คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ไปไหนมาไหนดัวยกันตลอด พอเราเป็นซึมเศร้าเรามีอารมณ์หงุดหงิดง่ายร้องไห้ง่าย มีแต่อะไรลบๆ เค้าก็รับฟังทุกครั้ง ไม่โอเคเค้าก็จะพาไปหาอะไรอร่อยๆกินจนดีขึ้น แต่พอหลังจากเราไปคอนเสิร์ตกลับมาเราสองคนห่างเหินกันมาก
เราบอกว่าเราต้องการเค้าให้มาอยู่ข้างๆ เค้าบอกเค้าเหนื่อยขออยู่คนเดียว เราก็พยายามเข้าใจ แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนเราเริ่มดีขึ้นเลยคิดว่าทักไปขอโทษเค้าดีกว่าทั้งๆที่เราไม่รู้หรอกว่าเราทําอะไรไม่ดีรึป่าว
เราก็ทักไปขอโทษ เค้าให้คําตอบว่าทีาห่างๆเราเพราะเค้าอยู่ดัวยแล้วอึดอัดเหมือนไม่ใช่เรา เราก็รู้ตัวทันทีเลยว่าเรานิสัยไม่ดีจริงๆ แต่เราควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆนะคะสิ่งที่ทําได้คือเงียบแต่สีหน้าเก็บไม่อยู่ เราก็โทษตัวเองว่าก็เพราะเป็นแบบนี้แหละไม่มีใครอยากอยู่ดัวยหรอก เราก็ซึมมากกว่าเดิมแต่ก็ผ่านมาได้อาจจะเกือบไม่ไหวก็ตาม จนวันนี้เราออกไปเล่นน้ำกับนางเราก็กลัวว่าเพื่อนรักเราจะรู้สึกอึดอัดเหมือนตอนนั้นเราก็พยายามควบคุมตัวเองมากๆยิ้มหัวเราะมีความสุขสุดๆ
อยู่ก็หมดแรงน้ำตาไหล่ข้างในมันไม่ไหวแล้วมันเหนื่อยมันไม่มีความสุขอึดอัดกดดันกลัว เกลียดตัวเอง รู้สึกไม่อยากอยู่อีกแล้วกลับมาถึงบ้านนอนไม่หลับร้องไห้ตลอดทั้งคืน จนอยากให้ตัวเองหลับๆไปแบบไม่ต้องตื่นอีก เกลียดตัวเองสุดๆ อยากฆ่ามันเลยดัวยซ้ำ แล้วเราจะได้ไปเรียนเร็วๆนี้ อยู่ๆก็คิดว่าแค่นี้ยังจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้คงเรียนไม่ได้หรอก ตอนที่คิดแบบนั้นมันเจ็บหัวใจสุดๆเหมือนจะล้มลงตรงนั้นเลย
เราพยายามอยู่ หรือสู้กับมันไม่ไหวแล้วค่ะ มันทรมานมากๆ ตอนนี้จําไม่ได้ดัวยซ้ำว่าเราคนปกติที่ไม่
เป็นซึมเศร้าความรู้สึกมันเป็นยังไง ตอนนี้อยากเป็นคนธรรมดาคนปกติที่ไม่เศร้านานหรือมากผิดปกติ เราเลยอยากขอคําแนะนําค่ะใครที่พอจะมีอะไรแนะนำช่วยดัวยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ