น้อยใจตัวเองมากๆ🥺

ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง รู้สึกว่าเป็นภาระครอบครัว บางทีน้อยใจมีเรื่องในใจก็พูดหรืออธิบายให้ใครฟังไม่ได้ จริงๆเป็นคนร่าเริงและพูดมาก ถึงแม้จะบางที่จะเศร้าในใจความพูดมากนี้ก็ไม่เคยหายไป เหมือนติดตลก แต่จริงๆเครียด ตั้งแต่เรียนจบมาเหมือนจะโตขึ้น แต่ก็แค่เหมือน ทุกอย่างกลับมาที่เดิมไม่ได้ก้าวหน้าไปไหน แม้กระทั่งตัวเองก็ยังกลับมาอยู่บ้าน ใช้ชีวิตว่างเปล่าและไร้สาระไปวันๆ ครอบครัวไม่เคยกดดันว่าจะต้องไปทำนู่นนี่นั่น แต่เป็นตัวเราเองที่กดดันตัวเอง บางทีน้อยใจมากๆและอยากตายไปเลย แต่ก็แค่คิดน้ะ สรุปแล้วจริงๆเราเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตวนลูบช้ะ มันน่าเศร้าน้ะ ที่เราเริ่มเบื่อกับชีวิตแบบนี้แล้ว