คือผมกับแฟน(ช-ช) คบกันมาจะเข้าปีที่ 3 แล้ว คือตอนจีบกันแรกๆ ก็คุยกันทางมือถือค่อนข้างใช้เวลานาน ประมาณ 1ชม.ก่อนนอน พอมาระยะหลังๆ แฟนบอกเหนื่อย คุยได้5 นาทีก็ถือว่านานมากแล้ว ถึงแม้เราง่วงแฟนเลิกดึกเราก็รอนะเพื่อที่จะได้คุยเห็นหน้ากัน 5นาที ส่วนมากเราเป็นคนยิงคำถาม และระหว่างวันก็มี มอนิ่ง กำลังไปทำงาน ถึงแล้ว เบรกแล้ว ถึงบ้านแล้ว อาบน้ำแปบ บนที่นอนแล้วโทรมาดิ คือเราคาดเดาได้เลยว่าคำที่จะพิมพ์ต่อมาคืออะไร มันเป็นแบบนี้ทุกวัน แชทหนักขวามาก คือเราอยู่ไกลกัน พอถามก็ต้องมาทะเลาะกันอีกว่าเรางี่เง่า (ที่เรางี่เง่าเพราะแฟนเคยมีกิ๊ก สุดท้ายเราจับได้เขาก็เลิก เขาบอกเค้าเหงาเพราะไกลกัน แค่อยากมีเพื่อนไปนั่นไปนี่ เราเลยถามว่างั้นเราเลิกกัน แล้วให้เค้าไปคบคนที่อยู่ใกล้ เขาก็ไม่ยอมเลิก และว่าเราว่า ขยันจังนะกับคำว่าเลิก เราเลยบอกเขาว่า เราให้อภัยเค้าได้แค่2รอบนะ ถ้ามีรอบ3เราไม่เอาแล้ว) เราให้เกียรติเค้ามาก ไม่เคยดูมือถือ ไม่เช็ก ไม่อะไรเลย พอวันหยุดยาวเราก็ไปหาเค้า เค้าไม่หยุดต้องทำงานอันนี้เราเข้าใจ แต่คนเป็นแฟนกัน เจอกันมันต้องมีแบบ กอดจูบหอมให้หายคิดถึงไหม แต่นี่เหมือนเดิม เหมือนอยู่ด้วยกันทักวัน(ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน) ไม่กอดไม่หอมไม่หวานไม่อะไรเลย พอเราถามเค้าบอกก็คุยกันทุกวัน ยังไม่ชินเหรอที่เค้าเป็นแบบนี้ ถามว่าเขารักเราไหม เขาก็บอกว่ารัก เราเยอะไปหรือเปล่า เพราะเราคิดว่า สถานะแฟนมันค้ำคอเรา เราไปไหนไม่ได้ เดินต่อไม่ได้ ทิ้งไม่ได้เพราะคำว่าแฟน เราน้อยใจแฟนวันละหลายๆรอบแต่ก็เพราะรักเลยยอม เราควรทำไงดี หรือให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนหมดความอดทนแล้วก็เลิกรากันไปเอง
แฟนไม่ค่อยสนใจ หรือเราคิดไปเอง