ชีวิตเศร้าๆ หดหู่ๆ ของเด็กคนนึง

เรื่องมันมีอยู่ว่า เราอยู่กัน 3 คน มีตายาย เเล้วก็เรา ตั้งเเต่เด็ก ตากับยายทำเเต่งาน ไม่เคยพาไปเที่ยว เเม้เเต่วันหยุดก็ไม่พาไปไหนเลย วัน ๆ ก็จะให้อยู่เเต่ในห้องทั้งวัน ทั้งคืน พอจะออกไปไหนก็จะไม่ให้ไป

ใครจะไปพัทยามารับเราหน่อยค่ะคือเราจะไม่ไหวกับหมู่บ้านนี้เเล้วเกลียดเราตั้งเเต่เด็กเเล้วที่บอกว่าหนูเป็นบ้านหนูจะบ้าเพราะคนทั้งหมู่บ้านเกลียดนี้เเหละค่ะเกลียดหนูตั้งเเต่เด็กอารมณ์มันก็เก็บหลดป่ะคือชีวิ

สวัสดีทุกคน เราอยากแชร์เรื่องราวของเราให้อ่านกัน เราใช้ชีวิตที่ กทม. 30 ปี และว่างงานช่วงโควิด เลยกลับมาพักที่บ้านแม่ คิดว่าถ้าโควิดซาแล้วจะรีบเดินทางกลับ กทม. ทันที น้องสาวเรามีลูกหัวปีท้ายปี เ

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เริ่มเขียนตอน23:55 ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตั้งเสร็จตอนไหน คือตัวหนูอายุ17ปี แต่ดันเจออะไรไม่รู้กับชีวิตปัญหานี้เป็นปัญหาครอบครัวค่ะหนูแค่อยากได้คนปลอบเฉยๆโดยครอบครัวหนูมีกันอยู่4คนโด

สวัดดีค่ะวันนนี้หนูจะมีเล่าประสบการณ์ที่หนูเจอในวันนี้ เมื่อวันเสาร์หนูเดินผ่านห้องประชุมของโรงเรียนหนูได้กลิ่นธูปเเละกลิ่นดอกมะลิ หนูบอกเพื่อนว่า เห้ยกุได้กลิ่นธูปว่ะ ซึ่งเพื่อนหนูก็ได้กลิ่นเหมือนก

วันนี้หนูจะมาเล่าปัญหาชีวิตตั้งเเต่เด็กจนให้ฟันคะ หนูอายุ17ปีค่ะ เริ่มเเรกเลยพ่อกับเเม่เลิกกัน เเม่ขึ้นมาทำงานกรุงเทพ ย้ายโรงเรียนมาเรียนใกล้ที่ทำงานเเม่ ไม่เคยได้ใส่ชุดนักเรียนใหม่ๆกับเขาตั้งเเต่พ่อเ

คือผมเป็นผู้ชายเเล้วก็อยู่ในช่วงวัยรุ่น เเต่กลับเกลียดสิ่งโป๊เปลือยเเบบมากๆบางคนอาจไม่ชอบเเต่ก็ยังรับได้ดูได้ไม่ได้อะไร เเต่ผมเห็นไม่ได้เลยมันจะอี๋ทันทีเช่นเวลาเห็นเพื่อนหรือเพื่อนในเฟสหรือไอจีลงสตอรี