คิดถึงบ้านแต่ไม่มีบ้านให้กลับ

สวัสดีค่ะ หนูอยากมาเล่าปัญหาชีวิตที่พบเจอคือหนูอยู่กับปู่กับย่ามาเกือบทั้งชีวิตเพราะพ่อกับแม่หย่าร้างกัน ไปตั้งแต่3เดือน หนูเลยมีปู่กับย่ามี่คอยส่งเสียเลี้ยงดูมาตลอดจนตอนนี้อายุ 20 ปี พ่อของหนูไปมีแฟน

สวัสดีค่ะเรามาเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งซึ่งอยู่คนละจังหวัดกับบ้านของเราต้องบอกก่อนว่าเราอยู่หอนอกและเเม่ให้เรามาลองปรับตัวต่างต่างๆในที่นี่จนมาถึงตอนนี้เราก็ยังปรับตัวไม่ได้ชอบนึกถึงพ่อแม่นึกถึงบ้านนึกถ

สวัสดีค่ะ พอดีเราสงสัยและอยากอ่านความเห็นของทุกคนเลยลองเปรียบเทียบดูค่ะ เราเห็นว่าบางครอบครัวเนี่ยอยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนจะมีความสุขเหมือนจะอบอุ่นแต่แท้จริงๆแล้วไม่ได้สนิทกันอย่างที่เห็นเลยแทบจะไม่ใส่

ผมเขียนกระทู้นี้เพราะแค่อยากระบายสิ่งที่อยู่ในใจครับ คือตอนนี้ผมคิดว่าผมคงเป็นโรคซึมเศร้า​ เพราะตั้งแต่ไม่มีแม่​ ผมรู้สึกโดดเดี่ยว​มาก​ ตอนนี้ผมก็ไม่ได้ไปฝึกงานแล้ว​ เพราะอยู่ๆก็ค

สวัสดีค่ะ หนูมีเรื่องอยากจะระบาย สิ่งที่อัดอั้นมานานหหลายปี ขอบอกก่อนเลยว่า หนูอาศัยอยู่กับ พ่อ แม่เลี้ยง ปู่และพี่ชายหนูซึ่งเป็นลูกติดแม่เลี้ยงหนูเอง แม่ของหนูแยกกับพ่อตั้งแต่เด็ก โดนบังคับให้อยู่กับ

คือวันนี้เรามีเรื่องอยากจะระบายหน่อยค่ะ แล้วก็อยากฟังความคิดเห็นของทุกคนว่ารู้สึกไงกับเรื่องนี้ ในอดีตแม่เราเคยลงคริปที่เราเคยเต้นตอนเด็ก ประเด็นคือในคริปเป็นคริปที่เราใส่ผ้าขนหนูเต้น แล้วตอนท้ายคริ

ตอนเด็กๆเราเคยคิด:(นะว่า อยากเรียนให้จบ ม ปลายแล้ว อยากเข้ามหาวิทยาลัยเร็วๆจะ ได้จบๆได้ไม่ได้มีครูมาวุ่นวาย คิดว่ามันไม่อิสระเท่ากับมหาลัยเลย แต่กลับกันพอเข้ามามหาวิทยาลัย สังคมต่างจากม ปลายเลย ต้องช่

เรามีเพื่อนอยู่คนนึงที่อยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม.ต้น แต่ไม่ค่อยสนิทกันเลย(แทบไม่เคยคุยกัน) แต่พอตอนม.ปลายก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีก ก็เลยเริ่มได้คุยกันเพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทเราและในห้องใหม