สวัสดีค่ะ หนูขอปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆที่ทั้งอาจมีประสบการณ์หรือไม่มีประสบการณ์ก็ได้นะคะ^^
หนูดูแลผู้ป่วยติดเตียง2คนค่ะ มีหน้าที่คือทำทุกอย่างค่ะทั้งงานบ้านและช่วยพวกเขา ป้อนข้าวไห้ทั้งสองคน เปลี่ยนแพมเพิส ยกขึ้นยกลงเขาจากเตียง กับข้าวทำบ้างซื้อบ้าง หนูคือคนดูแลหลักค่ะไม่มีผู้ช่วยใดๆทั้งสิ้น ค่าน้ำ ไฟ อาหาร แพมเพิสคือ อาของหนู พี่สาวของหนู+รัฐบาลช่วยค่ะ หนูไม่ได้คิดเงินเดือน กินอยู่กับที่บ้านค่ะ ที่อยู่คือเหตุผลเดียวคือเขามีบุญคุณกับหนูค่ะคนที่หนูดูแลคือ ย่าและป้า ป้าไม่ค่อยมีปัญหาค่ะ แต่ย่าคนละแบบกันเลยค่ะ ย่าเป็นอัลไซเมอร์อายุ85ปี แต่เขายังดูแข็งแรงนะคะ เป็นคนค่อนข้างดื้อ บวกกับ เป็นโรคความจำเสื่อม ลืมคนในบ้าน ลืมบ้านตัวเอง บอกจะกลับบ้านไปหาพ่อเสมอๆทุกๆวันค่ะ(พ่อเขาเสียไป40ปีแล้วค่ะ บ้านเก่าก็โดนรื้อไปแล้ว)บางทีไม่นอนข้ามวันข้ามคืน ทำไห้คนในบ้านรวมถึงหนูเครียดมากค่ะ เพราะย่าจะปลุก จะเรียกพวกเราทั้งคืนจนไม่ได้นอนกันค่ะ ตอนนี้หนูเครียดมากค่ะ เพราะรู้สึกไม่ได้นอนเต็มที่เลย มา2ปีแล้วค่ะ(เขาติดเตียงมาเข้าปีที่7แล้ว แต่อาการอัลไซเมอร์หนักช่วงสองปีมานี้) หนูเบื่อตัวเองมากเพราะรู้สึกไม่สดชื่นเวลาไม่ได้นอน บางทีก็มึนหัว รู้สึกซึม อารมณ์ฉุนเฉียวขึ้น บางทีใจชอบสั่น หรืออยู่ดีๆก็เต้นเร็วเอง บางทีก็แน่นหน้าอกค่ะ (หนูอายุปีนี้ย่าง25ค่ะ) ได้ไปตรวจคลื่นหัวใจก็ปกติ เคยจะบริจาคเลือดเขาบอกว่าหนูเม็ดเลือดเเดงน้อยไห้รับธาตุเหล็กเพิ่มและนอนไห้เพียงพอหนูไม่แน่ใจว่าอาการเหล่านั้นเกี่ยวกับนอนไม่พอไหมนะคะ กลางวันก็เปิดทีวี(เพื่อไห้เขาไม่เบื่อและจะได้นอนกลางคืน)ไห้เขาดูแต่ปรากฏว่าเขาสามารถไม่หลับไม่นอนได้ทั้งวันทั้งคืนค่ะบางทีสามารถเรียกหนูได้ทั้งวัน และมักจะชอบเรียกหนูตอนกลางคืนด้วย(หนูนอนช่วง5ทุ่ม-เที่ยงคืนค่ะ)สรุปก็ไม่ได้นอนอีกกว่าจะตื่นก็สายกระทบป้าที่ติดเตียงกินข้าวสายตาม ป่วยก็ไม่อยากป่วยเพราะหนูไม่มีเงินจะรักษาเลยหนูเองก็พยายามดูแลตัวเองบางทีรู้สึกเหนื่อยกับการต่อสู้กับจิตใจตัวเองเหมือนกัน หนูเข้าใจว่าเขาติดเตียงคงเบื่อ และเครียด หนูพยายามพูดคุยและเล่นแล้ว แต่เหนื่อยมากเลยค่ะเพราะโดยฐานนิสัยชอบอยู่เงียบๆพูดมากๆแล้วเหนื่อย แต่เขาเคยเป็นแม่ค้ามาก่อนชอบออกสังคมพูดคุย ญาติคนอื่นๆก็ไปทำงานกันหมดหลานๆก็ไม่ได้มีใครมาเลยจะมาก็ตอนตรุษจีน เชงเม้ง ยังโชคดีมีลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันคอยไห้คำปรึกษา ช่วยคิดแต่หนูก็ยังทำไม่ได้เลยค่ะเขาบอกไห้องนอนกลางวันหนูก็นอนไม่หลับไห้หนูเปิดทีวีทิ้งไว้ไห้เขาดูหนูแค่ได้ยินเสียงอะไรๆก็ตื่นง่าย บางทีหลอนตัวเองว่าไม่ต้องนอนหลอกเดี๋ยวเขาก็เรียกจนกลายเป็นคนนอนไม่หลับบังคับตัวเองไห้หลับจนเครียด หนูรู้สึกได้จริงๆว่าสุขภาพไม่เหมือนเดิมพยายามคิดว่าคิดมาก แต่หนูก็โกหกตัวเองไม่ได้ว่าหนูน่าจะป่วย และอยากนอนดีๆบ้าง เคยพูดดีๆหาเหตุผลมาอธิบายแต่มันก็เหมือนเดิมจนหนูบางทีก็รู้สึกไม่ดีกับเขาจนหนูสุดท้ายก็กลับมารู้สึกไม่ดีกับตัวเองอีกที หนูทำยังไงดีค่ะตอนนี้สับสนมาก
รับมือกับผู้ป่วยติดเตียงยังไงดีคะ
หนูดูแลผู้ป่วยติดเตียง2คนค่ะ มีหน้าที่คือทำทุกอย่างค่ะทั้งงานบ้านและช่วยพวกเขา ป้อนข้าวไห้ทั้งสองคน เปลี่ยนแพมเพิส ยกขึ้นยกลงเขาจากเตียง กับข้าวทำบ้างซื้อบ้าง หนูคือคนดูแลหลักค่ะไม่มีผู้ช่วยใดๆทั้งสิ้น ค่าน้ำ ไฟ อาหาร แพมเพิสคือ อาของหนู พี่สาวของหนู+รัฐบาลช่วยค่ะ หนูไม่ได้คิดเงินเดือน กินอยู่กับที่บ้านค่ะ ที่อยู่คือเหตุผลเดียวคือเขามีบุญคุณกับหนูค่ะคนที่หนูดูแลคือ ย่าและป้า ป้าไม่ค่อยมีปัญหาค่ะ แต่ย่าคนละแบบกันเลยค่ะ ย่าเป็นอัลไซเมอร์อายุ85ปี แต่เขายังดูแข็งแรงนะคะ เป็นคนค่อนข้างดื้อ บวกกับ เป็นโรคความจำเสื่อม ลืมคนในบ้าน ลืมบ้านตัวเอง บอกจะกลับบ้านไปหาพ่อเสมอๆทุกๆวันค่ะ(พ่อเขาเสียไป40ปีแล้วค่ะ บ้านเก่าก็โดนรื้อไปแล้ว)บางทีไม่นอนข้ามวันข้ามคืน ทำไห้คนในบ้านรวมถึงหนูเครียดมากค่ะ เพราะย่าจะปลุก จะเรียกพวกเราทั้งคืนจนไม่ได้นอนกันค่ะ ตอนนี้หนูเครียดมากค่ะ เพราะรู้สึกไม่ได้นอนเต็มที่เลย มา2ปีแล้วค่ะ(เขาติดเตียงมาเข้าปีที่7แล้ว แต่อาการอัลไซเมอร์หนักช่วงสองปีมานี้) หนูเบื่อตัวเองมากเพราะรู้สึกไม่สดชื่นเวลาไม่ได้นอน บางทีก็มึนหัว รู้สึกซึม อารมณ์ฉุนเฉียวขึ้น บางทีใจชอบสั่น หรืออยู่ดีๆก็เต้นเร็วเอง บางทีก็แน่นหน้าอกค่ะ (หนูอายุปีนี้ย่าง25ค่ะ) ได้ไปตรวจคลื่นหัวใจก็ปกติ เคยจะบริจาคเลือดเขาบอกว่าหนูเม็ดเลือดเเดงน้อยไห้รับธาตุเหล็กเพิ่มและนอนไห้เพียงพอหนูไม่แน่ใจว่าอาการเหล่านั้นเกี่ยวกับนอนไม่พอไหมนะคะ กลางวันก็เปิดทีวี(เพื่อไห้เขาไม่เบื่อและจะได้นอนกลางคืน)ไห้เขาดูแต่ปรากฏว่าเขาสามารถไม่หลับไม่นอนได้ทั้งวันทั้งคืนค่ะบางทีสามารถเรียกหนูได้ทั้งวัน และมักจะชอบเรียกหนูตอนกลางคืนด้วย(หนูนอนช่วง5ทุ่ม-เที่ยงคืนค่ะ)สรุปก็ไม่ได้นอนอีกกว่าจะตื่นก็สายกระทบป้าที่ติดเตียงกินข้าวสายตาม ป่วยก็ไม่อยากป่วยเพราะหนูไม่มีเงินจะรักษาเลยหนูเองก็พยายามดูแลตัวเองบางทีรู้สึกเหนื่อยกับการต่อสู้กับจิตใจตัวเองเหมือนกัน หนูเข้าใจว่าเขาติดเตียงคงเบื่อ และเครียด หนูพยายามพูดคุยและเล่นแล้ว แต่เหนื่อยมากเลยค่ะเพราะโดยฐานนิสัยชอบอยู่เงียบๆพูดมากๆแล้วเหนื่อย แต่เขาเคยเป็นแม่ค้ามาก่อนชอบออกสังคมพูดคุย ญาติคนอื่นๆก็ไปทำงานกันหมดหลานๆก็ไม่ได้มีใครมาเลยจะมาก็ตอนตรุษจีน เชงเม้ง ยังโชคดีมีลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันคอยไห้คำปรึกษา ช่วยคิดแต่หนูก็ยังทำไม่ได้เลยค่ะเขาบอกไห้องนอนกลางวันหนูก็นอนไม่หลับไห้หนูเปิดทีวีทิ้งไว้ไห้เขาดูหนูแค่ได้ยินเสียงอะไรๆก็ตื่นง่าย บางทีหลอนตัวเองว่าไม่ต้องนอนหลอกเดี๋ยวเขาก็เรียกจนกลายเป็นคนนอนไม่หลับบังคับตัวเองไห้หลับจนเครียด หนูรู้สึกได้จริงๆว่าสุขภาพไม่เหมือนเดิมพยายามคิดว่าคิดมาก แต่หนูก็โกหกตัวเองไม่ได้ว่าหนูน่าจะป่วย และอยากนอนดีๆบ้าง เคยพูดดีๆหาเหตุผลมาอธิบายแต่มันก็เหมือนเดิมจนหนูบางทีก็รู้สึกไม่ดีกับเขาจนหนูสุดท้ายก็กลับมารู้สึกไม่ดีกับตัวเองอีกที หนูทำยังไงดีค่ะตอนนี้สับสนมาก