รันเป็นห่วงเเต่การเป็นห่วงก็ควรมีลิมิต เหมือนคนเขียนบทสร้างรันมาให้ชอบเสร่อไปเรื่อยๆ จนทำให้รันดูเป็นคนงี่เง่า มีตอนที่ชินอิจิบอกให้รันห้ามไป เเต่รันก็พูดว่าถ้าชินอิจิไปฉันก็ต้องยิ่งไปปกป้อง เเต่ตัวเองกลับเป็นภาระชาวบ้าน จนบางทีก็หงุดหงิดยิ่งเห็นทรงผมอันเเหลมเฟี้ยวของรันเเล้วยิ่งทำให้หงุดหงิดคูณ2 ที่สำคัญรันก็ยังชอบไปอุ้มโคนันอยู่ได้ อุ้มบ่อยจนโคนันจะทำอะไรก็ทำไม่ได้ โดยที่ก็ควรรู้ได้เเล้วว่าไปเด็กเเว่นเนี่ยมันฉลาด ไม่ชอบฟังคนอื่นเเถมยังไปเตะอากาอิ เเบบที่ยังไม่ฟังคำอธิบายจนมาดูเป็นเด็กที่ใช้เเต่กำลัง ทำตัวงี่เง่าทั้งที่ตอนเเรกก็ไม่ได้เป็นเเฟนกัน ทำตัวหวงก้างมาก  เเละงงมากคนในเรื่องนี้เป็นอะไรกันไปหมดทำไมไม่ปฏิเสธให้มันหนักเเน่น มาเอิ่มเอ่ออยู่ได้ฟังเเล้วหงุดหงิด ที่ไม่ชอบที่สุดเลยคือโคโกโร่ที่ชอบทำร้ายเด็กอายุเเค่7โดยที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงเเม้ไอเตี้ยนั่นจะอายุ17เเล้วก็เหอะเเต่ตอนนี้ก็ยังอยู่ในสภาพของเด็กป.1 เเละอยากให้โคนันบอกความจริงกับรันสักทีปล่อยให้ตายไปจบ การที่ปล่อยให้รันทำตัวโง่ต่อไปก็มีเเต่จะทำให้ตายไวขึ้น บอกให้จบๆไป เเต่ถ้ารันอยากเสร่อไปใช้คารเต้จัดการก็เเค่ตายๆไปจะได้จบ รำคาญ ช่วยตัวเองไม่เป็นต้องพูดชินอิจิๆอยู่ได้ มันทำให้ตัวละครรันกลายเป็นบทที่งี่เง่าไม่ฉลาดไร้มารยาทใช้เเต่กำลังเอาเเต่ใจ ส่วนโคนันรำคาญมากพูดอ้อมอยู่ได้ก็พูดตรงๆไปเลยจะได้จบๆ อุ๊บเก็บเงียบอยู่ได้ หงุดหงิด