เราอายุ 23 ค่ะ ได้งานที่มั่นคงทำแล้ว ช่วยลดค่าใช้จ่ายแม่ไปได้พอสมควร อึดอัดมากกลับบ้านไปไม่มีความสุข ไม่โดนเหน็บก็ด่า เดินกระแทกเท้าปาของ หยาบคาย โมโหเราแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ ล่าสุดแค่เรื่องอาหาร หนีลงมานอนข้างล่างหาว่าเราเห็นเขาเป็นขี้ข้าเป็นคนใช้ เราไม่ได้สั่งเขาเลย เขาอยากทำอาหารเราแค่ออกความเห็นว่าทำแบบนั้นได้มั้ย ระเบิดออกมาเลย เราไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น ระแวงไปหมดแล้วไม่กล้าพูดอะไรเลย ตอนเด็กๆเราทำผิดอะไรก็จะไล่ออกจากบ้าน พอเราโตแล้วกลับจะหนีไปเองเก็บเสื้อผ้าแล้วก็ด่าเราเนรคุณ เราไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลย นอกจากเรื่องมีแฟน เพิ่งมามีตอน20นี้แล้ว กลายเป็นว่าเราสนใจแต่ผู้ชายไม่สนใจแม่ ทั้งๆที่เจอกันแค่เช้าเย็นรับจากที่ทำงาน มีแต่คำด่าคำหยาบด่าสารพัด  เหนื่อยใจมากไม่อยากกลับบ้านเลย กลายเป็นว่าเรารอเขาให้เขาไล่เราซะงั้น ไม่อยากเป็นแบบนี้ ตั้งใจจะดูแลเขาเหมือนที่เขาเลี้ยงเรามา อยากจะให้เราเลิกกับแฟนอย่างเดียวแค่แฟนไม่ได้ทำที่เขาใช้ แฟนมาช่วยที่บ้านเยอะมาก เพราะที่บ้านไม่มีผู้ชายเลย เราเป็นคนที่มีแฟนแท้ๆแต่เรากลับเลือกไม่ได้ ท้อมาก อยากหนีออกมา toxic มากจนจะบ้า อยากจะกรี๊ดออกมาเลย ไม่รู้จะทำไง ไม่อยากอยู่แล้ว ไม่อยากเจอใครเลย ครอบครัวเราก็มีแค่เขาดันมาเป็นแบบนี้อีก เราออกมาดีมั้ย เราเจอแบบนี้มาทั้งชีวิตแล้ว ตอนนี้เราใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเอง เราช่วยเขาได้แล้ว ถ้าเราออกมาจะเนรคุณมั้ย ไม่อยากทนรับอารมณ์แบบนี้อีกแล้ว