เรื่องมีอยู่ว่าเรามีปัญหากับA เหมือนว่าไม่ถูกปากกัน คือAถามเราว่าจะไปช่วยทำงานมั้ย เราเลยบอกว่าอาจจะไปช่วยนะ
เพราะเรามีงานที่ต้องทำค่ะเเล้วงานที่เราต้องทำมันสำคัญต่อการดำรงชีวิตของเราเลยตอบเเบบนั้นไป Aก็ขึ้นเลยค่ะ ถามว่าเราใช่เพื่อนเขาจริงมั้ยงานเเบบนี้จะไม่ช่วยกันหรอ เราก็เลยตัดปัญหาด้วยการไปช่วย คนส่วนใหญ่คงคิดว่าจังหวะคงดีกันเเล้ว เเต่ไม่เลยค่ะพอกลับมาจากไปช่วยเขาบังเอิญมาเจอกันเราทักเขาเขาเดินเพิกเฉยไป วันถัดมาเหมือนต้องเเก้งานเราก็ไปช่วยอีกนะคะเเต่คราวนี้เค้าไปเอาคนอื่นมา เเต่เราก็ช่วยต่อนะไม่ได้ถอดใจกลับ พอเเก้งานเสร็จเขาดันลืมของไว้บ้านเราก็เเน่นอนค่ะว่าเราก็ทักเขาตามเคย รอบนี้เขาไม่มองเราเลยเเทบจะชนเราด้วยซ้ำ คราวนี้เราคิดว่าเราก็คงผิดนะที่ไม่ตอบไปว่าอาจจะช่วย เเต่มันก็เป็นคำพูดธรรมดานะก็เราอาจจะช่วยไม่มั่นใจว่าจะทิ้งงานตัวเองได้รึปล่าว เเต่สุดท้ายเราก็ช่วยอ่ะ เเต่เขากลับโกรธเรามากๆไม่คุยเลยเเล้วตอนที่เขาได้ยินเราพูดก็ว่าเรามาสารพัดเลยนะ เราก็เป็นคนคิดมากพอตัว เเต่เราคิดว่าสุดท้ายเราก็ช่วยนะ เราคุยด้วยทุกอย่าง คือตอบเราสักคำก็ดีมาคุยกันก็ได้ ทำไมถึงต้องทำเป็นว่าเราผิดอยู่เดียว
เพื่อนสนิทเราอีกคนก็โดนไปด้วย เขาก็มาปรึกษาเราว่าเขาเครียดกับAมาก เราเลยบอกว่าชั่งมั่นเถอะถ้าเขาอยากคุยเราก็ยินดีคุย ถ้าไม่อยากคุยก็ปล่อยเขาไปเถอะ เอาตามที่เขาเลือก จริงๆเราก็เริ่มปลงได้ เเต่พอมาเจอหรือมาเห็นเขาทำกริยาเเย่ๆใส่อีก มันก็อดเสียใจไม่ได้ เเล้วพี่ๆเพื่อนๆ รู้สึกยังไงกับเหตุการนี้หรอคะ
คิดยังไงกับการถูกเมินคะ?
เพราะเรามีงานที่ต้องทำค่ะเเล้วงานที่เราต้องทำมันสำคัญต่อการดำรงชีวิตของเราเลยตอบเเบบนั้นไป Aก็ขึ้นเลยค่ะ ถามว่าเราใช่เพื่อนเขาจริงมั้ยงานเเบบนี้จะไม่ช่วยกันหรอ เราก็เลยตัดปัญหาด้วยการไปช่วย คนส่วนใหญ่คงคิดว่าจังหวะคงดีกันเเล้ว เเต่ไม่เลยค่ะพอกลับมาจากไปช่วยเขาบังเอิญมาเจอกันเราทักเขาเขาเดินเพิกเฉยไป วันถัดมาเหมือนต้องเเก้งานเราก็ไปช่วยอีกนะคะเเต่คราวนี้เค้าไปเอาคนอื่นมา เเต่เราก็ช่วยต่อนะไม่ได้ถอดใจกลับ พอเเก้งานเสร็จเขาดันลืมของไว้บ้านเราก็เเน่นอนค่ะว่าเราก็ทักเขาตามเคย รอบนี้เขาไม่มองเราเลยเเทบจะชนเราด้วยซ้ำ คราวนี้เราคิดว่าเราก็คงผิดนะที่ไม่ตอบไปว่าอาจจะช่วย เเต่มันก็เป็นคำพูดธรรมดานะก็เราอาจจะช่วยไม่มั่นใจว่าจะทิ้งงานตัวเองได้รึปล่าว เเต่สุดท้ายเราก็ช่วยอ่ะ เเต่เขากลับโกรธเรามากๆไม่คุยเลยเเล้วตอนที่เขาได้ยินเราพูดก็ว่าเรามาสารพัดเลยนะ เราก็เป็นคนคิดมากพอตัว เเต่เราคิดว่าสุดท้ายเราก็ช่วยนะ เราคุยด้วยทุกอย่าง คือตอบเราสักคำก็ดีมาคุยกันก็ได้ ทำไมถึงต้องทำเป็นว่าเราผิดอยู่เดียว
เพื่อนสนิทเราอีกคนก็โดนไปด้วย เขาก็มาปรึกษาเราว่าเขาเครียดกับAมาก เราเลยบอกว่าชั่งมั่นเถอะถ้าเขาอยากคุยเราก็ยินดีคุย ถ้าไม่อยากคุยก็ปล่อยเขาไปเถอะ เอาตามที่เขาเลือก จริงๆเราก็เริ่มปลงได้ เเต่พอมาเจอหรือมาเห็นเขาทำกริยาเเย่ๆใส่อีก มันก็อดเสียใจไม่ได้ เเล้วพี่ๆเพื่อนๆ รู้สึกยังไงกับเหตุการนี้หรอคะ