เราแอบชอบคนๆนึงอยู่ค่ะ ที่จริงเขาก็ชอบเรานะแต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันเพราะไม่มีใครกล้าขอก่อน มีช่วงเวลานึงที่เราต้องห่างกันไปนานมากๆเราไม่รู้ครส.ของอีกฝ่าย อีกอย่างเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ก่อนที่เราสองคนจะต้องห่างกัน เราเจอกันบ่อยมาก ครั้งนึงเคยสบตากันแล้วรู้สึกว่าโลกหยุดหมุนไปเลย มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่พิเศษมาก จะกลับบ้านก็เจอกัน อยู่ร้านอาหารก็เจอกัน พอจะต้องห่างไป ตัวเราก็คิดถึงเวลาตอนนั้นมากๆ เขาคนนั้นเป็นคนแรกในบางเรื่องเลย เขาเป็นคนที่เราชอบ คนที่เราคิดถึงมากๆ คนที่เราเพ้ออยู่ทุกวัน คนที่อยากจริงจังด้วย คนแรก เราไม่เคยคิดมากถึงเรื่องพวกนี้มาก่อน เราไม่เคยชอบใครมันก็จะไม่ค่อยชินเท่าไหร่ ในตอนที่ต้องห่างกันเราไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเราแล้ว คนชอบอยู่มั้ยหรือยังไง เขาหายไป เขาไม่กลับมา เราหวังว่าสักวันเราต้องได้เจอกันสิ แต่มันไม่มีวันนั้นเลย เราคิดถึงเขามากๆ เราคิดไปเองว่าเขาเลิกชอบเราแล้ว เราอยากเลิกชอบเขาบ้าง เราคิดว่าถ้ามันยังเงียบแบบนี้ คงไปกันไม่รอดแน่ๆ เราควรเดินออกมาดีกว่า เขาอาจจะเดินไปก่อนเราแล้ว อาจไปไกลจนไม่กลับมา เราพยายามลืมเขาแล้ว แต่เราทำไม่ได้ เขาเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกดีเวลาเจอกันทุกครั้ง แต่ก็เสียใจทุกครั้งที่ไม่เจอกัน ตอนที่เราจะไปเรามองย้อนช่วงเวลาสั้นๆที่มีให้กันตลอดเลยค่ะ เราลบรูป ลบทุกอย่าง เราลบความทรงจำไม่ได้ เราลืมไม่ได้ เราพยายามแล้ว เรายังคิดถึงเขาอยู่ ภาพในตอนนั้นมันยังอยู่ในหัวของเรา เราควรทำยังไงดีถึงจะลืมเขาได้หรอคะ มีวิธีมั้ย หรือหมดนี่ เราคิดไปเอง เราคิดมาก เราโหยหา อยู่ฝ่ายเดียว เราจะทำทุกอย่างที่สามารถลืมเขาได้ เราใจไม่กล้าพอที่จะทักไปถามเลย ตัวเราพร้อมรับทุกวิธีค่ะ
ขอวิธีลืมเขาคนนั้นหน่อยค่ะ