บางครั้งเราก็ไม่ควรพบเจอคำดูถูกเจอคำแขวะจากครอบครัว บ้านน่าจะเป็นที่เซฟโซน แต่ มันเป็นที่ที่ไม่น่าอยู่อาศัยซะเลยคะ

เคยรู้สึกอยากหายไปเงียบๆแต่ไม่รู้จะหายไปยังไงบ้างมั้ย แล้วตอนรู้สึกแบบนี้ คือตอนไหนสาเหตุมันเกิดมาจากอะไรกันของตัวเราเกิดจากครอบครัวและคนรอบข้างใครบอกครอบครัวคือเซฟโซน มันอาจจะไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไปไม่

คือ เราโคตรเครียดเลยอ่ะ เกลียดตัวเองไม่รู้จะเกิดทำไม ใช้ชีวิตติดลบตลอด คือเปนคน เงียบ เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่รู้จะคุยกับคนอื่นยังไงกลัวคนอื่นว่า กลัวผิดพลาด พอเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ไม่กล้าอีก รำคาญตัวเ

พอดีเราได้งานทำแล้วแต่เป็นงานร้านอาหารเราเรียนจบปริญญาตรีสาขาบัญชี แล้วเราก็บอกกับแม่ว่าเราได้งานทำแล้วแต่เป็นงานร้านอาหารนะ แทนที่จะได้คำพูดที่เป็นคำชมหรือคำปลอบใจ ว่า ทำงานไหนก็ทำไปก่อน แต่สิ่งที่เร

เพิ่งอ่านข่าวเจจนี่ ได้หมดถ้าสดชื่น ออกมาพูดถึงแม่ ทำให้รู้ว่า ก่อนหน้านี้ แม่ก็ออกมาแฉลูกว่าไม่ให้เงิน เจนนี่บอกว่า แม่ติดเงินชาวบ้าน และเจนนี่ก็จ่ายแทนให้มาตลอด จนกระทั่งไม่ไหวแล้ว เพราะบ่อย และไม่

เราอายุ19เรียนอยู่ปี1ไม่ใช่ผ้าขาวพับไว้นะแต่เรากัวการบอกกับครอบครัวว่าคบกับใคร //ครอบครัวชอบพูดทำนองว่าตั้งใจเรียนไปให้จบๆมีคนแถวบ้านหลายคนชอบดูถูกเราเหมือนเราเป็นความหวังหมู่บ้านค่ะ..เราก็กดดันตัวเอง

เห็นโพส ที่แม่ประจานลูกวัย 16 ที่หนีออกจากบ้าน แล้วหดหู่ ครอบครัวเราก็ไม่ใช่เซฟโซน ทำไรคือผิดหมด ตอกย้ำแต่ความผิดพลาด ไม่คาดหวังอะไรจากเรา แต่ไม่เคยซัพพอร์ตเรา บางครั้งเราก็จุกอกเวลาเพือนถามว่าพ่อแม่

"ครอบครัว" ที่ไม่เคยให้โอกาสพูด ไม่เคยฟังเหตุผล ไม่เคยฟังคำอธิบาย ไม่เคยภูมิใจในตัวเรา ไม่เคยให้ความรัก,ความอบอุ่นเรา มีแต่คำดูถูกชอบเปรียบเทียบ ยังเรียกว่า "ครอบครัว" อยู่ไหม?

อะไรคือ “เซฟโซน” ของคุณในเวลาที่ท้อแท้