สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มาเรียนและทำงานที่กรุงเทพ แต่ติดพ่อแม่มากต้องโทรหาและวิดีโอคอลกันทุกวัน ปลายปีที่แล้วได้ซื้อบ้านไว้ที่กรุงเทพ เพื่อพ่อแม่จะได้ขึ้นมาหาบ่อย ๆ เราทำเรื่องซื้อบ้านเสร็จ ปลายเดือนตุลาคม ตอนนั้นมีความสุขมากๆ มองเห็นอนาคต และมีแพทชั่นในชีวิตมากมาย แต่แล้วต้นเดือนพฤศจิกายน พ่อล้มป่วย ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอบอกอยู่ได้ไม่เกิน 3 เดือน ที่บ้านช็อคกันมาก แพลนทุกอย่างหยุดกระทันหัน และได้ใช้เวลาดูแลพ่อเต็มที่ เรามีความหวังกับยามุ่งเป้ามาก แต่พ่อก็สู้ต่อไปไม่ไหว และจากไปในต้นเดือนมีนาคม มันเร็วมาก เราทำใจไม่ทัน เรารู้สึกว่าสิ้นหวังมาก ๆ ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้ว แต่เรารู้สึกเสียใจมาก แต่ก็ไม่กล้าเสียใจ รู้สึกผิดที่เศร้า เพราะกลัววิญญาณพ่อจะไม่สงบ เป็นห่วงแม่ และน้องมาก ไม่กล้าระบายกับใครไม่อยากให้ใครเป็นห่วง ไม่อยากทำให้แม่เศร้ากว่าเดิม แต่เรารู้สึกชามาก ไม่มีแรงทำอะไรเลย แม้แต่ดูซีรี่ที่เคยชอบก็ไม่ดู งานที่คิดไว้ก็ไปต่อไม่ได้ ทุกอย่างเหมือนหยุดไปหมด เหมือนชีวิตนี้มีคุณค่าน้อยลงจัง ชีวิตนี้ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เพราะเอาแต่นอน ทั้งที่นอนไม่หลับ เราไม่รู้ว่านี่คือภาวะซึมเศร้า หรือแค่ช่วงที่เราเสียใจเพราะยังใหม่ๆ รู้สึกสับสนมากๆ ค่ะ มันอีกนานไหมคะถึงจะผ่านไปได้
ซึมเศร้า หรือแค่ภาวะเสียใจ