ตรงหน้าต่าง คนที่ไม่คิดว่าจะโผล่มาก็ปรากฎตัว นั่นคือนางสาวชาชาชาที่หายออกจากบ้านไปร่วม 10 ปีได้
งอนแล่วพี่สาว "เราก็เถียงกะพ่อซะตั้งนาน เพราะพ่อเชื่อว่าตายไปแล้ว"
ชาชาชา "มีแต่เจ้าที่ยังคิดว่าเรายังมีชีวิตอยู่ สมเป็นพี่สาวเรามากเบย"
งอนแล่ว "เปล่า เราคิดว่าเจ้าเป็นแค่ภาพหลอนของครอบครัว ไม่มีตัวตนจริงงะ"
ณ โต๊ะอาหาร
พ่อ "แล้วตกลงที่หายไปนี่ไปทำไรมา?"
ชาชาชา "นั่ง ๆ นอน ๆ ที่เมืองนูโย้กมา"
งอนแล่ว "แล้วคิดไงกลับบ้านมา?"
ชาชาชา "ไม่คิดไร นึกอยากจะกลับก็กลับมา"
แล้วชาชาชาก็รู้สึกผิดสังเกต
ชาชาชา "จริง ๆ ครอบครัวเรามีอยู่ 86,293 คนนี่นา แล้วไหงเหลือกันแค่ 2 คนแค่นี้"
งอนแล่ว "พวกพี่น้องเราโดนจับตัวไป..."
พ่อ "อย่าเล่าเลย ชาชาชาจะโล่งใจเสียเปล่า ๆ"
งอนแล่ว "เค ไม่บอกละก็ได้ว่าองค์กรงุ้งเป็นคนจับตัวไป"
ชาชาชา "ก็ถือว่าเรายังไม่รู้ละกัน เพราะงั้นก็ไม่ไปช่วย"
พ่อ "แต่พวกเขาเป็นพี่น้องเจ้านะ"
ชาชาชา "ชาวโลกทั้งผองล้วนเป็นพี่น้องกัน"
งอนแล่ว "งั้นเราไปกับพ่อ 2 คนก็ได้"
ชาชาชา "บ้านนี้กำลังจะได้เป็นของเราคนเดียวแล้ว"
ทั้ง 2 ก็ไปถล่มองค์กรงุ้ง 3 วันผ่านไปก็ช่วยพี่น้องมาได้ทั้งหมด
ชาชาชา "ความเงียบสงบได้จากไปแล้ว"
พี่น้อง 598 "เลิกหวังว่ามันจะกลับคืนมาได้เลย"
นิทานก่อนนอน 123
งอนแล่วพี่สาว "เราก็เถียงกะพ่อซะตั้งนาน เพราะพ่อเชื่อว่าตายไปแล้ว"
ชาชาชา "มีแต่เจ้าที่ยังคิดว่าเรายังมีชีวิตอยู่ สมเป็นพี่สาวเรามากเบย"
งอนแล่ว "เปล่า เราคิดว่าเจ้าเป็นแค่ภาพหลอนของครอบครัว ไม่มีตัวตนจริงงะ"
ณ โต๊ะอาหาร
พ่อ "แล้วตกลงที่หายไปนี่ไปทำไรมา?"
ชาชาชา "นั่ง ๆ นอน ๆ ที่เมืองนูโย้กมา"
งอนแล่ว "แล้วคิดไงกลับบ้านมา?"
ชาชาชา "ไม่คิดไร นึกอยากจะกลับก็กลับมา"
แล้วชาชาชาก็รู้สึกผิดสังเกต
ชาชาชา "จริง ๆ ครอบครัวเรามีอยู่ 86,293 คนนี่นา แล้วไหงเหลือกันแค่ 2 คนแค่นี้"
งอนแล่ว "พวกพี่น้องเราโดนจับตัวไป..."
พ่อ "อย่าเล่าเลย ชาชาชาจะโล่งใจเสียเปล่า ๆ"
งอนแล่ว "เค ไม่บอกละก็ได้ว่าองค์กรงุ้งเป็นคนจับตัวไป"
ชาชาชา "ก็ถือว่าเรายังไม่รู้ละกัน เพราะงั้นก็ไม่ไปช่วย"
พ่อ "แต่พวกเขาเป็นพี่น้องเจ้านะ"
ชาชาชา "ชาวโลกทั้งผองล้วนเป็นพี่น้องกัน"
งอนแล่ว "งั้นเราไปกับพ่อ 2 คนก็ได้"
ชาชาชา "บ้านนี้กำลังจะได้เป็นของเราคนเดียวแล้ว"
ทั้ง 2 ก็ไปถล่มองค์กรงุ้ง 3 วันผ่านไปก็ช่วยพี่น้องมาได้ทั้งหมด
ชาชาชา "ความเงียบสงบได้จากไปแล้ว"
พี่น้อง 598 "เลิกหวังว่ามันจะกลับคืนมาได้เลย"