ความโดดเดี่ยว

ปัจจุบันอยู่ม.ปลาย

อยากมีเพื่อนแต่เหมือนเราเป็นตัว บัคของชีวิตที่หายังก้ไม่มีทุกวิธี เน็ต หนังสือ ทุกอย่าง ทำไมอะ!

!!ใครที่ว่าอยู่คนเดียวสบายจะตาย ผมขอปฎิเสธสำหรับในโรงเรียน เพราะเราจะต้องไปทำกิจกรรมที่บังคับเรา
งานกลุ่ม กีฬาสี  พละ  ชุมนุม  เวลาเกิดเหตุพวกนี้ทำไงละ!!!!

ทุกครั้งกลับบ้าน🏡ก็เดินอยู่คนเดียว  มองไปไหนก็มีแต่คนพูดเสียงหัวเราะ สนุกสนาน  ต่างกันกับเรา เดินๆ
ไปเหงาๆ  อยากเดินไปให้เร็วที่สุด

พอขึ้นรถโดยสารก็คิดในหัวทุกกวันว่าทำไมอะเราถึงหาเพื่อนได้ยากขนาดนี้  ร้องไห้แต่ต้องเก็บอาการเพราะอยู๋บนรถ  มองคนอื่นลงไปเที่ยวห้างเดินเป็นกลุ่มๆ เราก็อยากเดินแบบนั้นบ้างแต่ไม่มี

แล้วเวลาชุมนุมนี้คือที่สุดพอๆงานกลุ่มคือครูปล่อยว่างคนอื่นๆก้ไปเล่นกะเพื่อนเราก้ต้องมาแอปๆรอเวลาปล่อยเรียน

น่าอิจฉาคนที่มีเพื่อนๆโครตตตฟิน
ถามว่าเรามีเพื่อนไหมมีก้แค่ในห้องเรียนพอไปนอกห้องจะคนระแบบเลย(คือเพื่อนในห้องเค้ามีกลุ่มๆหมดแล้ว)
 
การหาเพื่อนเป็นอะไรทึ่ยากมาก(ใครเป็นอินโทรเวิร์ตจะเข้าใจดีเวลาอยู่กะคนมากๆ จะพูดไม่ออกเลย)

คงชิน

ไม่ต้องห่วงผมนะทุกคนเพราะผมคงชินแล้วกะเรื่องราวแบบนี้  เดียวมันก็ผ่านไปเองแหละ จะเรียนให้จบๆเก็บเงินเที่ยวรอบโลกคนเดียว แล้วชีวิตจะผ่านไปได้ด้วยดีจากใจคนไม่มึเพัอน