ขออธิบาย ตั้งแต่ต้น เพศชายนะครับ ตอนเด็กๆ เป็นคน ค่อนข้างหัวอ่อน เชื่อฟังพ่อแม่ มากแทบไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย ชีวิตมีแต่เรียนกับอยู่บ้าน พอวัยรุ่นหน่อยทำงานหาเงิน กินเหล้า เที่ยวไปวันๆ ผ่านไป 10 ปี จนเกิดเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทในร้านเหล้าผมไปนอนโรงพยาบาลอยู่ 1 สัปดาห์ เลยคิดกลับตัว เริ่ม คบแฟนคนนึงแบจริงจัง แต่แฟนไม่เคยพาเจอพ่อแม่เลย แฟนบอกไม่อยากมีลูก บอกว่าให้ผมเลี้ยงตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ เวลาผ่านไปไวมาก 7 ปี สุดท้ายช่วงโควิดระบาดเราห่างกัน ผมบอกเลิกแฟนไปเพราะเรื่องไม่เข้าใจกันและรู้สึกว่าคบกันต่อคงไม่มีอะไรดีขึ้น ประกอบกับตอนนี้ผมมีปัญหาเรื่องสุขภาพเกี่ยวกับโรคเรื้อรัง หลังจากนั้น โสดมาสักพักตอนนี้มีแฟนใหม่แต่แฟนใหม่ก็ออกแนวไม่อยากมีลูกมีครอบครัวเหมือนเดิม ซึ้งใจลึกๆแล้วผมก็อยากมีลูกไว้อย่างน้อยก็ช่วยดูผมในยามแก่บ้างครั้งก็ยังดี ตอนนี้ผมอยู่กับแม่ 2 คนคิดไม่ออกเหมือนกันว่าตอนอายุเข้าเลข 60+ จะอยู่ยังไงต่อจะทำยังไงต่อ ถ้าแม่ผมไม่อยู่แล้วบางทีผมก็จะอยู่ยังไงในใช้ชีวิตคนเดียวยังไง อยากขอแนวทางในการใช้ชีวิตหน่อยครับ