1.เช่นเวลาโกรธ เวลาดีใจ เวลาเสียใจ
ความโกรธ ความดีใจ ความเสียใจ บางทียังไม่ได้ปรุงแต่งแวบขึ้นก็ดับไป
แต่มีบางเวลา เช่นดีใจมีคนชม โกรธเวลาน้อยใจ เป็นต้น ถึงแม้เรารู้ว่า เราโกรธ ดีใจ ไม่ได้คิดอะไรปรุงแต่งต่อ (วาดวิมาน) แต่ความลิงโลดดีใจไม่หายไป
จนมันหายไปเอง
ต่างกันยังไงครับ มีกลไกอย่างไร
2. การนั่งสมาธิ แล้วหลุดออกมา เห็นเวทนาเฉย ๆ เช่น เห็นความเจ็บแยกต่างหาก มีความเห็นบอกว่านั่นอารมณ์สมาธิ บ้างเคยได้ยินมาว่าติดนิ่ง
ผมอยากรู้ว่า นั่นเป็นวิธีที่ผิดหรือ แสดงว่า เรานั่งดูความเจ็บ จนความเจ็บหาย นั่น"จะไม่ได้อะไร" ใช่ไหมครับ แล้วที่เราเห็นคือ "ตัวรู้" ใช่ไหม
ถ้าเป็นตัวรู้ มันจบแค่นั้นหรือเปล่า เพราะมีแต่เราเห็น กับ ความเจ็บที่ถูกเห็น จะมีเราเห็นว่าเราเห็นไหม
3. การนั่งสมาธิ ปกติมันออกเองใช่ไหม คล้าย ๆ กับทานข้าวอิ่มแล้ว กินต่อนั่งต่อ ก็ทำไม่ค่อยได้
ปล. กระทู้ที่ผมตั้ง อ่านทุกความเห็น กะว่าจะอ่านซ้ำไปซ้ำมา เพราะมีหลายความเห็นมีคุณประโยชน์มาก ขอบคุณครับ
ทำไมเมื่อรู้สึกตัวแล้วอารมณ์ไม่ดับ
ความโกรธ ความดีใจ ความเสียใจ บางทียังไม่ได้ปรุงแต่งแวบขึ้นก็ดับไป
แต่มีบางเวลา เช่นดีใจมีคนชม โกรธเวลาน้อยใจ เป็นต้น ถึงแม้เรารู้ว่า เราโกรธ ดีใจ ไม่ได้คิดอะไรปรุงแต่งต่อ (วาดวิมาน) แต่ความลิงโลดดีใจไม่หายไป
จนมันหายไปเอง
ต่างกันยังไงครับ มีกลไกอย่างไร
2. การนั่งสมาธิ แล้วหลุดออกมา เห็นเวทนาเฉย ๆ เช่น เห็นความเจ็บแยกต่างหาก มีความเห็นบอกว่านั่นอารมณ์สมาธิ บ้างเคยได้ยินมาว่าติดนิ่ง
ผมอยากรู้ว่า นั่นเป็นวิธีที่ผิดหรือ แสดงว่า เรานั่งดูความเจ็บ จนความเจ็บหาย นั่น"จะไม่ได้อะไร" ใช่ไหมครับ แล้วที่เราเห็นคือ "ตัวรู้" ใช่ไหม
ถ้าเป็นตัวรู้ มันจบแค่นั้นหรือเปล่า เพราะมีแต่เราเห็น กับ ความเจ็บที่ถูกเห็น จะมีเราเห็นว่าเราเห็นไหม
3. การนั่งสมาธิ ปกติมันออกเองใช่ไหม คล้าย ๆ กับทานข้าวอิ่มแล้ว กินต่อนั่งต่อ ก็ทำไม่ค่อยได้
ปล. กระทู้ที่ผมตั้ง อ่านทุกความเห็น กะว่าจะอ่านซ้ำไปซ้ำมา เพราะมีหลายความเห็นมีคุณประโยชน์มาก ขอบคุณครับ