆวัน ขาดเเค่ว่าเขาคิดกับเราเเค่เพื่อน ทำไมมันทรมานจัง ความเจ็บปวดเเม้เรายังไม่เคยรักกันด้วยซ้ำ
จนมาถึงวันที่เราต้องเเยกย้ายกัน เราเรียนจบเเละไปต่อมหาลัยคนละที่ เวลาผ่านมาเกือบปี เรื่องราวดีๆ ความทรงจำดีๆที่ผมจดจำไว้เกี่ยวกับเธอมีมากมาย ผมยอมรับว่าผมยังชอบเธออยู่ เเต่ผมเป็นคนขี้กลัว เส้นบางๆระหว่างเพื่อนกลับเป็นกำเเพงอันสูงสำหรับตัวผม การเก็บความรู้สึกมาเป็นปีมันก็ทรมานต่อจิตใจ ผมคิดกับตัวเองว่าอย่างน้อยผมก็ควรบอกความรู้สึกดีๆไป เเต่ก็เตรียมใจว่าเธอคงมองเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมอาจจะถูกมองเป็นเพื่อนที่ทรยศ เธออุตส่าเชื่อใจเราเเต่เรากลับคิดเกินเลยกับเธอมาตลอด เเต่อย่างไรผมก็เตรียมพร้อมสิ่งที่จะตามมาเพราะผมรักเธอไปเเล้วเเละไม่อาจจะถอดใจได้
ในอาทิตย์นี้ผมจะบอกให้เธอได้รู้ทั้งหมด ผมไม่รู้จะทำใจได้ยังไงถ้าเราไม่ได้สนิทเเบบนี้กันต่อ เธออาจจะไม่ได้อยู่ในชีวิตผมอีกต่อไป อาจจะเหลือเพียงเเค่ความทรงจำอันงดงามในหัวใจผม เเต่ถึงอย่างไรผมเชื่อว่าผมจะได้ทำสิ่งที่กล้าหาญที่สุด ได้พูดความรู้สึกจริงๆกับเธอ เเละผมสัญญาว่ายังจะคงอยู่เคียงข้างเธอห่างๆไปเรื่อยๆเเละยินดีกับเธอในอนาคต ผมขอกำลังใจจากเพื่อนๆให้กล้าบอกความในใจ ขอบคุณครับ