แก้ปมในใจยังใงดีไม่ได้อยู่กับพ่อแม่แต่เด็ก

สวัสดีค่ะเข้าเรื่องเลยละกันนะคะ  พ่อแม่เรามีลูกสิงคนเรากับพี่เราพี่ชายเราพ่อกับแม่เลี้ยงเองที่กรุงเทพ ส่วนเราจ้างน้าที่ต่างจังหวัดเลี้ยงเข้ารักเราเหมือนลูกเราก็รักเขามากกว่าพ่อแม่คัวเองซะอีก แต่เรามีปมในใจคือทำไมเราค้องเป็นคนที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ส่วนพี่ชายพ่อกะบแม่กลับเลี้ยง เราเคยได้ยินแ้าเราพูดนะว่าพี่ชายเราอิจฉาที่น้องเกิดมากลัวพ่อแม่รักน้องมากกว่าเลยต้องเอาเรามาต่างจังหวัดพี่ชายด้เรียนโรงเรียนเอกชนค่าเทอมครึ่งแสนแต่เราเรียนธรรมดาได้ตังไปเรียนสมัยป1-3วัน5-10บาท  ตอนเด็กๆที่โรงเรียนเข้าจัดงานวันแม่เราไม่มีแม่ให้ไหว้แม่คนอื่นเขามาโรงเรียนเราได้แต่หลบยุในห้องทั้งที่พ่อแม่เราก็มีขนาดวันเรียนจบม3แม้แต่คนในครอบครัวมายินดียังไม่มี แต่เพื่อนๆกลับมีพ่อแม่มายินดี พอพ่อแม่เพื่อนถามทำไมพ่อแม่ไม่มาเราก็จุกนะได้แต่ฝืนยิ้มบอกว่าพ่อแม่ทำงานที่กรุงเทพ  บางคนเขาก็คิดว่าพ่อแม่เราแยกทางกัน  แต่เรายอมรับนะว่าเรื่องค่าใช้จ่ายพ่อแม่ซัพพอร์ตเต็มที่แต่เราไม่อยากได้เงินเราอยากอยู่กับพ่อแม่ บางครั้งลงไปกรุงเทพไปอยู่บางทีแม่เลิกงานมาแม่ก็มาอารมเสียใส่ว่าเบื่อตอนไหนจะกลับ เราก็จุกนะแต่ก็ต้องแต่แต่พ่อเข้าใจเรานะพ่อก็บอกแม่พูดไม่ถูก ส่วนพี่ชายอยู่กับพ่อแม่อายุ15 เกเร ติดสารเสพติด เป็นโจร ติดคุก10กว่าครั้งจนปัจจุบันอายุ30 เรา18  ขนาดตั้งแต่เด็กจำความได้เท่าอายุ18เวลาอยู่กะบพ่อแม่แต่ละครั้งยังไม่ถึงเดือนเลย พอพี่ชายเป็นแบบนี้เรากลับต้องมาทนแรงกดความหวังบ้าๆ ที่พี่ชายทำให้ไม่ได้เข้ามาเรียนในเมืองตัวคนเดียวสมัครเองไปรายงานตัวเองเซ็นชื่อผู้ปกครองก็ให้พ่อแม่คนที่เขาพาลูกเขาไปเซ้นให้  บางครั้งนั่งอยู่ก็คิดแต่เรื่องนี้  บางทีเพื่อนพูดแม่ทำนั้นทำนี้ให้ พาไปนั้นไปนี้เราก็อดกลั้นความรู้สึกตัวเองไม่ได้