เหนื่อยใจมากครับ ตอนนี้เริ่มคิดแล้วว่าตัวเองยังควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกดีมั้ย ไม่รู้จะไประบายกับใครหรือปรึกษาใครดีครับ
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อน ผมอายุ 29 ปี โสด ไม่มีแฟนหรือลูกติด เริ่มเลยนะครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่าตอนผมอายุประมาณ 14 ปี พ่อของผมเคยพูดกับผมว่า ผมไม่น่าเลี้ยงให้โตมา น่าเอาขี้เถายัดปากไปซะแต่เด็กๆ ตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่าผมรู้สึกยังไง แต่ผมไปฆ่าตัวตายด้วยการมัดเชือกไว้ที่คอจักรยานและผูกข้อเท้าตัวเองและไถจักรยานลงจากเนินสูงๆริมน้ำเพื่อให้จมลงใปพร้อมกัน แต่ตอนนั้นมีคนที่เขามาหาปลาแล้วช่วยผมเอาไว้วันนั้นผมตัวเปียกกลับมามืดแล้วแถมถูกตีเพราะกลับบ้านมืดแล้ว (ตอนเด็กๆคือต้องเข้าบ้านก่อนฟ้ามืด) แล้วเรื่องราวมันก็ผ่านมา ระหว่างนั้นผมก็ทำตัวปกตินะครับอาจจะมีเกเรบ้างตามประสาผู้ชาย แต่จวบจนอายุ29ปีผมไม่เคยทำไม่ดีหรืออะไรร้ายแรงนะครับ ไม่เคยมีประวัติอาชญากรรมหรือยาเสพติด แล้วก็ไม่เคยจะคิดเณรคุณพ่อผมเลยซักครั้ง แต่ผมจะออกมาเรียนที่จังหวัดอื่นตั้งแต่ จบ ม.6 จนทำงานถึงปัจจุบัน นิสัยของผมเรียกได้ว่ากลายเป็นคน อีกคน ตั้งแต่อายุ 14 เลย เรื่องที่ทำให้ผมยิ้มได้มีน้อยมาก จนกระทั่งเมื่อ2-3 สัปดาห์ก่อนผม ผมทะเลาะกับเขาไปแล้วก็บอกเหตุผมกับเข้าไปว่าที่ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรและไม่ค่อยได้คุยกับเขาเพราะเขาเคยพูดแบบนี้กับผมไว้ แต่เขาบอกเขาไม่ได้พูดเขาจำไม่ได้แล้ว แล้วก็มีปากเสียงเรื่องพูดไม่พูด จนผมเหนื่อยไม่อยากเถียงผมก็เลยไม่พูดอะไร (ตอนนั้นพ่อผมร้องให้ปล้วบอกซะใจแล้วใช่มั้ยที่ทำให้เขาร้องให้ ซึ่งผมไม่เคยอยากได้ความซะใจเลย ถ้าผมอยากได้ความซะใจผมเอาเรื้องนี้ไปบอกคนอื่นให้คนอื่น บอกเขาไม่ดี ดีกว่าจะเก็บเงียบไว้ทำไม แล้วตัวผมที่เสียใจกับคำพูดเขามา15-16 ปี ผิดอะไร ? )
ต่อ หลังจากผมทะเลาะกับพ่อไปได้ 2-3สัปดา แล้วหลังจากนั้นผมกลับมาที่บ้านวันนี้แม่ผมบอกให้ผมไปขอโทษพ่อผม เพราะเขาเป็นพ่อผม ผมก็ตอบไปว่าถ่ผมตายทั้งแต่ตอนนั้นผมยังต้แงขอโทษอีกไหม แล้วผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาเลย
ผมอยากถามว่าผมควรทำยังไงดีครับ ตอนนี้รู้สึกแย่แล้วก็เหนื่อยมากๆเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อไปดี ตลอดเวลาที่ผ่านก็คิดว่าอยากทำให้เขา2คนสุขสบาย มีความสุขอยู่บ้านเลี้ยงหลาน แต่ตอนนี้ผมเริ่มสับสนกลับเป้าหมายในชีวิตแล้วครับ ว่าผมควรทำไงดี? ผมผิดไหม? สวนตัวผมไม่มีคนข้างหลังนอกจากเขา2คน ตอนนี้รู้สึกเคว้งคว้างมากไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี
ปัญหาในครอบครัว ผมควรทำยังไงดีครับ ?
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อน ผมอายุ 29 ปี โสด ไม่มีแฟนหรือลูกติด เริ่มเลยนะครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่าตอนผมอายุประมาณ 14 ปี พ่อของผมเคยพูดกับผมว่า ผมไม่น่าเลี้ยงให้โตมา น่าเอาขี้เถายัดปากไปซะแต่เด็กๆ ตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่าผมรู้สึกยังไง แต่ผมไปฆ่าตัวตายด้วยการมัดเชือกไว้ที่คอจักรยานและผูกข้อเท้าตัวเองและไถจักรยานลงจากเนินสูงๆริมน้ำเพื่อให้จมลงใปพร้อมกัน แต่ตอนนั้นมีคนที่เขามาหาปลาแล้วช่วยผมเอาไว้วันนั้นผมตัวเปียกกลับมามืดแล้วแถมถูกตีเพราะกลับบ้านมืดแล้ว (ตอนเด็กๆคือต้องเข้าบ้านก่อนฟ้ามืด) แล้วเรื่องราวมันก็ผ่านมา ระหว่างนั้นผมก็ทำตัวปกตินะครับอาจจะมีเกเรบ้างตามประสาผู้ชาย แต่จวบจนอายุ29ปีผมไม่เคยทำไม่ดีหรืออะไรร้ายแรงนะครับ ไม่เคยมีประวัติอาชญากรรมหรือยาเสพติด แล้วก็ไม่เคยจะคิดเณรคุณพ่อผมเลยซักครั้ง แต่ผมจะออกมาเรียนที่จังหวัดอื่นตั้งแต่ จบ ม.6 จนทำงานถึงปัจจุบัน นิสัยของผมเรียกได้ว่ากลายเป็นคน อีกคน ตั้งแต่อายุ 14 เลย เรื่องที่ทำให้ผมยิ้มได้มีน้อยมาก จนกระทั่งเมื่อ2-3 สัปดาห์ก่อนผม ผมทะเลาะกับเขาไปแล้วก็บอกเหตุผมกับเข้าไปว่าที่ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรและไม่ค่อยได้คุยกับเขาเพราะเขาเคยพูดแบบนี้กับผมไว้ แต่เขาบอกเขาไม่ได้พูดเขาจำไม่ได้แล้ว แล้วก็มีปากเสียงเรื่องพูดไม่พูด จนผมเหนื่อยไม่อยากเถียงผมก็เลยไม่พูดอะไร (ตอนนั้นพ่อผมร้องให้ปล้วบอกซะใจแล้วใช่มั้ยที่ทำให้เขาร้องให้ ซึ่งผมไม่เคยอยากได้ความซะใจเลย ถ้าผมอยากได้ความซะใจผมเอาเรื้องนี้ไปบอกคนอื่นให้คนอื่น บอกเขาไม่ดี ดีกว่าจะเก็บเงียบไว้ทำไม แล้วตัวผมที่เสียใจกับคำพูดเขามา15-16 ปี ผิดอะไร ? )
ต่อ หลังจากผมทะเลาะกับพ่อไปได้ 2-3สัปดา แล้วหลังจากนั้นผมกลับมาที่บ้านวันนี้แม่ผมบอกให้ผมไปขอโทษพ่อผม เพราะเขาเป็นพ่อผม ผมก็ตอบไปว่าถ่ผมตายทั้งแต่ตอนนั้นผมยังต้แงขอโทษอีกไหม แล้วผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาเลย
ผมอยากถามว่าผมควรทำยังไงดีครับ ตอนนี้รู้สึกแย่แล้วก็เหนื่อยมากๆเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อไปดี ตลอดเวลาที่ผ่านก็คิดว่าอยากทำให้เขา2คนสุขสบาย มีความสุขอยู่บ้านเลี้ยงหลาน แต่ตอนนี้ผมเริ่มสับสนกลับเป้าหมายในชีวิตแล้วครับ ว่าผมควรทำไงดี? ผมผิดไหม? สวนตัวผมไม่มีคนข้างหลังนอกจากเขา2คน ตอนนี้รู้สึกเคว้งคว้างมากไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี