วงดนตรีธรรมดาเคยได้ร่วมเดินสายกับวงดนตรีลูกทุ่งหมอลำ สมโภชน์ ดวงสมพงษ์ ประมาณปี 2530-2531 ตระเวนไปทั่วภาคอีสานเกือบจะหมดทุกจังหวัดจะให้เล่าบอกว่าสนุกก็สนุกจะบอกว่าลำบากก็ลำบากครับ ช่วงเวลานั้นเรื่องเงินทองเรามองข้ามมันไปเลย บางครั้งตื่นเช้าขึ้นมาเราอยู่บนรถหลอนมากพอรู้ว่ารถมาจอดอยู่ที่ป่าช้า ถ้าเล่นในเมืองหรือชานเมืองเราแยกตัวออกมาพักโรงแรมกับพวกห้างเครื่องและวงลูกทุ่งเค้า พวกเค้านอนกันในรถทัวร์บรรทุกหางเครื่องและนักดนตรีกัน เราอยู่กับเค้าเกือบปี เจอทั้งอุปสรรคและความสนุกไปพร้อมๆกัน บางครั้งได้เข้ากรุงเทพหรือลงมาเล่นแถวปริมณฑล อาหารการกินก็ตามสภาพ สิ่งที่ไม่เคยสัมผัสก็ได้สัมผัส เช่น เค้าล้มวัวทั้งตัวแล้วก็เอามาทำก้อยทั้งกะละมั้งซักผ้าใบใหญ่ 2-3 กะละมัง แล้วก็ล้อมวงกินกันทั้งวง 30-40 คน นักดนตรีบางคนที่แล่วัวแล่แล้วปาดเนื้อออกมาชิ้นนึงเอามะนาวบีบแล้วก็เอาเข้าปากเคี้ยวแบบเอร็ดอร่อย เค้าทำเหมือนธรรมชาติแต่เรามันเด็กเทพ เห็นแล้วแปลกใจมาก จริงๆมีอีกหลายอย่างที่ได้เห็นและอยากจะถ่ายทอด เช่นวงพัก 2 คืนเราไปพักที่อุบลในตัวเมือง เรากับเพื่อนในวงถือโอกาสไปเที่ยวในเธค พอเธคเลิกถึงตอนเดินกลับ มีแฟนเพลงผู้หญิงรู้ว่าเราเป็นนักร้องออกเทปเค้ามาสะกิด แล้วเข้ามาพูดว่า “อ้ายๆมาสี่กันบ่อ” ผมงงมากครับเขาว่าอะไร เพื่อนในวงดนตรีที่พูดอีสานเขาบอกว่าน้องเขาจะชวนนายไปเอากัน ผมหัวเราะแล้วส่ายหัว มีแบบนี้ด้วยเหรอ มีอยู่ครั้งนึงไปเล่นงานที่ภาคกลางเพื่อเล่นงานของแอ๊ดเทวดาจังหวัดนครสวรรค์ วงธรรมดามาถึงก่อนเลยขึ้นไปเล่นแต่พี่สมโภชน์ดวงสมพงษ์ยังมาไม่ถึง พอเราลงจากเวที แล้วก็ยังไม่มา พี่แอ๊ดเทวดายั๊วะมากเลยให้คิวนักร้อง แม้วภูเวียงขึ้นร้องแทน แล้วพูดกับพวกเราว่า “วงธรรมดาดีมาก แต่สมโภชน์ผมไม่โอเคเลยวันหลังจะเรียกวงธรรมดามาวงเดียว” แล้วก็บ่นจนผู้ใหญ่หลายคนส่ายหัว มันเป็นประสพการณ์ของเราที่ยังอยู่ในหัวสมองแม้มันจะผ่านมาเป็น สามสี่สิบปีแล้ว จริงๆยังมีเรื่องที่อยากเล่าอีก แต่ครั้งนี้ขอเล่าเท่าที่จำได้แค่นี้ก่อนนะครับวันหลังมีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังอีก...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ เข่ง โก๋ไม้ที สมาชิกวงธรรมดา.
เรื่องเล่าประสพการณ์ของวงดนตรี ธรรมดา