คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
เข้าใจเลยค่ะ เราเองก็เคยผ่านอะไรมาแบบจขกท. เรากับแฟนเก่าคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปี1 จนถึงตอนทำงาน (5ปี) ตอนช่วงมหาลัยลำบากมาก เงินไม่ค่อยมี(เพราะขอตังพ่อแม่กันอยู่) รถยนต์ก็ไม่มี ที่พักก็คับแคบ แต่จะบอกว่าช่วงนั้นคือมีความสุขกันมากค่ะ กินอยู่แบบประหยัด กินข้าวตามสั่งจานไม่กี่บาทหรือทำกินกันเอง ไปไหนมาไหนก็ใช้วิธีเดินหรือไม่ก็รถเมล์ นอนก็นอนเบียดกันบนเตียงแคบๆ ซึ่งถึงจะลำบากหน่อยแต่เราก็มีความสุขและรักกันมาก ทะเลาะกันบ้างแต่ก็จะรีบเคลียกันให้จบไม่มีคั่งค้าง
แต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ในช่วงทำงานค่ะ พอเรียนจบเขามีงานทำ มีเงินเดือนครึ่งแสนตั้งแต่จบใหม่ มีรถยนต์ มีบ้านกว้างขวาง หน้าที่การงานฐานะการเป็นอยู่ทุกอย่างคือดีมากๆ แต่เรากลับไม่มีความสุขเลย เพราะเขาเอาแต่ทำงาน เข้างาน 8 โมงเลิกงานตี3 เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ยอมหยุด อยู่ในช่วงบ้างานไฟแรงสุดๆ กลายเป็นว่าเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวค่ะ เรากับเขาทำงานอยู่คนละจังหวัดไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เราจะเป็นคนเอ่ยปากว่าจะขอไปเที่ยวหาบ้าง เขาก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงว่าไม่ว่าง แชทเขาก็ไม่ค่อยจะตอบเราเพราะเขาบอกว่าเขาทำแต่งานไม่ว่างจับมือถือ ซึ่งเราเห็นเขาเล่นเฟสทั้งวันค่ะ พอเราพูดอะไรนิดหน่อยเขาก็จะหงุดหงิด โมโห บอกว่าเราไม่เข้าใจเขา เขาเครียดเรื่องงานมากพอแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องเราอีกหรอ อะไรแบบนี้ค่ะ แรกๆ เราเสียใจมากนะคะ เรานี่โทรไปบ่นไปร้องไห้กับเพื่อนบ่อยจนเพื่อนรำคาญเลย 555555 สรุปเราทนไม่ได้ เราคบกับเขาแล้วเราไม่มีความสุขเลย ชีวิตมีแต่ความเหงา ความโดดเดี่ยว ความเศร้า ร้องไห้คนเดียวปลอบใจตัวเองจนชิน สุดท้ายเลยตัดสินใจบอกเลิกค่ะ ซึ่งแฟนก็ไม่ได้แคร์อะไร เลิกก็เลิก เพราะเขาก็อยากอยู่คนเดียวเหมือนกัน แต่พอผ่านไป 5 วันเขาร้องไห้ฟูมฟายมาขอคืนดี ขอโอกาส แต่เราไม่กลับไปละค่ะ เพราะพอเลิกกันแล้วเราสบายใจมาก มีความสุขมากขึ้น
เราเป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ คนรักควรเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุข ไม่ใช่มอบแต่ความทุกข์ให้เราค่ะ
แต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ในช่วงทำงานค่ะ พอเรียนจบเขามีงานทำ มีเงินเดือนครึ่งแสนตั้งแต่จบใหม่ มีรถยนต์ มีบ้านกว้างขวาง หน้าที่การงานฐานะการเป็นอยู่ทุกอย่างคือดีมากๆ แต่เรากลับไม่มีความสุขเลย เพราะเขาเอาแต่ทำงาน เข้างาน 8 โมงเลิกงานตี3 เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ยอมหยุด อยู่ในช่วงบ้างานไฟแรงสุดๆ กลายเป็นว่าเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวค่ะ เรากับเขาทำงานอยู่คนละจังหวัดไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เราจะเป็นคนเอ่ยปากว่าจะขอไปเที่ยวหาบ้าง เขาก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงว่าไม่ว่าง แชทเขาก็ไม่ค่อยจะตอบเราเพราะเขาบอกว่าเขาทำแต่งานไม่ว่างจับมือถือ ซึ่งเราเห็นเขาเล่นเฟสทั้งวันค่ะ พอเราพูดอะไรนิดหน่อยเขาก็จะหงุดหงิด โมโห บอกว่าเราไม่เข้าใจเขา เขาเครียดเรื่องงานมากพอแล้วยังต้องมาเครียดเรื่องเราอีกหรอ อะไรแบบนี้ค่ะ แรกๆ เราเสียใจมากนะคะ เรานี่โทรไปบ่นไปร้องไห้กับเพื่อนบ่อยจนเพื่อนรำคาญเลย 555555 สรุปเราทนไม่ได้ เราคบกับเขาแล้วเราไม่มีความสุขเลย ชีวิตมีแต่ความเหงา ความโดดเดี่ยว ความเศร้า ร้องไห้คนเดียวปลอบใจตัวเองจนชิน สุดท้ายเลยตัดสินใจบอกเลิกค่ะ ซึ่งแฟนก็ไม่ได้แคร์อะไร เลิกก็เลิก เพราะเขาก็อยากอยู่คนเดียวเหมือนกัน แต่พอผ่านไป 5 วันเขาร้องไห้ฟูมฟายมาขอคืนดี ขอโอกาส แต่เราไม่กลับไปละค่ะ เพราะพอเลิกกันแล้วเราสบายใจมาก มีความสุขมากขึ้น
เราเป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ คนรักควรเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุข ไม่ใช่มอบแต่ความทุกข์ให้เราค่ะ
แสดงความคิดเห็น
ระบายความในใจ ความอึดอัด