ผมเคยคิดว่าวันนึง ผมอยากเข้ามาเล่าเรื่องความรักนะครับ เเต่..... คงไม่มีใครอยากฟัง
เเต่ตอนนี้ผมไม่โอเครเลยนะครับ
คือ เรื่องที่ผมจะเล่าคร่าวๆ นะครับ
ผมคบกับเเฟน มา 6 เดือนเรารู้จักกันบังเอิญมากผมลงโปรเเกรมไลน์ใหม่ละอยู่ดีๆ คนคนนี้เค้าก้อเข้ามา หลังจากนั้นผมก้อคุยกันคุยกันเรื่อยๆสนิทกันเรื่อยๆจนกระทั้งได้มาเจอกัน เราสองคนก้อตกลงคบกัน เเละเค้าก้อย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดผม วันเวลาก้อผ่านไปผ่านไป รักกันมากขึ้นรักมากรักๆๆ รักขึ้นมาเรื่อยผม ผมรู้สึกว่าผมดีใจมากที่เจอเค้าเพราะก่อนหน้านี้ผมเองเจ้าชู้มากเเต่พอมาเจอเค้าผมก้อหยุดทุกอย่าง ผมพาเค้าไปเจอเพื่อเจอเเม่ทุกคนรักเเละเอ็นดูเค้ามากๆ ผมเองก้อรักเค้ามากขึ้นด้วย เรามีเหตุการเรื่องราวต่างๆ ทำให้เราสองคนผิดใจกันมากขึ้นทั้งๆที่มันไม่ควรจะเป็น เอ่อผมลืมบอกว่าผมเป็นปีเบญจเพสพอดี มีทั้งคนเอาผมไปพูดเอาไปประจานเเต่เราก้อผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ ผมจับได้ว่าเเฟนเจ้าชู้เเต่ทุกครั้งผมก้อพยายามดึงเเฟนกลับมาได้ทุกครั้ง
ทุกวันผมจะรีดผ้า ซักผ้า ซักถุงเท้ากางเกงใน เสื้อกล้ามเสื้อผ้าผ้าห่มตุ๊กตาทุกชนิด
ผมอยู่กับเค้ามาตลอด มันอยู่กันด้วยความรัก ผมเองก้อมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับเค้า
เเต่เเล่ววันนึงผมก้อพาเค้าไปงานวันเกิดเพื่อน ผมไม่รู้เลยว่าโต๊ะข้างๆที่ไปเค้าเเอบชอบเเฟนผมอยู่ พอกลับมาถึงห้องเค้าก้อโทรมาหาเเฟนผมละปมก้อ เเอบบอกว่าอย่าคุยกับเค้าได้มั้ยครับผมเเฟนเค้าเองง เค้าก้อสัญญากับผมนะ "เครๆ ต่อไปผมไม่ยุ่งละครับ เเต่ว่าผมก้อชอบเค้านะ"
หลังจากนั้น 3 เดือนเค้าก้อเเอบคุยบกับเเฟนผมตลอด บอกให้ลบเเชททุกครั้งที่อยู่กับผมเเอบคุยเเอบคบกันมาตลอด เสาอาทิตก้อเเอบไปเที่ยวด้วยกันเเต่เเล้วโฃคชะตาก้อทำร้ายผม....... ผมจับได้ว่าเค้าเเอบคุยกันละเเอบไปเที่ยวด้วยกัน พอเค้ารุ้เค้าก้อร้องให้เเละก้อด่าผมต่างๆนา เก็บกระเป๋าทุกอย่างออกจากห้องผมไปแบบไม่พูดอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ผมทำไรไม่ถูกเลยครับ (เมียน้อยคนนั้นเค้าก้อหัวเราะดีใจ ที่เค้าทำเเบบนี้ ที่ทำให้ผมเจ็บได้ขนาดนี้ครับเอาผมไปด่าเสียๆหายๆ )
ได้เเต่คิดว่าเค้าคงไม่ไปจิง ผมยกมือไหว้กอดเค้ากอดกระเป๋า เค้าก้อพลักผมออกไป บอกเราห่างกันเเหละดีเเล้ว
หลังจากนั้นผมก้อร้องให้ทุกวันละเมอเพ้อเจ้อ เหม่อลอยทุกวัน 2 อาทิตที่ผ่านมา ผมร้องให้จนนนอนไม่หลับ อาศัยร้องให้ให้มันเหนื่อยเเละเดี่ยวคงหลังเองผ่านไป 2 อาทิตเต็ม
เค้ากลับมาบอกว่าขอเวลาหน่อยยนะ เค้าอยากลืมคนนั้น ให้ผมรอเค้าหน่อย
เเล้วผมละครับ ต้องรออะไรอีก ................. ผมเเทบออยากจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ ผมทรมานมากๆครับ ทรมานเเบบไม่เคยทรมานขนาดนี้มาก่อนเรยตลอด 2 อาทิตที่ผ่านมา .."ห่างกันมันทำให้ทุกอย่างดีหรือเปล่าครับ หรือว่าผมควรต้องรอต่อไป " ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวไม่ได้ ไปไหนก้อไม่รุ้จะไปไหนดีปมทรมานมากๆๆ ไม่อยากเป็นอยู่เเบบนี้ ช่วยด้วยครับ TTTTT
ผมควรพอ หรือรอต่อไป !!
เเต่ตอนนี้ผมไม่โอเครเลยนะครับ
คือ เรื่องที่ผมจะเล่าคร่าวๆ นะครับ
ผมคบกับเเฟน มา 6 เดือนเรารู้จักกันบังเอิญมากผมลงโปรเเกรมไลน์ใหม่ละอยู่ดีๆ คนคนนี้เค้าก้อเข้ามา หลังจากนั้นผมก้อคุยกันคุยกันเรื่อยๆสนิทกันเรื่อยๆจนกระทั้งได้มาเจอกัน เราสองคนก้อตกลงคบกัน เเละเค้าก้อย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดผม วันเวลาก้อผ่านไปผ่านไป รักกันมากขึ้นรักมากรักๆๆ รักขึ้นมาเรื่อยผม ผมรู้สึกว่าผมดีใจมากที่เจอเค้าเพราะก่อนหน้านี้ผมเองเจ้าชู้มากเเต่พอมาเจอเค้าผมก้อหยุดทุกอย่าง ผมพาเค้าไปเจอเพื่อเจอเเม่ทุกคนรักเเละเอ็นดูเค้ามากๆ ผมเองก้อรักเค้ามากขึ้นด้วย เรามีเหตุการเรื่องราวต่างๆ ทำให้เราสองคนผิดใจกันมากขึ้นทั้งๆที่มันไม่ควรจะเป็น เอ่อผมลืมบอกว่าผมเป็นปีเบญจเพสพอดี มีทั้งคนเอาผมไปพูดเอาไปประจานเเต่เราก้อผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ ผมจับได้ว่าเเฟนเจ้าชู้เเต่ทุกครั้งผมก้อพยายามดึงเเฟนกลับมาได้ทุกครั้ง
ทุกวันผมจะรีดผ้า ซักผ้า ซักถุงเท้ากางเกงใน เสื้อกล้ามเสื้อผ้าผ้าห่มตุ๊กตาทุกชนิด
ผมอยู่กับเค้ามาตลอด มันอยู่กันด้วยความรัก ผมเองก้อมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับเค้า
เเต่เเล่ววันนึงผมก้อพาเค้าไปงานวันเกิดเพื่อน ผมไม่รู้เลยว่าโต๊ะข้างๆที่ไปเค้าเเอบชอบเเฟนผมอยู่ พอกลับมาถึงห้องเค้าก้อโทรมาหาเเฟนผมละปมก้อ เเอบบอกว่าอย่าคุยกับเค้าได้มั้ยครับผมเเฟนเค้าเองง เค้าก้อสัญญากับผมนะ "เครๆ ต่อไปผมไม่ยุ่งละครับ เเต่ว่าผมก้อชอบเค้านะ"
หลังจากนั้น 3 เดือนเค้าก้อเเอบคุยบกับเเฟนผมตลอด บอกให้ลบเเชททุกครั้งที่อยู่กับผมเเอบคุยเเอบคบกันมาตลอด เสาอาทิตก้อเเอบไปเที่ยวด้วยกันเเต่เเล้วโฃคชะตาก้อทำร้ายผม....... ผมจับได้ว่าเค้าเเอบคุยกันละเเอบไปเที่ยวด้วยกัน พอเค้ารุ้เค้าก้อร้องให้เเละก้อด่าผมต่างๆนา เก็บกระเป๋าทุกอย่างออกจากห้องผมไปแบบไม่พูดอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ผมทำไรไม่ถูกเลยครับ (เมียน้อยคนนั้นเค้าก้อหัวเราะดีใจ ที่เค้าทำเเบบนี้ ที่ทำให้ผมเจ็บได้ขนาดนี้ครับเอาผมไปด่าเสียๆหายๆ )
ได้เเต่คิดว่าเค้าคงไม่ไปจิง ผมยกมือไหว้กอดเค้ากอดกระเป๋า เค้าก้อพลักผมออกไป บอกเราห่างกันเเหละดีเเล้ว
หลังจากนั้นผมก้อร้องให้ทุกวันละเมอเพ้อเจ้อ เหม่อลอยทุกวัน 2 อาทิตที่ผ่านมา ผมร้องให้จนนนอนไม่หลับ อาศัยร้องให้ให้มันเหนื่อยเเละเดี่ยวคงหลังเองผ่านไป 2 อาทิตเต็ม
เค้ากลับมาบอกว่าขอเวลาหน่อยยนะ เค้าอยากลืมคนนั้น ให้ผมรอเค้าหน่อย
เเล้วผมละครับ ต้องรออะไรอีก ................. ผมเเทบออยากจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ ผมทรมานมากๆครับ ทรมานเเบบไม่เคยทรมานขนาดนี้มาก่อนเรยตลอด 2 อาทิตที่ผ่านมา .."ห่างกันมันทำให้ทุกอย่างดีหรือเปล่าครับ หรือว่าผมควรต้องรอต่อไป " ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวไม่ได้ ไปไหนก้อไม่รุ้จะไปไหนดีปมทรมานมากๆๆ ไม่อยากเป็นอยู่เเบบนี้ ช่วยด้วยครับ TTTTT