สวัสดีครับ ผมชื่อคิม ผมอย่างจะมาละบายความรู้สึกของผม ผมได้เเต่เก็บมันเอาไว้คนเดียวร้องไห้คนเดียว เพราะคนที่ผมรักมาก เเล้วเขาก็ได้มาเกิดอุบัติเหตุ จนเสียชีวิต ผมกับเเฟนคบกันได้1ปี10เดือน เเฟนคนนี้ผมรักเขามากเลยครับเพราะไม่ว่าผมจะดื้อจะมึนเเค่ไหนเขาก็ไม่เคยทิ้งผมไปไหนไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรเค้าก็คอยช่วย รึวันที่ผมเหนื่อยผมท้อ ก็จะมีเค้าคอยให้กำลังใจบอกให้ผมบอกให้ผมสู้ๆ เเฟนผมเสียได้1เดือน11วัน ไม่มีวันไหนเลย ที่ผมไม่คิดถึง เพราะตอนที่เค้ายังอยู่ผมอยู่ด้วยกันตลอดไม่ว่าจะไปไหนกินข้าว ไปเที่ยว เเทบจะไปด้วยกันตลอด เเต่พอไม่มีเค้าเหมือนชีวิตผมไม่เหลืออะไรเเล้วจริงๆผมยังจำความรู้สึกวันนั้นได้ดี วันที่เค้าจากผมไปเเบบไม่มีวันจะกลับมาหาผม มันทรมานจริงๆมันจุกมันจุกอยู่ในอก ร้องไห้จนไม่มีน้ำตา วันที่เขาเสีย ผมได้ไปทำงานข้างนอก เเฟนผมอยู่บ้าน ผมก็คุยกันปกติ จนเเฟนผมบอกว่า เองเดี๋ยวเขามาน๊าเขาไปรับอาก่อน เเต่เเปลกเนาะ เเฟนผมไปรับอาเขาโครตนานเลย เชื่อไหม๊ครับ วันที่เขาเสียผมเเทบจะเป็นบ้าตาย เเบบผมไม่เหลืออะไรเเล้ว พอเจอคนที่ดีกับผมรักผมรักที่เป็นผมก็มาตายหนีกัน เเฟนผมเสียวันที่25 เเล้ววันคบรอบผมกับเเฟนที่คบกันมา1ปี10เดือน ครบรอบวันที่26 คุยกันเดี๋ยวเราจะไปหมูกะทะกันเนาะ เเต่วันครบรอบครั้งนี้ ทำไมเเป้งต้องทิ้งเขาไป ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึงคิดถึงตลอดคิดถึงมาก อยากกอดเเค่ไหนก็กอดไม่ได้อยากจะคุยเเค่ไหนก็ไม่ได้คุย เเม้ตอนที่เเป้งไปเรายังไม่ได้ลากันสักคำ ผมอยากจะบอกเพื่อนไว้ครับ ตอนที่ยังมีกันรักกันดีๆอยากทำอะไรก็ทำ เพราะเราไม่รู้เลยว่าใครจะทิ้งใครไปก่อน ขอบคุณทุกคนมากครับที่เข้ามาอ่าน รักเเละคิดถึงเสมอ💙😭
รักกันเมื่อยังหายใจ