เราคบกับแฟนมานาน จนวันนึงเขาติดสังคมเพื่อน บอกว่ารักเราน้อยลง อยากอยู่กับเพื่อนบ้าง จนเลิกกัน เราหน่วงมากค่ะช่วงนั้น ร้องไห้บ่อย เวลาผ่านไปช้ามากค่ะ ช่วงระหว่างเลิกก็มีคุยกันบ้าง และพยายามเข้าหาเขาตลอด ทำให้โดนเขาไล่ เขาพูดไม่ดีใส่เราตลอด
พ่อแม่ฝ่ายชายก็พยายามทักมาถาม และบอกให้เราคุยกันดีๆ แต่เราก็บอกเหตุผลที่เลิกกัน ทางแม่เขาก็ดีนะคะ เขาบอกว่าเขาไม่เคยเข้าข้างลูกชายเขาเลย ถ้าลูกชายเขาไม่ดี ก็ให้ไปได้เลย เขาเคารพการตัดสินใจของเราและบอกเอ็นดูเราเหมือนลูกคนนึง ไม่อยากให้ลูกเสียใจ จนวันนึงแฟนเก่าก็ทักมา เราตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตอนนั้นคิดแค่ว่าเราอยากกลับมารักตัวเอง เขาก็มาขอโทรคุย เราก็รับสาย เขาก็ร้องไห้พูดขอโทษทุกอย่าง เราก็ร้องเพราะเหมือนกำลังไปได้ด้วยดีโดยไม่มีเขา เขาขอ
กลับมาคบกัน เราได้แต่เงียบ ในใจก็แอบดีใจที่เขาคิดได้บ้าง แต่คิดแค่ว่าอยากรักตัวเองก่อนจะไปรักคนอื่น แม่เขาก็มาคุยบ้าง บอกว่าไม่เคยเห็นลูกเขาร้องไห้กับผู้หญิงคนไหน มานั่งร้องไห้กับแม่ตลอด เราเลยอยากถามว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆจะให้อภัยคนเก่าไหมคะ เพราะช่วงระหว่างเลิกเราก็หนักมาก กินนอนไม่ได้ หันไปหาเขาเขาก็ไม่เคยอยู่ตรงนั้น แต่ช่วงตอนคบกัน เขาเป็นคนนึงที่เสมอต้นเสมอปลายเสมอทุกเรื่อง ไม่เคยมีข้อตำหนิเลยใจตอนนี้เราก็ลังเล กลัวว่าถ้าให้โอกาสเขา เขาจะทำเราเสียใจอีกค่ะ
แฟนเก่า
พ่อแม่ฝ่ายชายก็พยายามทักมาถาม และบอกให้เราคุยกันดีๆ แต่เราก็บอกเหตุผลที่เลิกกัน ทางแม่เขาก็ดีนะคะ เขาบอกว่าเขาไม่เคยเข้าข้างลูกชายเขาเลย ถ้าลูกชายเขาไม่ดี ก็ให้ไปได้เลย เขาเคารพการตัดสินใจของเราและบอกเอ็นดูเราเหมือนลูกคนนึง ไม่อยากให้ลูกเสียใจ จนวันนึงแฟนเก่าก็ทักมา เราตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตอนนั้นคิดแค่ว่าเราอยากกลับมารักตัวเอง เขาก็มาขอโทรคุย เราก็รับสาย เขาก็ร้องไห้พูดขอโทษทุกอย่าง เราก็ร้องเพราะเหมือนกำลังไปได้ด้วยดีโดยไม่มีเขา เขาขอ
กลับมาคบกัน เราได้แต่เงียบ ในใจก็แอบดีใจที่เขาคิดได้บ้าง แต่คิดแค่ว่าอยากรักตัวเองก่อนจะไปรักคนอื่น แม่เขาก็มาคุยบ้าง บอกว่าไม่เคยเห็นลูกเขาร้องไห้กับผู้หญิงคนไหน มานั่งร้องไห้กับแม่ตลอด เราเลยอยากถามว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆจะให้อภัยคนเก่าไหมคะ เพราะช่วงระหว่างเลิกเราก็หนักมาก กินนอนไม่ได้ หันไปหาเขาเขาก็ไม่เคยอยู่ตรงนั้น แต่ช่วงตอนคบกัน เขาเป็นคนนึงที่เสมอต้นเสมอปลายเสมอทุกเรื่อง ไม่เคยมีข้อตำหนิเลยใจตอนนี้เราก็ลังเล กลัวว่าถ้าให้โอกาสเขา เขาจะทำเราเสียใจอีกค่ะ