ดั่งฟ้าสิ้นตะวัน เย็นนี้ทั้งคู่ไปหลงป่าได้ยังไง

ทิวาสิ้น ทินกร จากจรไป ยามนี้ใจ ของเรา เหงาเหลือที่ คิดถึงคน จากลา วนาลี ไปอยู่เมือง แสงสี ที่ตระการ แสงตะเกียง สว่าง ต่างแสงไฟ เสียงเรไร ดั่งดนตรี ที่ขับขาน เธอคงลืม หมดสิ้น กลิ่นวันวาน คนอยู่บ้