ชีวิตเศร้าๆ หดหู่ๆ ของเด็กคนนึง

เรื่องมันมีอยู่ว่า เราอยู่กัน 3 คน มีตายาย เเล้วก็เรา ตั้งเเต่เด็ก ตากับยายทำเเต่งาน ไม่เคยพาไปเที่ยว เเม้เเต่วันหยุดก็ไม่พาไปไหนเลย วัน ๆ ก็จะให้อยู่เเต่ในห้องทั้งวัน ทั้งคืน พอจะออกไปไหนก็จะไม่ให้ไป

สวัสดีค่ะ หนูอายุ17เเระ หนูเหนื่อยกับครอบครัวมากกับเเม่นี่ที่สุดเลย เเม่หนูเลิกกับพ่อเเละหนูก็อยู่กับเเม่มาตลอด เเต่หนูทะเลาะกับเเม่มาตั้งเเต่เด็กๆเลย เเม่หนูอายุก็เยอะเเล้วหนูก็พอเข้าใจว่าอารมณ์คนเเก

ใครจะไปพัทยามารับเราหน่อยค่ะคือเราจะไม่ไหวกับหมู่บ้านนี้เเล้วเกลียดเราตั้งเเต่เด็กเเล้วที่บอกว่าหนูเป็นบ้านหนูจะบ้าเพราะคนทั้งหมู่บ้านเกลียดนี้เเหละค่ะเกลียดหนูตั้งเเต่เด็กอารมณ์มันก็เก็บหลดป่ะคือชีวิ

ต้องทำงานเลี้ยงตัวเอง มีพ่อเเม่เเต่พึ่งใครไม่ได้เลย ชีวิตนี้ลำบากตั้งเเต่เด็ก มันเหนื่อยเเละท้อจังเลย

คือ ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่ใหญ่ เเต่เราเป็นน้องคนสุดท้องเเต่เรามีพ่ออีกคน ช่วงเเรกๆที่จำ ความได้พี่ๆอีก4คนคงไม่ค่อยชอบเราเเต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกเเต่พอโตมาเรื่อยๆมันก็ดีขึ้นค่ะ เเละเมื่อปีที่เเล้

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เริ่มเขียนตอน23:55 ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตั้งเสร็จตอนไหน คือตัวหนูอายุ17ปี แต่ดันเจออะไรไม่รู้กับชีวิตปัญหานี้เป็นปัญหาครอบครัวค่ะหนูแค่อยากได้คนปลอบเฉยๆโดยครอบครัวหนูมีกันอยู่4คนโด

เราอยากจะมาเล่าเรื่องราว ๆ เล็กๆ ของชีวิตเราให้เพื่อนๆ ได้ฟัง เราเป็นเด็กบ้านนอก ที่โตมาโดยที่มีตากับยายเลี้ยงมา พ่อกับเเม่เรามีเราโดยที่ไม่พร้อม เราขอเกริ่นว่า "เราเป็นลูกที่พ่อไม่รัก" เรา

วันนี้หนูจะมาเล่าปัญหาชีวิตตั้งเเต่เด็กจนให้ฟันคะ หนูอายุ17ปีค่ะ เริ่มเเรกเลยพ่อกับเเม่เลิกกัน เเม่ขึ้นมาทำงานกรุงเทพ ย้ายโรงเรียนมาเรียนใกล้ที่ทำงานเเม่ ไม่เคยได้ใส่ชุดนักเรียนใหม่ๆกับเขาตั้งเเต่พ่อเ

สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูอายุ24ปี หนูมีน้องสาวอายุ6ขวบซึ่งน้องสาวอยู่กับคุณตาคุณยาย ส่วนหนูทำงานที่กรุงเทพ คุณแม่หนูอยู่ต่างประเทศ ส่วนคุณพ่ออยู่จังหวัดเดียวกันกับน้องหนู หนูพึ่งไปหาแม่กลับมา และเดินทางมาต่าง