สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะขึ้นปี3ที่คณะแพทย์แห่งหนึ่งค่ะ เริ่มจะรู้ตัวมาซักพักแล้วว่าไม่ชอบ+ไม่มีความสนใจในทางสายนี้ เราเลือกคณะนี้เพราะตอนเราจบม.6เป็นปีที่โควิดยังครองโลก เราอยากได้ความมั่นคงในอาชีพเหนือทุกสิ่ง ความชอบช่างมัน แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าไม่น่าเลย ตั้งแต่ขึ้นปี2ที่เริ่มเรียนวิชาแพทย์จริงจัง เราไม่มีความสุขเลยซักวันที่ไปเรียน มีแต่ความกลัวว่าเดี๋ยวต้องเจอการท่องจำเป็นร้อยหน้า เดี๋ยวต้องยืนทำแลปเป็นชั่วโมง เดี๋ยวจะต้องสอบใหญ่ ซึ่งถ้าไม่ผ่านก็ต้องซ่อม หมายความว่าจะไม่มีปิดเทอมให้พัก และเปิดเทอมมาก็ต้องทำทุกอย่างอีกรอบ เจออย่างนี้มา2ปี ความอยากเรียนรู้อะไรที่เคยมีมันหายไปหมดแล้วค่ะ ตอนนี้คิดว่าแค่เรียนให้ผ่านให้จบ ทนอีก4ปีแล้วคงไปทำสิ่งที่ชอบจริงๆ

แต่ตอนนี้แค่จะทำแบบนั้นยังยากเลยค่ะ แค่เรามานั่งพิมพ์กระทู้ตอนนี้ก็รู้สึกผิดที่ไม่เอาเวลาไปอ่านหนังสือแล้ว มันเกินคำว่าเหนื่อย แค่เวลาจะเอาไปคุยกับจิตแพทย์ยังไม่มีเลยค่ะ ขอเหตุผลว่าทำไมเราไม่ควรยอมแพ้ตอนนี้ได้มั้ยคะ หรือขอกำลังใจซักนิดก็ยังดี