เราเป็นเด็กคนนึงที่ นิ่งเงียบ สายตาแรงคนในครอบครัวมักบอกว่าเราไม่เต็มใจทำอะไรเอาจิงเราเต็มใจทุกอย่างแค่เราเป็นคนนิ่งแล้วคนในครอบครัวสปอยน้องมากๆบางทีก็ไล่เราไปตาย บางทีก็ด่าเรื่องเราเป็นติ่ง แต่เอาจริงเซฟโซนของเราเลยแต่เข้าไม่ใจ เราช่วยทำงานบ้านแต่เราเป็นคนช้าช้ามากจะทำหรือไม่ทำาก็โดนด่าหาเรื่องมาด่าได้ทุกวันจนเคยคิดว่าตนเองอยากตายแต่พอเขาไล่ไปตายย้อนกลับเสมอชีวิตหนูมีค่ามากกว่าการตาย เขามักจะตีเรา ด่าท้อว่าเรานิสัยเหมือนแม่ เป็นคนชอบเต้น  ชอบร้องเพลง แต่เขากลับพูดว่าทำเพื่อะไร เรามีความฝันสูงสุดคือการเรียนมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ แต่สิ่งที่เขาตอบกลับมันเสียใจมาก " คนเก่งถึงเรียนได้ " แต่เราก็พอได้ ก็งงว่าจะเอาอะไรกับเด็ก 16 ชอบขู่ว่าจะไม่ให้เรียน ตื่น 7 โมงก็หาว่าสาย เป็นคนชอบอยู่คนเดียวอารมณ์ร้ายแต่จัดการได้ขอบออกไปข้างนอกเพราะสบายใจกว่าอยู่ในบ้าน ทำอะไรมักไม่บอกดีใจก็ดีใจคนเดียว เสียใจก็แค่เริ่มไม่ ถูกคนมองด้วยสายตาเด็กคนนี้เหมือนแม่ แต่เราเป็นตัวเราที่สุดไม่เป็นรองใคร