เราเป็นคนนึงที่เวลาโกรธหรือหงุดหงิดเรื่องอะไรที่พูดกับครอบครัวไม่ได้ ต้องเงียบเเละเชื่อฟังเขาเท่านั้น พอกลับมาอยู่คนเดียวชอบคิดมาก เริ่มตั้งคำถามในหัวเกี่ยวกับเรื่องที่โกรธจนเเบบ เราทำอะไรไม่ได้เลยเขาเป็นผู้ใหญ่เราต้องเป็นเด็กดี เเต่มันจะมีเด็กคนไหนที่เป็นเด็กดีได้100%หล่ะ เรารู้สึกว่าทุกครั้งที่เราร้องไห้ เราดูอ่อนเเอจังเลยทำได้เเค่ร้องไห้ที่ทำอะไรไม่ได้กับคำถามในหัวเยอะเเยะเลยร้องทุกครั้งก็ซึม เเต่การร้องไห้ของเราบางครั้งทำให้ดีขึ้น เหมือนเราได้สละปัญหาความโกรธออกมาเเล้ว ไม่ควรคิดมากเเต่เราเป็นเเบบนี้ประจำเลย เราไม่อยากเป็นเเบบนี้อีกเเล้ว พี่ๆที่เป็นเหมือนกันมีวิธีเเนะนำเรามั้ยคะ
เป็นเด็กเก็บกดเวลาโกรธหรือหงุดหงิดจะเเอบมาร้องไห้เพราะพูดออกไปไม่ได้ มีวิธีเเก้มั้ยคะ