สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นว่าเราแค่อยากบ่นให้คนอื่นฟัง แล้วก็discussค่ะ555
เราอายุ 20 ต้นๆ ยังเรียนมหาลัยอยู่ เป็นคณะที่เรียนค่อนข้างหนัก เวลาว่างน้อยมากๆ (เพราะเรารักการเรียนมากด้วย)
เราคิดว่าเราน่ารักนิดหน่อย หมายถึงหน้าตาไม่ได้แย่ นิสัยเงียบๆแล้วก็ขี้อายกับคนแปลกหน้า มีโลกส่วนตัวสูง (introvert) แต่ก็สามารถเข้าสังคมได้ปกติ มีความสัมพันธืที่ดีกับเพื่อนๆและพี่ๆ พอพีคๆก็จะพูดเยอะหน่อย
ทั้งชีวิตมีแฟนแค่คนเดียวตอนม.ปลาย ที่เหลือก็เคยมีคุยๆบ้าง แต่ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน ไม่เคยคิดอยากจะตั้งใจหาแฟน
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปชอบพี่คนนึง พี่เขาเป็นคล้ายๆหัวหน้าทีมเรา อายุห่างกัน8ปี
แล้วเขาไม่ได้สนใจเรา (บวกกับไม่ได้มีโอกาสเจอขนาดนั้นหลังงานจบ เราก็ชวนคุยไม่เก่ง พยายามแล้วก็ไม่สำเร็จตามคาด)
เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้สึกเหงามากๆๆๆ หลังจากนั้นก็พยายามหาแฟนในที่เรียน ก็ไม่ได้สักคน555 (ประมาณ 6 เดือนที่ผ่านมา)
จะบอกว่าขั้นตอนคือต้องคัดกรองคนที่มีแฟนแล้ว และไม่ชอบผู้หญิงออกไป
ต่อมาก็คนที่ตรงสเปค ซึ่งก็คือคนที่สูงกว่าเรา อายุมากกว่าอย่างน้อย3ปี ขาว ตี๋ ใส่แว่น เรียนเก่งๆ สอนเราได้ นิสัยfriendly softๆ ถ้าให้summarizeคือnerdๆอะ (เราแบบกลัวคนแรงๆค่ะ555)
เคยลองสมัครtinderอะไรแบบนี้ แต่เราไม่ได้เป็นคนที่สามารถชอบคนจากการดูรูปอะ มันต้องมีอะไรที่sparkมากกว่านี้ บวกกับเราโคตรขี้อายกับคนแปลกหน้า แล้วก็กลัวการmessageมากๆ (เป็นคนที่พอมีnotificationsจะสะดุ้งตกใจ แล้วก็anxiousทันที) เลยล้มเลิกแผนการนี้ไป
เราสงสัยค่ะ ว่าคนที่ไปข้างนอก เดินห้าง กินข้าว นั่งเล่นคาเฟ่ และกิจกรรมอื่นๆเขาสามารถมีคนมาทักขอไลน์/ไอจีได้ยังไงคะ หลายๆครั้งเราก็ไปข้างนอกคนเดียวก็ไม่มีใครมาทักสักคน555
หรือแบบถ้าเราไปทักคนที่เราไม่รู้จัก แต่คิดว่าเขาน่ารัก มันจะแปลกมั้ยคะ หรือต้องทำยังไงบ้าง
consultเพื่อนๆและพี่ๆก็แนะนำมาว่าไม่ต้องรีบ ตามหลักการแล้วเราก็เห็นด้วยนะ แต่ในใจมันก็เหงาอยู่ดี
ขอบอกเลยว่าตอนนี้รู้สึกท้อนิกหน่อย ลองคิดดูว่าแบบโสดมา5ปี+แล้วอะ พอจะลองหามันก็ไม่ได้
เริ่มมา reflect กับตัวเองว่าเราเป็นคนไม่มีเสน่ มีจุดบกพร่องตรงใหนหรือเปล่า หรือพี่ๆแค่ยุ่งเกินกว่าที่จะมาสนใจน้องเด็กอย่างเรา555 เราว่าเราอาจจะแสดงออกไม่พอด้วย ทำให้คิดว่าเป็นน้องที่friendlyเฉยๆ
เพื่อนๆพันทิปมีแนะนำวิธีจีบสำหรับคนขี้อายมั้ยคะ555
เอาจริงๆเราก็พยายามเข้าหามาหลายคนละ แต่ยังไงคนที่ชอบจริงๆคือคนแรก ;-; move onไม่ได้สักที ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่ แต่พี่เขาจะจบแล้วคงไม่ได้เจอนอกจากตอบstoryในเฟส ถ้าจะให้analyseจริงๆที่อยู่ดีๆอยากมีแฟนอาจเป็นเพราะรับไม่ได้ที่พี่เขาไม่ชอบกลับ แบบว่าอยากมีแฟนก่อนพี่เขา เพราะรับไม่ได้ที่เห็นเขามีแฟนในอนาคต
ถ้าจะให้ดูข้อดีจากcrisisครั้งนี้ก็คือ เราได้ฝึกการเข้าสังคมมากขึ้น
เทียบกับ6เดือนที่แล้วคือคุยกับคนคล่องขึ้น มีความสุขกับการsocialมากขึ้น
ถึงแม้ว่ายังต้องการเวลาเลิกเรียนกับบตัวเองในห้องเงียบๆ แล้วก็ยังมีกลัวๆหน่อยว่าคนอื่นจะจำเราไม่ได้ หรือจะไม่ชอบความactiveของเรา
แต่ก็ยังดีขึ้นอยู่ดี! ดูมีความหวังในชีวิต!
การระบายก็มีแค่นี้ค่ะ ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณด้วยค่ะ
เพื่อนๆมีประสบการมาแชร์ได้นะคะ
หรือมีอะไรcommentเกี่ยวกับcrisisของเราในครั้งนี้รบกวนsoftๆหน่อยนะคะ ><
ความรักยากจัง ><
เราอายุ 20 ต้นๆ ยังเรียนมหาลัยอยู่ เป็นคณะที่เรียนค่อนข้างหนัก เวลาว่างน้อยมากๆ (เพราะเรารักการเรียนมากด้วย)
เราคิดว่าเราน่ารักนิดหน่อย หมายถึงหน้าตาไม่ได้แย่ นิสัยเงียบๆแล้วก็ขี้อายกับคนแปลกหน้า มีโลกส่วนตัวสูง (introvert) แต่ก็สามารถเข้าสังคมได้ปกติ มีความสัมพันธืที่ดีกับเพื่อนๆและพี่ๆ พอพีคๆก็จะพูดเยอะหน่อย
ทั้งชีวิตมีแฟนแค่คนเดียวตอนม.ปลาย ที่เหลือก็เคยมีคุยๆบ้าง แต่ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน ไม่เคยคิดอยากจะตั้งใจหาแฟน
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปชอบพี่คนนึง พี่เขาเป็นคล้ายๆหัวหน้าทีมเรา อายุห่างกัน8ปี
แล้วเขาไม่ได้สนใจเรา (บวกกับไม่ได้มีโอกาสเจอขนาดนั้นหลังงานจบ เราก็ชวนคุยไม่เก่ง พยายามแล้วก็ไม่สำเร็จตามคาด)
เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้สึกเหงามากๆๆๆ หลังจากนั้นก็พยายามหาแฟนในที่เรียน ก็ไม่ได้สักคน555 (ประมาณ 6 เดือนที่ผ่านมา)
จะบอกว่าขั้นตอนคือต้องคัดกรองคนที่มีแฟนแล้ว และไม่ชอบผู้หญิงออกไป
ต่อมาก็คนที่ตรงสเปค ซึ่งก็คือคนที่สูงกว่าเรา อายุมากกว่าอย่างน้อย3ปี ขาว ตี๋ ใส่แว่น เรียนเก่งๆ สอนเราได้ นิสัยfriendly softๆ ถ้าให้summarizeคือnerdๆอะ (เราแบบกลัวคนแรงๆค่ะ555)
เคยลองสมัครtinderอะไรแบบนี้ แต่เราไม่ได้เป็นคนที่สามารถชอบคนจากการดูรูปอะ มันต้องมีอะไรที่sparkมากกว่านี้ บวกกับเราโคตรขี้อายกับคนแปลกหน้า แล้วก็กลัวการmessageมากๆ (เป็นคนที่พอมีnotificationsจะสะดุ้งตกใจ แล้วก็anxiousทันที) เลยล้มเลิกแผนการนี้ไป
เราสงสัยค่ะ ว่าคนที่ไปข้างนอก เดินห้าง กินข้าว นั่งเล่นคาเฟ่ และกิจกรรมอื่นๆเขาสามารถมีคนมาทักขอไลน์/ไอจีได้ยังไงคะ หลายๆครั้งเราก็ไปข้างนอกคนเดียวก็ไม่มีใครมาทักสักคน555
หรือแบบถ้าเราไปทักคนที่เราไม่รู้จัก แต่คิดว่าเขาน่ารัก มันจะแปลกมั้ยคะ หรือต้องทำยังไงบ้าง
consultเพื่อนๆและพี่ๆก็แนะนำมาว่าไม่ต้องรีบ ตามหลักการแล้วเราก็เห็นด้วยนะ แต่ในใจมันก็เหงาอยู่ดี
ขอบอกเลยว่าตอนนี้รู้สึกท้อนิกหน่อย ลองคิดดูว่าแบบโสดมา5ปี+แล้วอะ พอจะลองหามันก็ไม่ได้
เริ่มมา reflect กับตัวเองว่าเราเป็นคนไม่มีเสน่ มีจุดบกพร่องตรงใหนหรือเปล่า หรือพี่ๆแค่ยุ่งเกินกว่าที่จะมาสนใจน้องเด็กอย่างเรา555 เราว่าเราอาจจะแสดงออกไม่พอด้วย ทำให้คิดว่าเป็นน้องที่friendlyเฉยๆ
เพื่อนๆพันทิปมีแนะนำวิธีจีบสำหรับคนขี้อายมั้ยคะ555
เอาจริงๆเราก็พยายามเข้าหามาหลายคนละ แต่ยังไงคนที่ชอบจริงๆคือคนแรก ;-; move onไม่ได้สักที ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่ แต่พี่เขาจะจบแล้วคงไม่ได้เจอนอกจากตอบstoryในเฟส ถ้าจะให้analyseจริงๆที่อยู่ดีๆอยากมีแฟนอาจเป็นเพราะรับไม่ได้ที่พี่เขาไม่ชอบกลับ แบบว่าอยากมีแฟนก่อนพี่เขา เพราะรับไม่ได้ที่เห็นเขามีแฟนในอนาคต
ถ้าจะให้ดูข้อดีจากcrisisครั้งนี้ก็คือ เราได้ฝึกการเข้าสังคมมากขึ้น
เทียบกับ6เดือนที่แล้วคือคุยกับคนคล่องขึ้น มีความสุขกับการsocialมากขึ้น
ถึงแม้ว่ายังต้องการเวลาเลิกเรียนกับบตัวเองในห้องเงียบๆ แล้วก็ยังมีกลัวๆหน่อยว่าคนอื่นจะจำเราไม่ได้ หรือจะไม่ชอบความactiveของเรา
แต่ก็ยังดีขึ้นอยู่ดี! ดูมีความหวังในชีวิต!
การระบายก็มีแค่นี้ค่ะ ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณด้วยค่ะ
เพื่อนๆมีประสบการมาแชร์ได้นะคะ
หรือมีอะไรcommentเกี่ยวกับcrisisของเราในครั้งนี้รบกวนsoftๆหน่อยนะคะ ><